ΕΝΑΣ & ΕΝΑΣ

Ένα θεατρικό «Τάβλι» ένωσε τις ζωές του Φώντα, του Ντα Βίντσι και του Νίκου Ορφανού. Μετά ήρθε κι η Όπρα…

Posted by trihes × 08/12/2014 at 17:00

Από την Ελένη Κεφαλοπούλου

Ο γνωστός ηθοποιός περιγράφει τη συμβίωση με τρία πρώην αδέσποτα γατιά και αποκαλύπτει πώς η υποκριτική και το θέατρο έχουν αντιγράψει το βλέμμα και την αντίδραση της γάτας για να βγάλουν γέλιο.

Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com

Καλοκαίρι 2011. Πρεμιέρα για το «Τάβλι» του ∆ημήτρη Κεχαΐδη σε μια αυλή στου Ψυρρή και οι ηθοποιοί ετοιμάζονται. Την ώρα που πάει ν’ ανέβει στη σκηνή, ο Νίκος Ορφανός βλέπει στο πάτωμα της αυλής ένα χνουδωτό μπαλάκι. Φώτα, αυλαία.

Η παράσταση τελειώνει, τα φώτα σβήνουν και το χνουδωτό μπαλάκι είναι ακόμα εκεί και παρατηρεί τα πάντα με μάτια έκπληκτα. Ο Νίκος παίρνει στα χέρια του ένα φουντωτό, καλόβολο γατάκι. Το ταΐζει και το «βαφτίζει» Φώντα, από το όνομα του ρόλου του. Την επομένη, ο Φώντας εμφανίζεται απρόσκλητος στη σκηνή στη μέση της παράστασης και έτσι τις επόμενες βραδιές τον κρατάνε στα καμαρίνια. Ώσπου ο Νίκος ενδίδει στη γοητεία του και τον παίρνει σπίτι. Είναι η ώρα να γνωρίσει τον άλλο γάτο του, τον κατάμαυρο Ντα Βίντσι. «Με τον Ντα Βίντσι είμαστε αχώριστοι. Είναι πάντα δίπλα μου εδώ και 8 χρόνια, από τότε που τον βρήκα στην πλατεία Κουμουνδούρου. Ήταν ένα ψωραλέο γατάκι με πολλά προβλήματα και του έκανα δύο μήνες θεραπεία για να συνέλθει. Τότε διάβαζα τον “Κώδικα Ντα Βίντσι”, εξ ου και το όνομα. Με ακολουθούσε πάντα στη γειτονιά όταν τάιζα αδέσποτα, χωρίς να τα πειράζει. ∆εν ήθελε όμως να τα φέρνω σπίτι, άρχιζε αμέσως τα παράπονα. Έτσι και με τον Φώντα, τσίτωσε λίγο στην αρχή, αλλά είναι και αυτός καλόκαρδος και υποχώρησε».

Ο Νίκος, ο γνωστός Κίτσος της επιτυχημένης διαφήμισης, μεγάλωσε έξω από το Ηράκλειο Κρήτης και η μητέρα και η γιαγιά του δεν τον άφηναν να πάρει ζώο. Όταν πια έμεινε μόνος, υιοθέτησε τα πρώτα του γατιά.

«Στην αντίληψη του κόσμου τότε τα αδέσποτα ήταν σαν κινούμενα σκουπίδια. Ευτυχώς, υπάρχει πρόοδος στην αντιμετώπισή τους. Με τα ζώα είμαστε συγκάτοικοι και πρέπει να τα σεβόμαστε• είναι θέμα αξιοπρέπειας. Συμβιώνω 13 χρόνια με γάτες. Πιστεύω ότι τις καταλαβαίνω αρκετά. Μαθαίνω να σέβομαι τα γούστα, τους ρυθμούς, το χώρο τους. Τα αιλουροειδή είναι οι βασιλιάδες της φύσης και είναι τιμή και χαρά μου που ένας πιο εξημερωμένος εκπρόσωπος του είδους δέχεται να ζει μαζί μου. Αυτά τα αριστοκρατικά ζώα φέρνουν τα αρχέγονα ένστικτα στο σπίτι μας».

Ο Νίκος ζει μαζί με τη γυναίκα του και τρία -στειρωμένα- γατιά, τον Φώντα, τον Ντα Βίντσι και την, πρόσφατα υιοθετημένη, Όπρα, σε ένα ηλιόλουστο διαμέρισμα με τρεις βεράντες. Ο Ντα Βίντσι δεν βγαίνει έξω, ενώ ο Φώντας λειτουργεί σαν γατόσκυλο• το πρωί βγαίνει στο δρόμο και το βράδυ επιστρέφει από τη βεράντα ή περιμένει τον Νίκο να ανοίξει την πόρτα της πολυκατοικίας και να μπει σαν κύριος.

«Μου αρέσει η ανεξαρτησία της γάτας, το ότι σε θεωρεί συγκάτοικο και όχι αφεντικό. Ο χαρακτήρας της δεν είναι άμεσα αναγνωρίσιμος, σου αποκαλύπτεται σιγά-σιγά. Ο σκύλος σού λέει εδώ είμαι, θα σου είμαι αφοσιωμένος για πάντα. Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται τις γάτες γιατί δεν είναι προβλέψιμες. Προτιμούν τους σκύλους, γιατί εκφράζουν συνεχώς τη λατρεία τους. Αυτό όμως δείχνει ανασφάλεια».

Ο Νίκος παραδέχεται, ωστόσο, ότι θα ήθελε πολύ και σκύλο, αλλά δυσκολεύεται λόγω ωραρίου. Ο Ντα Βίντσι, σαν να κατάλαβε τις προθέσεις του, κολλάει δίπλα του κάνοντας τον αδιάφορο και δίνει στον Νίκο την αφορμή να αναλύσει τη σχολή της γατίσιας υποκριτικής στην κωμωδία.

«Οι γάτες παρατηρούν τα πάντα ανέκφραστες, στρέφοντας μόνο το βλέμμα. Βλέπουν ή ακούν κάτι, αλλά δεν αντιδρούν, δείχνοντας μια μικρή απαξίωση ή στωικότητα. Ο Πίτερ Σέλερς εφάρμοσε τέλεια αυτή την υποκριτική στο “Πάρτι” (σ.σ. την ταινία του 1968), όπου παρατηρεί τα πάντα χωρίς να αντιδρά. Αυτό προκαλεί γέλιο και το συνέχισε στον «Ροζ πάνθηρα», ως επιθεωρητής Κλουζό».

Μόνο όποιος έχει ζήσει με ζώο μπορεί να εκτιμήσει αυτές τις λεπτομέρειες στη συμπεριφορά του, και ο Νίκος μιλάει σκληρά για τον ωφελιμιστικό τρόπο που η κοινωνία αντιμετωπίζει τα ζώα. Τον πληγώνει που πετάνε τα μπολ νερού που αφήνει για τα αδέσποτα, καθώς και το ότι οι άνθρωποι δεν δέχονται τη συμβίωση μαζί τους ούτε τα θεωρούν μέρος της πόλης. Θέλοντας να βοηθήσει περισσότερο, έμαθε για τη δράση των «Επτάψυχων», που ασχολούνται με τις αδέσποτες γάτες, και στον ελεύθερο χρόνο του βοηθάει στο τάισμα των γατιών ή στις εκδηλώσεις του σωματείου.

Ο Νίκος στον ελεύθερο χρόνο του βοηθά τις «Επτάψυχες» στο τάισμα των αδέσποτων γατιών. Η Ρασμίγια, η μασκότ του συλλόγου, δέχεται τα χάδια του, ενώ ο Λέων έχει πέσει με τα μούτρα στο φαΐ. – Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com

«Αν ήμουν υπουργός Παιδείας, θα πρότεινα ένα μάθημα για το μίσος και την προέλευσή του. Θα εξερευνούσαμε κάθε μορφή μίσους, πώς δημιουργείται, πώς εκφράζεται, κι έτσι τα παιδιά θα μάθαιναν να συμβιώνουν πιο σωστά. ∆εν είναι δυνατόν, ύστερα από τόσα παιχνίδια, ταινίες, βιβλία με ζωάκια, να κλοτσάνε το γατί ή να φοβούνται το σκυλί. Είναι λανθασμένος τρόπος σκέψης, που εμποδίζει τον υγιή τρόπο να εξελιχθεί». Ο Φώντας ταράζεται με το έντονο ύφος που μιλάει ο συγκάτοικός του και τον κοιτάζει περίεργος.

Πριν από λίγους μήνες στην ομάδα προστέθηκε και τρίτο μέλος. Είναι η Όπρα, ένα κομμάτι κατάμαυρο βελούδο 6 μηνών. Μόνο που αυτή τη φορά ηθικός αυτουργός του «εγκλήματος» είναι η Αντιγόνη, η γυναίκα του Νίκου. Είδε την Όπρα σε μια αγγελία και δεν άντεξε καθώς το ζευγάρι που την βρήκε στο δρόμο δεν μπορούσε να την κρατήσει λόγω του σκύλου τους.

«Στην αρχή διαμαρτυρήθηκα. Ήξερα ως φιλόζωος ότι όλο και κάποιο αδέσποτο θα μου “προκύψει” στο δρόμο» λέει ο Νίκος. Πράγμα που του συνέβη λίγο αργότερα στη λεωφόρο Καβάλας. Πέρασε με το αυτοκίνητο πάνω από ένα χνουδωτό μπαλάκι, κατάφερε στο φανάρι να σταματήσει, να περπατήσει πίσω και να ανακαλύψει το έντρομο γατάκι στη μέση του δρόμου. Η γνωστή διαδικασία με κτηνίατρο, περιποίηση και αναστάτωση στο σπίτι. Ο τυχερός μικρούλης όμως βρήκε γρήγορα οικογένεια κι ο Ντα Βίντσι αναστέναξε με ανακούφιση.

διαφήμιση

Ο Νίκος αγκαλιάζει τους «παλιούς», Φώντα και Ντα Βίντσι, και ετοιμάζεται για φινάλε.
«Μου αρέσει το βλέμμα των ζώων, όλων των ζώων. ∆εν παρεμβάλλεται δεύτερη σκέψη ή σκοπιμότητα. Τα ζώα έχουν το βλέμμα του Θεού, όπως έγραψε η Ζυράννα Ζατέλη».
Αυλαία.