Πρώην ελληνικά αδέσποτα στη Γερμανία. Όταν φιλοζωικές οργανώσεις παραδέχονται ότι τα αδέσποτα πάνε για υιοθεσία και παρόλα αυτά διαμαρτύρονται και καταγγέλλουν, τότε κάτι δεν πάει καλά… (ΑΡΧΕΙΟ – www.trihes.gr)

Αναδημοσίευση από την «Καθημερινή» (23/11/2014)

Ε​​ίτε αγαπάτε τα ζώα, είτε όχι, σας προτείνω να διαβάσετε το σημερινό κείμενό μου. Μας αφορά όλους.

Στα «ΝΕΑ» της 2ας Αυγούστου 2014, δημοσιεύτηκε μια επιστολή υπογεγραμμένη από τέσσερις συμπολίτες μας. Την παραθέτω ολόκληρη, γιατί πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο να ενημερωθείτε. «Με αφορμή δημοσίευμα της εφημερίδας “ΤΑ ΝΕΑ” (Τρίτη 22/7/2014) σχετικά με πρόταση των φιλόζωων “να επιτραπούν τα κατοικίδια στις παραλίες”, η οποία πρόταση προκαλεί πραγματικά οργή θα θέλαμε να επισημάνουμε τα πιο κάτω.

Επιτέλους, τι άλλο θα συμβεί σ’ αυτήν τη χώρα; Αφού λύσαμε όλα τα θέματα και όλα τα προβλήματα, το τελευταίο που μας έμεινε είναι αν θα επιτραπεί τα κατοικίδια να κάνουν μπάνιο στις παραλίες μαζί μας και μαζί με τα παιδιά μας με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Για ποιο λόγο το παιδί το δικό μας θα πρέπει να παίζει στην παραλία και να πιάνει με τα χεράκια του τις ακαθαρσίες των σκύλων; Γιατί θα πρέπει να καθόμαστε στην παραλία εμείς και τα παιδιά μας και δίπλα να τινάζει ένας σκύλος τα τσιμπούρια του και τα νερά του; Γιατί πρέπει να μπούμε στη θάλασσα και δίπλα μας να κολυμπάει ένας σκύλος ή μια μαϊμού; Γιατί πρέπει να πάμε να κάνουμε ένα φτωχό μπάνιο και να χρειαστεί να παίξουμε ξύλο με τον ιδιοκτήτη κάποιου κατοικίδιου ζώου;

Δεν φθάνει που δεν μπορούμε να βαδίσουμε στα πεζοδρόμια τα οποία είναι γεμάτα ακαθαρσίες των φιλόζωων και έχουν γλιστρήσει άνθρωποι και έχουν σπάσει χέρια και πόδια απ’ αυτή την απερίγραπτη κατάσταση που επικρατεί στους δρόμους;

Δεν φθάνει που πάμε να μπούμε στο αυτοκίνητό μας και κάνουμε εμετό από τη βρώμα που έχει αφήσει κάποιος σκύλος γύρω-γύρω από τα λάστιχα του αυτοκινήτου; Σε καμιά χώρα του κόσμου δεν υπάρχει αυτό και δεν υπάρχει γιατί οι φιλόζωοι δεν είναι οι ίδιοι ζώα όπως οι Ελληνες δήθεν φιλόζωοι. Θα πρέπει, εάν συμβεί κάτι τέτοιο, σε όλες τις παραλίες να υπάρχει ισχυρή αστυνομική δύναμη γιατί θα γίνουν φόνοι. Κανένας δεν θέλει να βάλει σε κίνδυνο τα παιδιά του και τον εαυτό του για εχινόκοκκους, τσιμπούρια, ακαθαρσίες και άλλα πολλά».

Όταν διάβασα την επιστολή αυτή και ειδικά τη φράση «θα γίνουν φόνοι», η πρώτη μου αντίδραση ήταν να γράψω, τότε, για το θέμα αυτό. Δεν γράφω όμως τον Αύγουστο. Είδα όμως με πολλή ικανοποίηση ένα άρθρο του κ. Μιχάλη Μήτσου στα «ΝΕΑ» της 4ης Αυγούστου 2014, με τίτλο «Ζήτημα Πολιτισμού», το οποίο καυτηρίαζε δεόντως τους επιστολογράφους. Το άρθρο κατέληγε ως εξής: «…Ο καθηγητής Π.Κ. Ιωακειμίδης έγραφε τις προάλλες ότι η ποιότητα μιας πολιτισμένης χώρας και κοινωνίας κρίνεται (και) από τον τρόπο που μεταχειρίζεται και συνυπάρχει με τα ζώα. Όταν οι κάτοικοι μιας χώρας σέβονται τα ζώα σέβονται και τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, καταγωγής ή πεποιθήσεων. Μια χώρα που δεν σέβεται τα ζώα, δεν σέβεται κατά κανόνα και τους ανθρώπους. Κι αυτό, καμιά ισχυρή αστυνομική δύναμη δεν μπορεί να το λύσει. Επειδή είναι ζήτημα πολιτισμού».

Το θέμα θα μπορούσε να τελειώσει εδώ, χωρίς κανένα άλλο σχολιασμό. Δυστυχώς όμως, έγιναν τόσο πολλά σχετικά με τα καημένα τα ζώα στους μήνες που μας πέρασαν, που θεώρησα υποχρέωσή μου να ξαναφέρω στην επικαιρότητα το πρόβλημα της αντιμετώπισης των ζώων και ιδιαίτερα των σκύλων. Εξάλλου το θέμα ξαναμπήκε στην επικαιρότητα γιατί συζητείται ακόμα το νομοσχέδιο σχετικά με την παρουσία των κατοικιδίων στις παραλίες.

Θέλω να δηλώσω κατηγορηματικά ότι αγαπώ τα σκυλιά και τα παιδιά μου μεγάλωσαν με συντροφιά ένα ημίαιμο λυκόσκυλο, χωρίς να πάθουν εχινόκοκκους και όλα τα άλλα που φοβούνται οι επιστολογράφοι. Το ίδιο και τα εγγόνια μου, εδώ και πολλά χρόνια παίζουν και κολυμπούν με τα δύο σκυλιά (ένα καθαρόαιμο golden retriever και ένα ημίαιμο που μαζέψαμε από ένα νησί) που έχουμε για συντροφιά, χωρίς να πάθουν απολύτως τίποτα. Παρ’ όλο που ζούμε σε διαμέρισμα, τα δύο σκυλιά που έχουμε όχι μόνο δεν μας δημιουργούν κανένα πρόβλημα, αλλά αντίθετα μας χαρίζουν στιγμές μεγάλης ικανοποίησης και ηρεμίας εκδηλώνοντας την ευγνωμοσύνη τους με όποιο τρόπο μπορούν.

Φαίνεται όμως ότι είναι πολλοί αυτοί που έχουν άλλες αντιλήψεις για τα ζώα. Μια αναζήτηση στο Google με θέμα «κακοποίηση ζώων» θα σας δώσει φριχτές περιπτώσεις κακοποίησης ζώων, σε όλη την Ελλάδα.

Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη μέσα στο 2014 έχουν καταγγελθεί 495 περιπτώσεις κακοποίησης ζώων. Πρωταθλήτριες στο άθλιο αυτό σπορ, είναι η Αττική, με 107 περιστατικά και η Κρήτη με 79 περιστατικά. Δεν θεωρώ σκόπιμο να αναφερθώ σε συγκεκριμένα περιστατικά, ούτε να περιγράψω την αρρωστημένη φαντασία των πρωταγωνιστών προκειμένου να βασανίσουν τα ζώα. Από το μίσος που αναδίδεται από την επιστολή εξηγούνται πολλές από τις περιπτώσεις κακοποίησης. Όταν οι άνθρωποι απειλούν ότι «θα γίνουν φόνοι» δεν νομίζω ότι η προειδοποίηση αφορά φόνους ζώων, αλλά φόνους ανθρώπων. Οι φόνοι των καημένων των ζώων θεωρούνται δεδομένοι και δεν χρειάζεται καμία προειδοποίηση για αυτούς. Εξάλλου, για μερικούς μπορεί να θεωρείται και υπόδειγμα ο ταβερνιάρης στα Νέα Στύρα της Εύβοιας, ο οποίος αφού δελέασε την μόλις 3,5 μηνών σκυλίτσα Μάγκυ με ένα κομμάτι κρέας, την ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου με μια καρέκλα, μπροστά στα μάτια των πελατών του.

διαφήμιση

Εκεί όμως που τα έχω χάσει εντελώς και δεν μπορώ να βγάλω άκρη, αφορά μια ιστορία που διάβασα και πάλι στις εφημερίδες. Στη Real News της 26ης Οκτωβρίου 2014, βρήκα ένα ρεπορτάζ με τίτλο «Κέρδη εκατομμυρίων από τα αδέσποτα» και υπότιτλο «Βέλγοι, Γερμανοί και Ελληνες που παριστάνουν τους φιλόζωους θησαυρίζουν από τις παράνομες εξαγωγές κουταβιών, που πωλούνται ακόμα και προς 500 ευρώ το ένα». Αντιγράφω από το ρεπορτάζ: «…Δυστυχώς, κάποιοι άνθρωποι πλουτίζουν από την κατάσταση που επικρατεί με τα αδέσποτα. Αυτό το θέμα είναι πολύ ευαίσθητο, καθώς οι δήμοι, που είναι διά του νόμου υπεύθυνοι για τα αδέσποτα, δεν έχουν την οικονομική ευχέρεια να αντιμετωπίσουν το ζήτημα», λέει ο αντιπεριφερειάρχης της Θεσπρωτίας, Θωμάς Πιτούλης. Σε μια διαφορετική περίπτωση, μια Γερμανίδα είχε προσπαθήσει να εξαγάγει περισσότερα από 50 σκυλιά από την Κρήτη με προορισμό τη Γερμανία, κάτι που απετράπη με την παρέμβαση φιλοζωικών σωματείων. «Χιλιάδες αδέσποτα έχουν προωθηθεί στο εξωτερικό για υιοθεσία εδώ και 20 χρόνια. Τα παράνομα κέρδη υπολογίζονται σε εκατομμύρια ευρώ», λέει ο Βαγγέλης Παλαιοδήμος, γραμματέας της Συνομοσπονδίας Φιλοζωικών Σωματείων Ελλάδος…». Στο σημείο αυτό η λογική παραδίδει το πνεύμα. Από τη μια μεριά έχουμε τους τοπικούς άρχοντες που παραδέχονται ότι δεν έχουν χρήματα για να αντιμετωπίσουν τα αδέσποτα, πράγμα που σημαίνει ότι τα καημένα τα αδέσποτα έχουν αυξημένες πιθανότητες να μην επιβιώσουν. Και από την άλλη μεριά, οι φιλοζωικές οργανώσεις διαμαρτύρονται και καταγγέλλουν αυτούς που βρίσκουν στέγη στα αδέσποτα, έστω και στο εξωτερικό!

Αν η διαμαρτυρία προερχόταν από την εφορία για τα τυχόν παράνομα κέρδη, θα ήταν απόλυτα δικαιολογημένη. Αν η κατηγορία αφορούσε την εξαγωγή στην Κίνα για να φαγωθούν τα αδέσποτα και πάλι θα ήταν δικαιολογημένη. Όταν όμως οι φιλοζωικές οργανώσεις δηλώνουν ότι τα αδέσποτα πάνε για υιοθεσία και παρόλα αυτά διαμαρτύρονται και καταγγέλλουν, τότε κάτι δεν πάει καλά. Θεωρητικά θα έπρεπε να τιμούν αυτούς που βρίσκουν σπίτια για αδέσποτα και όχι να τους καταγγέλλουν. Εμένα δεν μου φαίνονται λογικά αυτά που καταγράφονται στο ρεπορτάζ. Και η πείρα έχει δείξει και αποδείξει ότι όπου δεν «κουμπώνει» η λογική, συνήθως υπάρχουν άλλες εξηγήσεις, τις οποίες, σαν φιλόζωος που είμαι, θα ήθελα να τις μάθω.

* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.

Διαβάστε επίσης

Τιμωρώντας την κακοποίηση των ζώων σώζουμε ανθρώπινες ζωές

Πώς πρέπει να αντιδράσετε αν γίνετε μάρτυρες κακοποίησης ή θανάτωσης ζώου

Εκτροφείς «της πίσω αυλής» υπάρχουν σε όλες τις γειτονιές. Πώς θα τους «κλείσουμε»;

Το FBI κατατάσσει την κακοποίηση ζώων στα πιο σοβαρά κακουργήματα!

Ο Διονύσης Σχοινάς δεν μπορεί να δεχτεί ότι όταν βοηθάμε τα ζώα είναι εις βάρος των παιδιών.

Dog Beach Boogie σύντομα και στην Ελλάδα!

Σκυλιά στη θάλασσα και νόμοι; Μαγική εικόνα.