Όταν υιοθετήσαμε τον Σέβο, ο Τάκος, που ήταν ήδη τέσσερα χρόνια μαζί μας, εμφάνισε δερματικά. Τον πήγαμε σε κτηνίατρο – δερματολόγο, τον πήγαμε σε αλλεργιολόγο, του κάναμε ομοιοπαθητική, πληρώσαμε τα μαλλιά της κεφαλής μας σε επισκέψεις, φάρμακα και ειδικές τροφές, αλλά, όπως απεφάνθησαν οι ειδικοί, γιατρειά δεν υπήρχε, τουλάχιστον όχι άμεσα. Το πρόβλημα ήταν καθαρά ψυχοσωματικό. Με τον καιρό, όταν ξεπέρασε το αρχικό σοκ της έλευσης του νέου μέλους στην οικογένεια, το τρίχωμά του επανήλθε στην προτέρα καλή κατάσταση.
Ο Σέβος, από την άλλη, καθόλου δεν ζήλευε τον… πρωτότοκο. Ως ανταγωνιστή του έβλεπε μόνο τον Κώστα. Μόλις εκείνος με πλησίαζε, μου έριχνε ένα βλέμμα γεμάτο πόνο και, μην μπορώντας να αντέξει τέτοια «προδοσία», κατέβαζε το κεφάλι και κρυβόταν κάτω από το τραπέζι. Στη χειρότερη περίπτωση, έτρεχε στο μπολ με τις κροκέτες του, έτρωγε του σκασμού και έπειτα από λίγα λεπτά έβγαζε όλη την τροφή, σχεδόν αμάσητη, πάνω στο χαλί, πάνω στην πολυθρόνα, πάνω στα αθλητικά μου παπούτσια, αν τα είχα ξεχάσει εκτός ντουλάπας. Η τιμωρία μου ήταν, δηλαδή, παραδειγματική. Και τα βράδια έτρεχε να πάρει θέση ανάμεσά μας, με την πλάτη στη δική μου πλευρά και τα πόδια του στην πλευρά του Κώστα, για να μπορεί να τον κρατάει σε απόσταση ασφαλείας. Με τον καιρό, αποδέχτηκε κάπως ότι πρέπει να με μοιράζεται. «Συμπτώματα» της ζήλιας, βέβαια, παρουσιάζει ακόμα. Ψυχοσωματικά επί δύο…
Όπως μπορεί κανείς να καταλάβει, οι ισορροπίες ανατράπηκαν για μία ακόμη φορά όταν στο σπιτικό μας ήρθε η Ρίνα. Ο Τάκος, αν και γίγαντας μπροστά της, την αντιμετώπισε με δέος. Και κάθε φορά που οι δρόμοι τους διασταυρώνονταν, έβγαζε ένα ηχηρό «χου» και έτρεχε άρον-άρον να σωθεί! Ο Σέβος δεν έδειξε να ενοχλείται από την παρουσία της. Με την προϋπόθεση ότι εγώ θα έμενα μακριά της. Κι εκείνη, ένα ταλαιπωρημένο πλάσμα με «θητεία» τουλάχιστον δύο ετών στο δρόμο, προσκολλήθηκε στο μεγαλύτερο αρσενικό της παρέας – όχι το τετράποδο, αλλά το δίποδο.
Σήμερα, η κατάσταση έχει ως εξής: η Ρίνα ζηλεύει τον Κώστα, τον Σέβο, τον Τάκο αλλά και εμένα, όταν ασχολούμαι με οποιονδήποτε από τους προαναφερθέντες. Ο Σέβος ζηλεύει τη Ρίνα, τον Κώστα, το… λάπτοπ μου, την τηλεόραση και, γενικά, οτιδήποτε με κρατάει μακριά του. Ο Τάκος, ο γεράκος μας, βασικά θέλει την ησυχία του, αλλά μερικές φορές, όταν κανακεύουμε υπερβολικά τους δύο άλλους, μας ρίχνει ένα σπαραξικάρδιο βλέμμα τύπου Βασιλάκη Καΐλα και αποσύρεται από το δωμάτιο. Τώρα που το σκέφτομαι, και εγώ τον τελευταίο καιρό, όταν βλέπω τη Ρίνα να με προσπερνάει για να βολευτεί γουργουρίζοντας πάνω στο στέρνο του Κώστα ή να κοιμάται cheek to cheek με τον Σέβο, ενοχλούμαι λιγάκι. Αντίθετα, χαίρομαι όταν μου εκδηλώνουν την αγάπη και την αφοσίωσή τους. Τελικά, δεν αποκλείεται η ζήλια των τετράποδων συγκατοίκων μας να είναι μεταδοτική. Λέτε;
διαφήμιση
Επόμενο Μάθημα;
Μάθημα 8°: Όταν σε υιοθετήσει μια γάτα, της ανήκεις για πάντα
Σκέφτεστε να πάρετε δεύτερη γάτα;
Χάσατε τα προηγούμενα Μαθήματα Γάτας;
Μάθημα 6°: Στα όνειρά τους βλέπουν την παλιά ζωή τους
Μάθημα 5°: Δύσκολοι αποχαιρετισμοί
Μάθημα 4°: Ζημιάρες γάτες, ευτυχισμένοι άνθρωποι
Μάθημα 3°: Ποιος επιμένει ότι είναι μοναχικά ζώα;
Μάθημα 2°: Το «Ψι-Ψι-Ψι» βλάπτει την επικοινωνία
Μάθημα 1°: Η εμπιστοσύνη µιας γάτας «κοστίζει» ακριβά…
ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΣΧΟΛΙΑ