Η Σαλώμη, 3 χρόνων, είναι απόλυτα εξοικειωμένη με τη φιλοξενούμενη Λόλα, ένα ημίαιμο Γκεκάκι που ψάχνει οικογένεια. (Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com)

Πριν αποφασίσετε

Πρώτα από όλα να ξεκαθαρίσουμε ότι σε μια γέννα αδέσποτων ημίαιμων πολύ πιθανό να βρούμε τους ίδιους χαρακτήρες που θα βρούμε και σε μια γέννα με Ροτβάιλερ, Γκόλντεν Ριτρίβερ και Μαλτέζ. Η φυλή κάνει τη διαφορά μόνο στα ιδιαίτερα προσόντα της -π.χ. δυνατή όσφρηση στα κυνηγόσκυλα ή ένστικτο της προστασίας στους φύλακες-, αλλά ο χαρακτήρας είναι ατομικό χαρακτηριστικό του κάθε ζώου. Έτσι, στην επιλογή θα δώσουμε ιδιαίτερη βαρύτητα στο χαρακτήρα του κουταβιού, ώστε να γίνει το σωστό ταίριασμα με το παιδί μας. Για ένα δραστήριο και ζωηρό παιδί θέλουμε ένα δραστήριο και ιδιαίτερα παιχνιδιάρικο κουτάβι, για ένα παιδί λιγότερο ζωηρό θέλουμε έναν πιο ήρεμο σκύλο. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις για τις οποίες θέλουμε το κουτάβι σαν κίνητρο, ώστε να ξεκολλήσει το παιδί από τα βιντεοπαιχνίδια ή π.χ. σε παχύσαρκα παιδιά, όπου το ταίριασμα των χαρακτήρων μερικές φορές θα πρέπει να είναι αντίθετο.

Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και την ηλικία του παιδιού. Μέχρι 6 – 7 ετών όλη η φροντίδα του σκύλου είναι αποκλειστικά των γονιών, μέχρι τα 11 – 12 μοιράζεστε κάποια καθήκοντα, όπως το τάισμα, το βούρτσισμα ή μερικές βόλτες, και από τα 12 το παιδί μπορεί να αναλάβει το μεγαλύτερο κομμάτι της.

Ήρθε η ώρα

Την πρώτη φορά που θα δούμε τα κουτάβια, καλό είναι να πάμε μόνοι μας, γιατί το παιδί μπορεί, ειδικά αν είναι μικρό, να τρομάξει από τα κουτάβια που θα χοροπηδάνε γύρω του ή να επιλέξει το πλέον ακατάλληλο. Προτιμήστε τα κουτάβια να μην είναι μεγαλύτερα των τριών μηνών και ρωτήστε τους ανθρώπους οι οποίοι τα φροντίζουν τη γνώμη τους για τη συμπεριφορά τους. Επισκεφτείτε τα ξανά, το λιγότερο δύο φορές, για να έχετε καλύτερη άποψη. Προσπαθήστε να τα δείτε, αν είναι δυνατόν, σε ένα χώρο ανοιχτό και όχι μέσα σε ένα κλουβί.

Μην μπείτε στη διαδικασία να επιλέξετε λειτουργώντας παρορμητικά, με κριτήρια όπως το ότι «είναι διαολάκι, αλλά ωραία φατσούλα» ή «αυτό το καημένο που κάθεται μόνο του δεν θα το πάρει κανένας», γιατί μπορεί να βρεθείτε με διαφορετικό χαρακτήρα από αυτόν που ταιριάζει στην περίπτωσή σας. Ένας από τους λόγους δυστυχισμένων συμβιώσεων αλλά και δημιουργίας αδέσποτων είναι τα λάθος «ταιριάσματα», όπου την ευθύνη έχουν αποκλειστικά οι άνθρωποι και όχι οι σκύλοι, που τελικά καταλήγουν στο δρόμο. Βεβαίως και η συμπεριφορά του ζώου διαμορφώνεται από τον ιδιοκτήτη και από την εκπαίδευση, αλλά, όταν πρόκειται για τα παιδιά μας, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί.

Είναι καλύτερα να προτιμήσετε θηλυκό, διότι, στην πλειονότητά τους είναι λιγότερο κυριαρχικά από τα αρσενικά και πιο συνεργάσιμα μέσα στην οικογένεια. Επιλέξτε το κουτάβι που θα έρθει κοντά σας χαρούμενο και δεν θα το κυνηγάτε να το πιάσετε για να το χαϊδέψετε. Πάρτε το αγκαλιά και παίξτε μαζί του. Και μόνο αφού έχετε αποκλείσει τις δύσκολες περιπτώσεις, πάρτε και το παιδί μαζί σας σε επόμενη επίσκεψη, για να βοηθήσει στην επιλογή.

ΜΗΝ ΕΠΙΛΕΞΕΤΕ:

• Το πρώτο από τα κουταβάκια που θα έρθει τρέχοντας και θα σας δαγκώσει το παντελόνι: έχει πολλή ενέργεια, είναι κυριαρχικό και μερικές φορές αεικίνητο.
• Αυτό που προσπαθεί συνεχώς να δαγκώσει όλα τα άλλα κουτάβια: είναι κυριαρχικό, χρησιμοποιεί πολύ το στόμα του για να δαγκώνει και θα συνεχίσει το δάγκωμα και με το παιδί.
• Το αδιάφορο που κάθεται μόνο σε μια άκρη σαν στενοχωρημένο και συμμετέχει από καθόλου έως σπάνια στο παιχνίδι των υπολοίπων: πολύ πιθανό να μην έχει διάθεση να παίξει και με το παιδί.
• Εκείνο που δείχνει τρομαγμένο ή προσπαθεί να κρυφτεί επηρεασμένο από την παρουσία σας ή από κάποιο μικρό κρότο που θα προκαλέσετε αν χτυπήσετε ελαφρά παλαμάκια. Το κουτάβι ίσως είναι ή ίσως εξελιχθεί σε φοβικό και θα θέλει ιδιαίτερη μεταχείριση, πράγμα που δεν μπορεί να γίνει από ένα παιδί.

7 Κανόνες για τις πρώτες μέρες στο σπίτι

1. Στην πρώτη επαφή φροντίζουμε το κουτάβι να είναι περιορισμένο σε ένα δωμάτιο, ώστε να μην αρχίσει να τρέχει μέσα στο σπίτι. Αν το παιδί είναι μικρό ή επιφυλακτικό ως χαρακτήρας, παίξτε λίγο πριν με το κουτάβι, ώστε να έχει εκτονώσει ένα μέρος της ενέργειάς του και να μην είναι έντονο στις κινήσεις του. Αφήστε το παιδί να χαϊδέψει από μόνο του το κουτάβι και, αν θέλει, να το πάρει αγκαλιά. Αν το κουτάβι αρχίσει να δαγκώνει, εξηγήστε στο παιδί ότι δεν θέλει να του κάνει κακό, αλλά παίζει με τον ίδιο τρόπο που έπαιζε με τα αδελφάκια του και ότι μετά από λίγες μέρες θα σταματήσει.

2. Μην το μάθετε να του δίνει μεζεδάκια για να γίνουν φίλοι, γιατί το κουτάβι θα αρχίσει να δαγκώνει τα χέρια του για να του δώσει μεζεδάκι ή θα το κυνηγά μέσα στο σπίτι, για να του κλέψει τα πατατάκια ή το κουλούρι που θα κρατάει. Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού, ζητήστε του να βοηθήσει ή να αναλάβει το τάισμα, ώστε να καταλάβει ότι ο σκύλος έχει το δικό του φαγητό και δεν τον μπουκώνουμε με ό,τι τρώμε εμείς.

3. Εξηγήστε στο παιδί ότι ο σκύλος έχει το δικό του κρεβάτι και δεν θα κοιμάται πάνω στο δικό του. Επίσης, να μην τον ενοχλεί όταν κοιμάται.

4. Δώστε του να καταλάβει ότι δεν είναι παιχνίδι και ότι πονάει όταν του τραβάει τα αυτιά ή την ουρά. Επίσης ότι δεν είναι αλογάκι να το καβαλάει. Δώστε ιδιαίτερη προσοχή αν τα παιδιά είναι περισσότερα από ένα. Συνήθως προσπαθούν να διεκδικήσουν το σκύλο και πολλές φορές τον τραβολογάνε σαν λούτρινο παιχνίδι.

διαφήμιση

5. Όταν παίζει με το σκύλο, να χρησιμοποιεί τα σκυλίσια παιχνίδια και όχι τα δικά του.

6. Μερικά παιδιά, ιδιαίτερα μοναχοπαίδια, εκδηλώνουν ζήλια. Προσπαθήστε τον πρώτο καιρό ό,τι κάνετε με το σκύλο να το κάνετε όλοι μαζί ή όταν το παιδί κοιμάται, και μετά από λίγο θα γίνουν οι καλύτεροι φίλοι.

7. Τις πρώτες ημέρες δεν τα αφήνετε μόνα τους, ιδιαίτερα αν το παιδί είναι μικρό.

Διαβάστε επίσης

Είναι το παιδί σας έτοιμο για κατοικίδιο; Κι, εδώ που τα λέμε, είστε εσείς;

«Μαμά, θα μου πάρεις ένα ζωάκι;»

Παιδιά και σκυλιά μαθαίνουν παίζοντας

Ψάχνετε τετράποδο σύντροφο; 56 Φιλοζωικά Σωματεία ανά περιοχή για να απευθυνθείτε στο πλησιέστερο!

Σκύλος και φοιτητής

Πρώτη µέρα του «καινούριου» σκύλου στο σπίτι;

Η Σαλώμη, 3 χρόνων, ζει με τη δεκατριάχρονη κανελί Μπέμπα, τις γάτες Κάμα και Μαυρούλα (η οποία δεν δέχτηκε να φωτογραφηθεί γιατί λιαζόταν) και τη Λόλα, ένα ημίαιμο Γκεκάκι, που φιλοξενείται προσωρινά στο σπίτι, μέχρι να αποκτήσει οικογένεια. (Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com)