Είναι Παρασκευή 29 Αυγούστου 2007, ντάλα μεσημέρι: η ώρα του φαγητού. Ακολουθώ μια κυρία, ελπίζοντας να µου δώσει κάτι φαγώσιμο, αλλά τζίφος. Απογοητεύομαι και αποφασίζω να γυρίσω στα λημέρια µου, […]

Τα βράδια που αργώ να γυρίσω, η Ρίνα ανεβαίνει στο ψηλότερο ράφι της βιβλιοθήκης -χωρίς να κάνει την παραµικρή ζημιά- και µε περιμένει. Με το που γυρνάω το κλειδί στην […]

Ποτέ δεν µε ενθουσίαζαν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα• µόνο τα αντιοικολογικά και αντιοικονομικά λαµπιόνια τους µου αρέσουν. Γι’ αυτό, όταν εκείνη τη χρονιά, την πρώτη µας µε τη Γιέκη, το ψευτο-ελατάκι […]

Ο γάτος που δεν ήθελα κατέφθασε στα χέρια µου ένα απόγευμα του Οκτώβρη μέσα σε µια κούτα. Ήταν περίπου τριάντα ημερών. «Νοµίζω πως κάτι έχουν τα µάτια του», είπε το […]

Με λένε Μπελά, είμαι τεσσεράµιση ετών, μαύρος, έξυπνος και µε υψηλό EQ (Συναισθηματική Νοημοσύνη). Από πεντιγκρί δεν πάω και τόσο καλά, µια και είμαι µπασταρδοτεριεδάκι. Όχι πως δίνω δεκάρα. Ζω […]

Mια μικρή κάρτα µε ένα λευκό σκυλάκι, καρδούλες και τη φράση «κι εμείς αγαπάµε τα σκυλάκια», κάτω από την πόρτα του διαμερίσματός µου, ήταν το πρώτο σημάδι. Ήταν από τη […]