Το 1961, ο συγγραφέας Τρούμαν Καπότε επισκέφτηκε την Ελίζαμπεθ Τέιλορ στην έπαυλή της στο Μπελ Ερ του Λος Άντζελες. Η ηθοποιός είχε μόλις αναρρώσει από μια πολύ βαριά πνευμονία, που λίγο έλειψε να της στοιχίσει τη ζωή. Τη βρήκε ανακουφισμένη που η περιπέτειά της είχε αίσιο τέλος και ενθουσιασμένη που θα επέστρεφε στα πλατό: σύντομα θα έφευγε για τη Ρώμη, αφού στα στούντιο της Cinecitta, με συμπρωταγωνιστή τον Ρίτσαρντ Μπάρτον, θα συνεχίζονταν τα γυρίσματα της ταινίας «Κλεοπάτρα», τα οποία είχαν διακοπεί λόγω της αιφνίδιας ασθένειάς της. Το δωμάτιό της εκείνη τη μέρα ήταν γεμάτο ρούχα -η σταρ δοκίμαζε τις καινούργιες τουαλέτες που θα έπαιρνε μαζί της- αλλά και σκυλιά. «Αμέτρητα σκυλιά -αρκετά για να… στοκάρει ένα pet shop- χοροπηδούσαν εδώ κι εκεί», έγραψε μετά στο κείμενό του ο Καπότε, «κι εκείνη τα έβλεπε, τα χάιδευε και γελούσε σαν παιδί».
Όταν, λίγο αργότερα, κάθισαν στον κήπο για να απολαύσουν τη σαμπάνια τους, εκείνος έφερε την κουβέντα στις κρίσιμες ώρες που η Τέιλορ είχε περάσει στο νοσοκομείο. «∆εν φοβήθηκες μήπως πεθάνεις;» τη ρώτησε. «Ημουν πολύ απασχολημένη να μάχομαι για τη ζωή μου», του απάντησε. «∆εν φοβάσαι καθόλου το θάνατο;» ήταν η επόμενη ερώτηση. «∆εν έχω την “πολυτέλεια” να πεθάνω», είπε εκείνη βουρκώνοντας. «Τι θα γίνουν τα παιδιά μου; Και τα σκυλιά μου;» ∆εν ήταν χιούμορ ούτε υπερβολή. Στη ζωή της, τα σκυλιά, τα ζώα γενικότερα, δεν ήταν «αξεσουάρ» ούτε διακοσμητικό στοιχείο στις λαμπερές φωτογραφίσεις της. Ηταν σύντροφοι και συνοδοιπόροι της – και τα λάτρευε.
Η ζωή με τον… Μπουκίτσα
Από τους καλλιτέχνες γονείς της έμαθε να αγαπάει και να σέβεται τα ζώα. Στις πρώτες παιδικές φωτογραφίες, η Λιζ ποζάρει αγκαλιά με τη Monty, το Γκόλντεν Ριτρίβερ της οικογένειας. Υπήρχαν κι άλλοι «εκπρόσωποι» του ζωικού βασιλείου στο πατρικό της, στο Χάμπστεντ του Λονδίνου: χελώνες, γάτες, παπαγάλοι. Κι όταν, τα Σαββατοκύριακα, πήγαιναν στο Κεντ, στη φάρμα του νονού της Βίκτορ Καζαλέ, εκατομμυριούχου και βουλευτή των Συντηρητικών, έπαιζε με αρνιά, κότες, γουρούνια.
Στο Λος Άντζελες πλέον και στο Χόλιγουντ, όπου εμφανίστηκε ως παιδί-θαύμα το 1943, η μικρή Τέιλορ φαίνεται πως στερήθηκε όσα απολάμβαναν οι συνομήλικοί της: την ξεγνοιασιά και το παιχνίδι. Επρεπε να μελετά τους ρόλους της και να ακολουθεί ένα βαρύ πρόγραμμα από πρόβες και γυρίσματα. Παιδικές φιλίες δεν είχε. Ο αδελφός της, τρία χρόνια μεγαλύτερος, είχε τις δικές του παρέες. Το κενό ήρθαν να καλύψουν τα ζώα και συγκεκριμένα ένας σκίουρος. Ο Nibbles (Μπουκίτσας) την ακολουθούσε παντού: στα στούντιο της Metro Goldwin Mayer, σε επίσημες εκδηλώσεις, σε συνεντεύξεις. Είχε και έναν μικρό ρόλο στο «Courage of Lassie», αλλά κόπηκε στο μοντάζ. Κι όταν ο σκίουρος πέθανε, από υπερβολική κατανάλωση σοκολάτας(!), η Τέιλορ έγραψε ένα βιβλίο (με δική της, μάλιστα, εικονογράφηση) για τη φιλία τους. Το «Nibbles & Me» ήταν ένα από τα μπεστ σέλερ της δεκαετίας του ’40 στις ΗΠΑ και κυκλοφορεί ακόμη.
Από τη Lassie στη Sugar
«Μερικές φορές σκέφτομαι ότι προτιμώ τα ζώα από τους ανθρώπους. Και ήμουν τυχερή, γιατί μερικοί από τους καλύτερους συμπρωταγωνιστές μου ήταν άλογα και σκύλοι». Αυτή η δήλωση της Ελίζαμπεθ Τέιλορ δεν απείχε και πολύ από την πραγματικότητα. ∆ίπλα σε μια διάσημη σκυλίτσα, τη Lassie, έκανε το πρώτο μεγάλο βήμα προς την επιτυχία: ως Πρισίλα στην ταινία «Lassie come home» του 1943. Αλλά και στην προσωπική της ζωή, από τον πρώτο γάμο της, το 1950, με τον ζάπλουτο Νίκι Χίλτον, και μετά, μέχρι το θάνατό της, τα σκυλιά δεν έλειψαν από το πλευρό της. Και όλοι οι άντρες που βρέθηκαν δίπλα της μοιράστηκαν την αγάπη της γι’ αυτά.
Ενδεικτικό είναι ένα περιστατικό με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον. Το 1970, οι δύο σταρ έπρεπε να περάσουν αρκετούς μήνες στο Λονδίνο για τα γυρίσματα της ταινίας «Under Milk Wood». Ομως, τα σκυλιά τους δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν μαζί τους -ίσχυε τότε στη Μεγάλη Βρετανία η νομοθεσία που επέβαλλε εξάμηνη καραντίνα σε όποιο ζώο έφτανε στο νησί- κι εκείνοι δεν μπορούσαν να τα στερηθούν για τόσο πολύ. Βρέθηκε, όμως, ένα «παραθυράκι» στο νόμο: το ζευγάρι πέρασε τον Ατλαντικό με το γιοτ του, αγκυροβόλησαν στον Τάμεση κι έμειναν σε αυτό όλο το διάστημα που απαιτήθηκε για τη δουλειά τους. Τα σκυλιά ουδέποτε πάτησαν επί βρετανικού εδάφους – άρα όλα έγιναν νομότυπα…
Όσο κι αν η Τέιλορ αγάπησε όλα τα ζώα με τα οποία έζησε, ένα Μαλτέζ ήταν εκείνο που τη σημάδεψε: η Sugar. «Ποτέ δεν έχω αγαπήσει άλλο σκυλί τόσο πολύ. Μερικές φορές σκέφτομαι πως υπάρχει ένας άνθρωπος εγκλωβισμένος εκεί μέσα. Είναι η πρώτη φορά που βιώνω μια αγάπη τόσο ανυστερόβουλη», έλεγε στο περιοδικό «W». H Sugar, την οποία απέκτησε το 1992, έμελλε να τη συντροφεύσει σε μια περίοδο που οι θυελλώδεις έρωτες είχαν πλέον παρέλθει. Η Τέιλορ είχε χωρίσει και από τον τελευταίο της (όγδοο) σύζυγο, Λάρι Φορτένσκι, και τα παιδιά της είχαν μεγαλώσει και είχαν ακολουθήσει το δρόμο τους. Στη «Ζάχαρη» έδωσε όλη της τη στοργή. Το 1999, μάλιστα, όταν προσκλήθηκε στο παλάτι του Μπάκιγχαμ για να ανακηρυχθεί Dame, ήταν έτοιμη να αρνηθεί, γιατί -εξαιτίας του ίδιου νόμου περί καραντίνας- δεν μπορούσε να πάρει μαζί της την τετράποδη φίλη της. Επιστρατεύτηκαν όλη η οικογένειά της και οι πιο στενοί φίλοι της για να τη μεταπείσουν.
Το 2005, όταν η Sugar έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο, η σταρ ήταν απαρηγόρητη. Η Daisy, μια απόγονος της… εκλιπούσης, έφερε ξανά το χαμόγελο στα χείλη της. Στην έβδομη δεκαετία της ζωής της πλέον, με σοβαρά προβλήματα υγείας και καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι, η διάσημη ηθοποιός προσκολλήθηκε τόσο στο νέο της Μαλτέζ, που λέγεται ότι είχε φτάσει σε σημείο να απλώνει τα πανάκριβα κοσμήματά της πάνω στο κρεβάτι της και να αφηγείται στην Daisy τις ρομαντικές ιστορίες τους.
Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ έφυγε από τη ζωή το 2011. Πολλές εικασίες εκφράζονται για το πώς είχε αποφασίσει να μοιράσει την τεράστια περιουσία της. Επίσημες ανακοινώσεις δεν έχουν γίνει. Άγνωστο παραμένει και σε ποια χέρια κατέληξε η Daisy. Οι περισσότερες πληροφορίες, πάντως, συγκλίνουν στο ότι την εμπιστεύτηκε στον φίλο της, Τζέισον Γουίντερς – μαζί με ένα χρηματικό καταπίστευμα, που θα εξασφαλίσει και στους δύο βίον τρυφηλόν και ανέφελον…
διαφήμιση
Αναδημοσίευση από το τεύχος 1 του περιοδικού «Σκύλος & Γάτα», Αύγουστος-Σεπτέμβριος 2011
Διαβάστε επίσης
Paul McCartney: Πώς η τετράποδη Μάρθα έγινε τραγούδι
Ο George Clooney, ο Αϊνστάιν και τα κεφτεδάκια
Η ιστορία της Σαρδέλας, της τετράποδης πρωταγωνίστριας του «Ράδιο Αρβύλα»
Ο Διονύσης Σχοινάς δεν μπορεί να δεχτεί ότι όταν βοηθάμε τα ζώα είναι εις βάρος των παιδιών.
Ο Σκνίπας, ο Λέμον & ο ∆ημήτρης Σκαρμούτσος
Ο Αντώνης Καφετζόπουλος, ο Λίο & η μεγάλη απουσία της Βόλτας
Η κιβωτός της Μαριάννας Τουμασάτου και του Αλέξανδρου Σταύρου
Ποιος «νοστιμίζει» τη ζωή του Ηλία Μαμαλάκη;
ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΣΧΟΛΙΑ