[caption id="attachment_524" align="aligncenter" width="785"] Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com[/caption] ∆ιάβαζα αµέριµνη τον κυριακάτικο Τύπο, όταν µε την άκρη του ματιού µου είδα τον Τάκο, τον μεγαλύτερο γάτο µας, έναν γιγαντόσωμο ασπρόμαυρο «Συλβέστρο», να κόβει βόλτες στην κουζίνα. Πάνω στον πάγκο βρίσκονταν οι μπριζόλες για το μεσημεριανό μπάρμπεκιου. «∆εν φαντάζομαι να κάνεις αυτό που σκέφτομαι!» του φώναξα, ήρεµα, χωρίς να χρωματίσω τη φράση µου µε κάποια ιδιαίτερη απειλή, χωρίς καν να σηκώσω τα µάτια µου από την εφημερίδα. Κι εκείνος αμέσως έκανε μεταβολή και βγήκε από το δωμάτιο, μουρμουρίζοντας κάτι ακατάληπτο. Προφανώς εξέφραζε τη δυσαρέσκειά του («Μα τι ζήτησα ο έρµος; Ένα τόσο δα μεζεδάκι...»). Μεγάλωσα σε επαρχία. Εκεί -και τότε- η επικοινωνία των περισσότερων ανθρώπων µε τις γάτες βασιζόταν κυρίως στο «ψι-ψι-ψι» (για να τις καλέσουν κοντά τους) και στο «ξουτ» (για το ακριβώς αντίθετο). Όταν λοιπόν ο Τάκος μπήκε στο σπιτικό µας, πριν από δεκατέσσερα χρόνια, ένας νέος κόσμος µού αποκαλύφθηκε. Πριν καλά-καλά κλείσει τον πρώτο του χρόνο, είχε μάθει το «όχι», το «κάτω» και το «έλα». Με τον καιρό, το λεξιλόγιό του εµπλουτιζόταν ολοένα και περισσότερο. Έμαθε το «περίμενε», το «βγες έξω», το «άφησέ το», το «πάμε μέσα» και έτρεχε ανυπόμονα προς το μέρος µου κάθε φορά που ρωτούσα «Πού είναι ο χοντρούλης µου;» (άκομψο, το ομολογώ) ή «Τι θα φάει ο Τάκος µου;» - πριν ανοίξω µία από τις αγαπημένες του κονσέρβες. Αλλά και ο Σέβος, ο μικρότερος αδελφός του, πολύ γρήγορα μπήκε στο... νόημα. Έντεκα ετών πλέον -ένας πανέμορφος και τρυφερός γάτος- φεύγει κάθε βράδυ «βολίδα» για το υπνοδωμάτιο µε το που θα ακούσει το «Είναι αργά, πάμε για ύπνο;». Και κάθε πρωί, όταν ανακοινώνω, σχεδόν µε επισημότητα, ότι «εγώ τώρα φεύγω για τη δουλειά», ξαπλώνει μπροστά στην εξώπορτα, για να μην μπορώ, τάχα µου, να την ανοίξω και µε ένα μακρόσυρτο νιαούρισμα µε εκλιπαρεί να μείνω... Βέβαια, από την άλλη, κι εγώ έχω εκπαιδευτεί στο να αναγνωρίζω όσα εκείνοι µου λένε στη δική τους γλώσσα. H Αμερικανίδα ψυχολόγος Μίλντρεντ Μελκ στην πρωτοποριακή μελέτη της «Vocalizing in the house-cat; a phonetic and functional study», που δημοσιεύτηκε το 1944 στο American Journal of Psychology, υποστήριξε ότι οι οικόσιτες γάτες έχουν αναπτύξει τουλάχιστον δεκαέξι «νιάου» -µε διαφορετικά φωνήεντα και σε διαφορετικούς τόνους- για να επικοινωνήσουν µε τα αφεντικά τους και να καταφέρουν αυτό που θέλουν. Τα γατιά µου έχουν γίνει εξπέρ σε αυτό. Ο Τάκος μπορεί να µε ακολουθεί για ώρα από δωμάτιο σε δωμάτιο, βγάζοντας κοφτά «νιάου», μέχρι να ακούσει αυτό που περιμένει: «Τι θέλεις, αγόρι µου;». Τότε, θα µε οδηγήσει στην κουζίνα -αφού βεβαιωθεί, φυσικά, κοιτώντας κάθε τόσο πίσω του, ότι τον ακολουθώ- και θα στυλώσει τα πόδια του μπροστά στο ντουλάπι µε τις κροκέτες του. Ο Σέβος, από την άλλη, προκειμένου να εξασφαλίσει µια γερή μερίδα από... χάδια, θα µε κοιτάξει µε παράπονο και θα µου νιαουρίσει ψιθυριστά, µε τα χειλάκια του να τρέμουν. Έχει γίνει ειδικός στους ψυχολογικούς εκβιασμούς. Σου σπαράζει την καρδιά... Είναι νύχτα. Η γειτονιά έχει από ώρα ησυχάσει. Βγαίνω στο µπαλκόνι. Η Ρίνα απολαµβάνει τη δροσιά κουλουριασµένη µέσα σε µια µεγάλη γλάστρα. «Θα έρθεις µέσα;» τη ρωτάω. «Πρέπει να κλείσω». Χωρίς καθόλου να καθυστερήσει, σηκώνεται, κατεβαίνει από το «ανάκλιντρό» της, τεντώνεται και µπαίνει στο δωµάτιο. Τρίβεται στα πόδια µου. Την παίρνω αγκαλιά. «Είσαι η πιο όµορφη γάτα του κόσµου», της λέω, σφίγγοντάς τη δυνατά. Εκείνη µε κοιτάζει κατάµατα κι έπειτα αρχίζει να τρίβει τη µουσούδα της πάνω στη µύτη µου, γουργουρίζοντας µε έναν ήχο σχεδόν µεταλλικό. «Κι εγώ σ’ αγαπώ», µου απαντά στη δική της «γλώσσα»...   Επόμενο μάθημα Μάθημα 3°: Ποιος επιμένει ότι είναι μοναχικά ζώα; Χάσατε το πρώτο μάθημα; Μάθημα 1°: Η εμπιστοσύνη µιας γάτας «κοστίζει» ακριβά… Όλα «όσα μου έμαθαν οι γάτες»… [mc4wp_form id="62201"]

Με λένε Μπελά, είμαι τεσσεράµιση ετών, μαύρος, έξυπνος και µε υψηλό EQ (Συναισθηματική Νοημοσύνη). Από πεντιγκρί δεν πάω και τόσο καλά, µια και είμαι µπασταρδοτεριεδάκι. Όχι πως δίνω δεκάρα. Ζω στην Αθήνα, ευτυχώς κοντά στο Λυκαβηττό, και φροντίζω µια γηραιά κυρία καλών προθέσεων. Τη συμπαθώ, αλλά θα προτιμούσα να φροντίζω µια νεότερη. Επίσης, η συμπαθής ζει σε διαμέρισμα• θα προτιμούσα να ζούμε σε μονοκατοικία. Σε γενικές γραμμές, η συμβίωσή µας είναι αρμονική. Με αφήνει ήσυχο, δεν θέλει να είναι ο «αρχηγός» µου (εκτός από ελάχιστες φορές που την πιάνει το ανθρώπινό της) και καταλαβαίνει ότι ούτε εγώ έχω καµιά όρεξη να γίνω ο αρχηγός της υποτιθέμενης αγέλης µας. Το ’χουν αυτό τα δίποδα, προβάλλουν τα κόμπλεξ τους επάνω µας! Αλλά δεν βαριέσαι, ας πράξει ο καθένας κατά την κρίση του. Μια ψυχή θα παραδώσω, δεν οφείλω τίποτε άλλο. Στα θετικά της συμβίωσής µας είναι και η δουλειά της: πρώτον, λείπει πολλές ώρες και έχω την ησυχία µου και, δεύτερον, ταξιδεύει συχνά και πρέπει να της το αναγνωρίσω, µε παίρνει πάντα μαζί της. Αυτά µου τα ταξίδια θα σας τα διηγηθώ ένα-ένα και σιγά-σιγά. Προς το παρόν, αρκεί να σας πω ότι έχω επισκεφτεί όλη την Ελλάδα, από τα σύνορα -στις Πρέσπες-, το Μέτσοβο και τις πηγές του Αώου μέχρι τα Λευκά Όρη στην Κρήτη. Μέχρι και νυχτερινό, χειμερινό μπάνιο έκανα στον παγωμένο Σπερχειό. Εγώ δεν έπαθα τίποτα, αλλά αυτή κόντεψε να σκάσει, τη λυπήθηκα. Το κακό της είναι ότι προτιμά να ταξιδεύει χειμώνα και πέφτουμε συχνά στα χιόνια και στους πάγους. Χάθηκε ένα καλοκαιράκι, µια άνοιξη, κάτι πιο ήπιο τέλος πάντων; ∆εν είμαι δα και τάρανδος! Μη νομίζετε όµως ότι όλα είναι ρόδινα μεταξύ µας. Είναι γεγονός ότι, όταν µε βρήκε και µε περιμάζεψε, ήμουν πολύ ταλαιπωρημένος, αλλά δεν είχε σκοπό να µε κρατήσει, την άκουγα που προσπαθούσε να µε «δώσει για υιοθεσία». ∆εν την άφησα να το κάνει, γιατί κάτι η περιοχή που µου ήταν οικεία, κάτι η Χόλυ, η Δαλµατή, που έμενε δίπλα, δεν ήθελα να ξαναλλάξω γειτονιά... Τον πρώτο καιρό την έβλεπα να δυσανασχετεί που έκλεινε την πόρτα της και δεν ήταν μόνη. Τότε έκανε και τις προσπάθειες να γίνει «ο αρχηγός της αγέλης». Εδώ τα χαλάµε, σκέφτηκα. Αν θέλεις ισότιμη συµβίωση, ΟΚ by me, αλλά, αν θέλεις αρχηγιλίκια, να ψάξεις αλλού. Τελικά δεν επέμεινε. Άλλο ελάττωμά της είναι οι πολλές οικειότητες. Νοµίζει μάλιστα ότι μιλάει τη γλώσσα µου όταν µου λέει «Αϊ γαβ γιου». Ξέρω τι εννοεί και, μεταξύ µας, και εγώ τη συμπαθώ, αλλά τις τόσες γλύκες τις θεωρώ περιττές. Ταύτα και μένω και τα ταξίδια µου θα σας τα διηγηθώ άλλη φορά. Μπελάς   Διαβάστε τη νέα περιπέτεια του Μπελά: Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι...     [mc4wp_form id="62201"]

Τα πιο πολλά κουτάβια μπορούν, πολύ γρήγορα, να αποκτήσουν σωστή συμπεριφορά. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε που δεν έχουμε τη γνώση να τα διαπαιδαγωγήσουμε σωστά από την αρχή, με αποτέλεσμα να εμφανίζουν προβλήματα. Ο σύγχρονος ιδιοκτήτης θέλει ένα σκύλο με τον οποίο να μπορεί να κυκλοφορεί παντού, χωρίς να αισθάνεται άσχημα για τυχόν κακή συμπεριφορά του, να μπορεί να καθίσει μαζί του σε μια καφετέρια χωρίς να ενοχλεί τους γύρω του (π.χ. πηδώντας πάνω τους ή γαβγίζοντας για να τραβήξει την προσοχή τους) και χωρίς να επιτίθεται σε ανθρώπους, άλλους σκύλους ή γάτες. Επίσης, στο σπίτι μας, αν θέλουμε για παράδειγμα ένα σκύλο-φύλακα, αυτός θα πρέπει να είναι τόσο ισορροπημένος, ώστε να μην είναι επιθετικός απέναντι στον φίλο που θα μας επισκεφτεί, ενώ, κάποια άλλη χρονική στιγμή, ο ίδιος σκύλος θα πρέπει να προστατεύσει το σπίτι με αυτοπεποίθηση ενόσω εμείς λείπουμε. Και εκεί αναρωτιέστε: Μα μπορεί να είναι ο ίδιος σκύλος; Σε όλες τις εκπαιδεύσεις σκύλων στον κόσμο -είτε αυτές αφορούν οδηγούς τυφλών, είτε έρευνας και διάσωσης ανθρώπων, είτε για διαγωνισμούς μορφολογίας και αθλήματα- δίνεται πολύ μεγάλη προσοχή στη σωστή ανατροφή των κουταβιών, ώστε να έχουν μια ισορροπημένη συμπεριφορά σε όλη τους τη ζωή και να αποδίδουν τα μέγιστα. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τους δικούς μας σκύλους συντροφιάς. Η σωστή ανατροφή πρέπει να αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα από την πρώτη κιόλας ημέρα που το κουτάβι θα έρθει στο σπίτι μας. Ενσυνείδητα έχουμε αναλάβει μια υποχρέωση και πρέπει να το μεγαλώσουμε σωστά, δίνοντάς του ποιοτικό χρόνο. Ουσιαστικά θα έπρεπε να κάνουμε αυτά που κάνουμε και με τα παιδιά μας: να τα καθοδηγούμε, να τα ενθαρρύνουμε, να τα επιβραβεύουμε, να τα πειθαρχούμε όπου χρειαστεί. Είμαστε και «γονείς», και «φίλοι». Με μια τέτοιου είδους σχέση δεν ανησυχείς, γιατί υπάρχουν ισορροπία, εμπιστοσύνη, πειθαρχία (και όχι φόβος), ισχυροί δεσμοί και απόλυτη επικοινωνία, όπως συμβαίνει μέσα σε μια αγέλη. Το σημαντικότερο στοιχείο για να επιτύχουμε όλα αυτά είναι η κοινωνικοποίηση. Ας δούμε αναλυτικά τι περιλαμβάνει.   Μαθαίνοντας τον κόσμο Η κοινωνικοποίηση αφορά στο οτιδήποτε πρέπει να γνωρίσει ο σκύλος μας μέσα αλλά και έξω από το σπίτι, δηλαδή ό,τι μπορεί να συναντήσει στη μετέπειτα ζωή του. Πολλοί εκτροφείς παγκοσμίως δίνουν τόσο μεγάλη βαρύτητα σε αυτήν, ώστε οργανώνουν κάθε εβδομάδα στο εκτροφείο τους επισκέψεις οικογενειών για να χειριστούν τα κουτάβια τους και να τα βοηθήσουν να προετοιμαστούν για τις νέες τους οικογένειες - αρκετά πριν από την ηλικία των δύο μηνών. Από τη στιγμή που το φέρνουμε σπίτι, το κουτάβι πρέπει να έρχεται καθημερινά σε επαφή με όσο το δυνατόν πιο πολλά και ποικίλα ερεθίσματα - δεν πρέπει να το έχουμε περιορισμένο μόνιμα σε έναν κλειστό χώρο. Ενθαρρύνουμε επισκέψεις φίλων και παιδιών όλων των ηλικιών. Στη συνέχεια, 7 ημέρες μετά την ολοκλήρωση της 2ης σειράς εμβολίων, μπορούμε να αρχίσουμε να το πηγαίνουμε σε συγκεκριμένα μέρη, π.χ. σε σπίτια φίλων που έχουν κοινωνικοποιημένους σκύλους, κλειστά πάρκα, ακόμη και βόλτα με το αυτοκίνητο. Μετά την 3η σειρά εμβολίων, μπορεί πλέον να κάνει βόλτες παντού.   Οι τρεις πυλώνες της κοινωνικοποίησης 1. Ανθρωποι: ∆ιαφορετικής συμπεριφοράς και εμφάνισης. Από μωρά έως και ηλικιωμένοι, ανάπηροι, ένστολοι, με κράνος, άνθρωποι που φοβούνται τους σκύλους. Το τελευταίο είναι σημαντικό, γιατί ένας άνθρωπος που φοβάται έχει διαφορετική γλώσσα σώματος. Ενας ενήλικος σκύλος που δεν έχει γνωρίσει τον ανθρώπινο φόβο από μικρός μπορεί να εκλάβει ως απειλητική διάθεση τη συγκεκριμένη γλώσσα σώματος και πιθανόν, στη συνέχεια, να εκδηλώσει επιθετικότητα προς τον φοβισμένο άνθρωπο. 2. Αλλα ζώα: Σκύλοι όλων των ηλικιών, γάτες, πρόβατα, κότες, ινδικά χοιρίδια. Ετσι, όταν αποφασίσετε να φέρετε σε επαφή ένα κουτάβι Γιορκσάιρ Τεριέρ με ένα Ροτβάιλερ, το Ροτβάιλερ θα πρέπει να είναι άριστα κοινωνικοποιημένο και ήρεμο, γιατί, ακόμη κι αν θελήσει να παίξει, ένα μικρό χτύπημα με το πόδι του μπορεί να τρομάξει το μικρό σκυλί και να το αναγκάσει να μπει αμέσως σε αμυντική στάση και να αγριέψει. ∆υστυχώς, το σοκ μπορεί να είναι τόσο τραυματικό για το μικρόσωμο κουτάβι, που να το καταστρέψει και στη συνέχεια να αγριεύει σε όλους τους άγνωστους μεγαλόσωμους σκύλους. 3. Περιβάλλον: Ολα όσα θα μπορούσε να συναντήσει στη μελλοντική του ζωή. Εμπορικά κέντρα, πάρκα, προαύλια σχολείων, είσοδοι σε παιδικές χαρές, ποδήλατα, μηχανάκια, αυτοκίνητα, φορτηγά, λεωφορεία, πλοία, ακόμη και αεροδρόμια. Γνωρίζοντας όλα αυτά, θα μάθει να μη φοβάται καινούργιες καταστάσεις και σταδιακά θα αποκτά όλο και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Οι βόλτες του θα πρέπει να είναι καθημερινές και να το αφήνουμε να εξερευνά τα πάντα, δίνοντάς του όσο χρόνο χρειάζεται για να τα επεξεργαστεί, μέχρι να σταματήσει να ανησυχεί και να νιώσει σιγουριά. Αν καθυστερήσουμε να βγάλουμε το κουτάβι έξω για βόλτες, μπορεί να αποκτήσει φοβίες απέναντι σε κάθε καινούργια κατάσταση και στη συνέχεια ίσως αρχίσει να εκδηλώνει επιθετικότητα από φόβο. Αν αποφασίσουμε να προχωρήσουμε σε βασική εκπαίδευση χωρίς να έχει κοινωνικοποιηθεί, το πιο πιθανό είναι ο σκύλος μας να είναι υπάκουος μέσα στο σπίτι, αλλά ανυπάκουος έξω από αυτό, απλούστατα γιατί δεν θα μπορεί να συγκεντρωθεί - δεν θα του το επιτρέπουν οι καινούργιες γι’ αυτόν καταστάσεις, που θα έπρεπε ήδη να γνωρίζει. Θα του αποσπούν την προσοχή και θα του προκαλούν νευρικότητα ή ανασφάλεια.   Διαβάστε επίσης Η συμβίωση με το κουτάβι μας θέλει τρόπο. Ξεκινήστε νωρίς και ξεκινήστε σωστά. Παίζοντας φτιάχνετε τον χαρακτήρα του Τα στάδια αναπτυξης των κουταβιών 3 πολύτιμες συμβουλές ώστε το κουτάβι μας να γίνει «Σούπερ Σκύλος» όταν μεγαλώσει Είναι ο σκύλος σας «Καλός Πολίτης»; Κι αν όχι, να πώς γίνεται! Φοβάται κάθε επαφή με τον έξω κόσμο και ειδικά τους άλλους σκύλους; Χαρούμενη και ασφαλής βόλτα στην πόλη «Δεν φοβάμαι το πλήθος»   [mc4wp_form id="62201"]

Mια μικρή κάρτα µε ένα λευκό σκυλάκι, καρδούλες και τη φράση «κι εμείς αγαπάµε τα σκυλάκια», κάτω από την πόρτα του διαμερίσματός µου, ήταν το πρώτο σημάδι. Ήταν από τη Λούλα, την καινούργια γειτόνισσα του δεύτερου ορόφου, την οποία είχαµε γνωρίσει στην είσοδο εκείνο το πρωί η Γιέκη -η µαύρη κοκερίνα µου- κι εγώ. Μου φάνηκε λίγο σαχλό, αλλά... εντάξει. Μία εβδομάδα µετά, χτύπησε το κουδούνι στο διαμέρισμά µου, στον τέταρτο όροφο. Ήταν η Λούλα σε έξαλλη κατάσταση: «Κάνε τη να σταματήσει! ∆εν μπορώ άλλο!». Την κοίταξα απορημένη. «∆εν µε αφήνει να κοιμηθώ το παλιόσκυλό σου!» Η κ. Γιέκη ήρθε κουνιστή -ως προς την ουρά- και λυγιστή στην πόρτα. «Αυτή! Αυτή! Όλο γαβγίζει». Την ξανακοίταξα. Ούτε κιχ δεν είχε κάνει το σκυλί. Το συζητήσαμε για λίγο το θέμα, αλλά καταλήξαμε να βριζόμαστε και της έκλεισα την πόρτα κατάμουτρα. Μπλέξαµε µε τρελή, σκέφτηκα. ∆εν φανταζόμουν όµως μέχρι πού μπορούσε να φτάσει η κόντρα. Κάθε τόσο ερχόταν, χτυπούσε το κουδούνι και την πόρτα ουρλιάζοντας. Βέβαια, η Γιέκη δεν ήταν µουγκή. Όπως κάθε φυσιολογικό σκυλί, γάβγιζε όταν κάποιος χτυπούσε το κουδούνι -για να µε προειδοποιήσει-, όταν τα περιστέρια έκαναν βόλτες στο μπαλκόνι -για να τα διώξει- κι όταν έφευγα από το σπίτι (κάτι που λύναμε µε ένα... αντιπαιδαγωγικό µπισκοτάκι). Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όµως, ήταν εντελώς αθώα. Δυστυχώς, η Λούλα δεν ήταν η μόνη. Στον δεύτερο έμενε επίσης ο τότε διαχειριστής, ο κ. Λάμπρος, συνταξιούχος αστυνομικός. Στρυφνός άνθρωπος, δεν είχαµε πολλά-πολλά. Ένα πρωί χτύπησε το κουδούνι. «Έφραξε πάλι η αποχέτευση και πρέπει να την αλλάξουμε», είπε κουνώντας το µπαστουνάκι του. «Και ξέρεις τι φταίει; Ο Γιώργος ο υδραυλικός µού είπε πως τα κακά των σκύλων είναι τοξικά και καταστρέφουν τις αποχετεύσεις». Προσπάθησα να του εξηγήσω ότι η κ. Γιέκη δεν είναι τόσο εκπαιδευμένη ώστε να κάνει ακροβατικά στη λεκάνη της τουαλέτας και ότι, τέλος πάντων, δεν είμαστε ελέφαντες. «Ξέρω κι εγώ!» µου απάντησε έντονα και έφυγε κούτσα-κούτσα στο διάδρομο. Σας φαίνεται αστείο; Έτσι σκέφτηκα κι εγώ στην αρχή. Οµως, όταν έμαθα ότι οι δυο τους άρχισαν να μαζεύουν υπογραφές για να µε διώξουν, οργάνωσα την άµυνά µου. Έψαξα τον κανονισμό της πολυκατοικίας και μίλησα µε τους υπόλοιπους (φυσιολογικούς) συγκατοίκους µου. «Μην της δίνεις σημασία, είναι τρελή», µε συμβούλευσε ο Τάκης, ο μανάβης από τον πέμπτο. «Εγώ αισθάνομαι ασφάλεια. Προχτές το βράδυ κάποιος άγνωστος µου χτύπησε το κουδούνι, η Γιέκη γάβγισε και αυτός έφυγε», µου είπε η κυρία Ελένη από το διπλανό διαμέρισμα. «Αν χρειαστεί, έρχομαι και στο δικαστήριο». ∆εν χρειάστηκε όµως. Γιατί ένα βράδυ, στις 2, κατά τα ειωθότα, η Λούλα όρμησε στο σπίτι µου, βρίζοντας «το παλιόσκυλο που δεν την άφηνε να κλείσει µάτι». Η κ. Γιέκη, όµως, βρισκόταν από το μεσημέρι στην «κατασκήνωση» (στο κένελ), γιατί θα έφευγα το επόμενο πρωί για επαγγελματικό ταξίδι στο εξωτερικό. Χαιρέκακα, την άφησα να µπει, να ψάξει (της άνοιξα και τις ντουλάπες και τα συρτάρια), για να διαπιστώσει ιδίοις όµµασιν την απουσία του εχθρού της. «Καληνύχτα», µου είπε και έφυγε... Από την πολυκατοικία. ΥΓ. Η κ. Γιέκη, στα 16 της, και ο κ. Λάμπρος, στα 87 του, «έφυγαν» εδώ και ενάµιση χρόνο περίπου. Η κ. Λούλα μένει ακόμα στη γειτονιά, όταν µε βλέπει αλλάζει πεζοδρόμιο και, από ό,τι έμαθα, έχει µετακοµίσει έκτοτε τρεις φορές. Προφανώς επειδή ακούει παντού γαβγίσματα. Συνεχίζεται... Περισσότερη Γιέκη... Πακετάροντας τη Γιέκη Όταν η Γιέκη έκανε την πάπια Ο γείτονας Φρουρός κατά λάθος Οι τέλειες δικαιολογίες μιας… Σκρουτζ [mc4wp_form id="62201"]

Τα φιλοζωικά σωµατεία συχνά δέχονται κλήσεις από ανθρώπους που ταΐζουν αδέσποτα και έχουν προβλήµατα µε τους γείτονες που «ενοχλούνται». Στις περιπτώσεις των ήπιων φιλόζωων την πληρώνουν οι ίδιοι, που περιµένουν να πάει µεσάνυχτα για να ταΐσουν τα αδέσποτα. Αλλιώς, τα ταλαίπωρα ζώα µένουν νηστικά ή, ακόµη χειρότερα, καταλήγουν να φάνε φόλα από κάποιον ασυνείδητο. Οι καταστάσεις αυτές, που χρόνια διαιωνίζονται, πρέπει το συντοµότερο να εκλείψουν. Κανένας νόµος δεν απαγορεύει τη σίτιση των αδέσποτων. Αντίθετα, µάλιστα, σύµφωνα µε τους νόµους 4039/12 & 4235/14 (Άρθρο 9. παρ.10) επιβάλλεται: «Την ευθύνη για την επίβλεψη και τη φροντίδα των επανεντασσόµενων αδέσποτων ζώων έχουν από κοινού οι δήµοι, οι οποίοι μάλιστα δύνανται να δηµιουργήσουν και σηµεία παροχής τροφής και νερού για τα ζώα αυτά, καθώς και τα συνεργαζόµενα φιλοζωικά σωµατεία και ενώσεις». Επανεντασσόµενα είναι τα ζώα που έχουν στειρωθεί, αποπαρασιτωθεί, εµβολιαστεί. Και φυσικά ένα ζώο που το έχουµε στειρώσει και φροντίσει δεν θα το αφήσουµε να πεθάνει από ασιτία. Αλλά και πριν από την ψήφιση του ν. 4039/12, η τότε νοµοθεσία δεν απαγόρευε το τάισµα. Είναι απίστευτο πώς επικράτησε σε όλη τη χώρα το «Απαγορεύεται το τάισµα», που πολλοί το αναρτούν σε πινακίδες στα σηµεία σίτισης. Υπάρχει ακόµη και το δεδικασµένο, η απόφαση του Πρωτοδικείου Χανίων υπέρ της Νατάσας Μποµπολάκη, προέδρου της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Οµοσπονδίας (ΠΦΠΟ, www.pfpo.gr). Με απόφαση της 4ης Ιανουαρίου 2012, το δικαστήριο της επέτρεψε να συνεχίσει να ταΐζει τα αδέσποτα της περιοχής Χανίων Κρήτης. Παρ’ όλα αυτά, πολίτες και άρχοντες του τόπου επιµένουν ότι το τάισµα απαγορεύεται. Χαρακτηριστική περίπτωση ο δήµαρχος Πύλης Τρικάλων, ο οποίος είχε τη φαεινή ιδέα να προτείνει στους πολίτες, µέσω του λογαριασµού του νερού, να µην ταΐζουν τα αδέσποτα. Η άποψή του ήταν πως, αν δεν ταϊστούν, θα αποµακρυνθούν, προκειµένου, όπως επισηµαίνει σε ανακοίνωσή της η ΠΦΠΟ, να πάνε αλλού να πεθάνουν. Υπόδειγµα δηµοτικής αρχής. Όµως, και οι φιλόζωοι έχουν υποχρέωση να βεβαιώνονται ότι τα ζώα στειρώνονται και ότι τηρούνται οι κανόνες υγιεινής και καθαριότητας. Στο επόµενο τεύχος θα έχετε τις οδηγίες για ένα σωστό τάισµα. ∆έχεστε απειλές για το τάισµατων αδέσποτων; Κάνουµε καταγγελία στο αστυνοµικό τµήµα, δίνοντας τα στοιχεία εκείνου που µας απειλεί. Επιµένουµε να καταγραφεί στο βιβλίο συµβάντων η απειλή κατά του ζώου ή της προσωπικότητάς µας, επισηµαίνοντας το άρθρο 16 του νόµου 4039/12 και ζητώντας αντίγραφο της καταγραφής. Ζητάµε να ενηµερωθεί αυτός που µας απειλεί για τις σοβαρές ποινές που προβλέπονται για οποιαδήποτε κακοµεταχείριση εις βάρος του ζώου (1 έως 5 έτη φυλάκιση και πρόστιµο 5.000 - 15.000 €). Ενηµερώνουµε το φιλοζωικό σωµατείο της περιοχής, ώστε να µας συνδράµει.   Ακολουθεί μια τυπική «αλληλογραφία» φιλόζωων και μη συγκατοίκων σε αθηναϊκή πολυκατοικία... Διαβάστε επίσης Η νομοθεσία για τα ζώα συντροφιάς Πώς θα κρατήσουμε τα νεογέννητα κουτάβια ή γατάκια στη ζωή Γατάκια ουρανοκατέβατα; Πώς καταλήγουν στα πιο απίθανα μέρη, σε κήπους, σε αυτοκινητόδρομους, στο πουθενά; Ταΐστρες για τα αδέσποτα και στα Γιάνεννα Πώς πρέπει να αντιδράσετε αν γίνετε μάρτυρες κακοποίησης ή θανάτωσης ζώου [mc4wp_form id="62201"]

Σε όλη τη διαδρομή προς το σπίτι έκλαιγε γοερά. Ήταν φθινόπωρο, επτά χρόνια πριν. Είχα βάλει το κουτάκι μεταφοράς στο κάθισμα του συνοδηγού. Στα κόκκινα φανάρια τής έριχνα κλεφτές ματιές. «Γάτα δύο ετών» έγραφε η αγγελία που είχε βάλει στο περιοδικό κυριακάτικης εφημερίδας η Ελένη, η «αγία» των αδεσπότων της Νέας Σμύρνης (δεκάδες ταλαιπωρημένα πλάσματα της χρωστούν τη σωτηρία τους). Και όµως, έτσι όπως είχε μαζευτεί σε µια γωνιά, ένα γκριζόασπρο κουβάρι, έδειχνε πιο μικρή. Όταν η πόρτα του διαμερίσματος έκλεισε πίσω μας και την ελευθέρωσα, έβγαλε μια κραυγή απόγνωσης και χώθηκε κάτω από τον καναπέ. Σε έναν υπόγειο, αθέατο κόσμο έμελλε να περάσει τις πρώτες εβδομάδες της κοινής μας ζωής: κάτω από καναπέδες, τραπέζια και κρεβάτια, πίσω από κουρτίνες, βιβλιοθήκες και γλάστρες. Μόνο τα μουστάκια και την άσπρη μουσούδα της βλέπαμε καμιά φορά τις μέρες και τα μάτια της που λαμπύριζαν τις νύχτες. Κι εκείνη παρακολουθούσε τις κινήσεις μας, αφουγκραζόταν τους θορύβους του σπιτιού και έβγαινε στα κλεφτά, εκμεταλλευόμενη κάθε φορά την απουσία μας, για να φάει, να πιει λίγο νερό και να επισκεφτεί την άμμο της. Ήξερα πως το σοκ ήταν για κείνη μεγάλο: από την ελευθερία -αλλά και τους κινδύνους- του δρόμου, βρέθηκε απότομα σε ένα ασφαλές αλλά άγνωστο και ανεξερεύνητο περιβάλλον. Ήξερα πως είχε περάσει πολλά. Οι δύο κυνόδοντές της ήταν ήδη ραγισμένοι, πιθανότατα από κλοτσιά κάποιου «στοργικού φιλόζωου», όπως είπε η κτηνίατρος. Δεν την πίεσα, λοιπόν. Μόνο πλησίαζα, σε απόσταση που να μην αισθάνεται ότι απειλείται, το «καταφύγιό» της, καθόμουν οκλαδόν στο πάτωμα και της μιλούσα. Κι έπειτα άρχισα να απλώνω τα χέρια μου προς την πλευρά της, για να μάθει τη μυρωδιά µου. ∆εν προσπαθούσα να την αγγίξω. Κοιταζόμασταν για ώρα. «Μετρούσαμε» η μία την άλλη. Επί μέρες, η ίδια διαδικασία. Μια νύχτα, έπειτα από λίγο καιρό, καθώς χουζούρευα στον καναπέ μπροστά στην τηλεόραση, εκείνη «ζύγισε» την κατάσταση και πήρε την απόφασή της. Βγήκε από την κρυψώνα της και πήδηξε πάνω στα πόδια μου - με άνεση, λες και ήταν κάτι που έκανε κάθε μέρα Βολεύτηκε στην αγκαλιά µου και αποκοιμήθηκε. Είχε κρίνει πως ήρθε η ώρα να εμπιστευτεί τους νέους συγκατοίκους της. Στο υπέροχο βιβλίο «Η γάτα μέσα μας» (εκδόσεις Απόπειρα), ο Γουίλιαμ Μπάροουζ (William Burroughs) υποστηρίζει πως ο σκύλος σού προσφέρει τις υπηρεσίες του, ενώ η γάτα τον εαυτό της. Γνωστός γατόφιλος, ο Αμερικανός συγγραφέας μεροληπτεί, νοµίζω, κατά των σκυλιών. Έχει δίκιο, αλλά εν μέρει. Η γάτα, πράγματι, σου δίνεται, σε πείσμα όσων επιμένουν να την περιγράφουν ως εγωίστρια, μονόχνοτη, ύπουλη, αντικοινωνική και άφιλη. Μόνο που αυτό δεν θα γίνει ποτέ άνευ όρων, ούτε από συµφέρον, µόνο και µόνο για ένα πιάτο φαΐ. Πρέπει πρώτα να την κατακτήσεις. Τότε και θα σου παραδοθεί, θα σου χαρίσει όλη την αγάπη, τη στοργή και την αφοσίωσή της. Και αυτό ήταν το πρώτο µάθηµα που µου έδωσε η Ρίνα (Γουργουρίνα) µας...   Περισσότερα μαθήματα από γάτες... Μάθημα 2ο: το «Ψι-Ψι-Ψι» βλάπτει την επικοινωνία Μάθημα 3ο: Ποιος επιμένει ότι είναι μοναχικά ζώα; Μάθημα 4°: Ζημιάρες γάτες, ευτυχισμένοι άνθρωποι Μάθημα 5°: Δύσκολοι αποχαιρετισμοί Μάθημα 6°: Στα όνειρά τους βλέπουν την παλιά ζωή τους   [mc4wp_form id="62201"]

H ψευδοκύηση (ή αλλιώς γαλακτόρροια ή κοινώς ανεµογκάστρι) αποτελεί ένα σύνδροµο κλινικών συµπτωµάτων που εµφανίζεται σε θηλυκούς σκύλους 2 - 3 µήνες µετά τον οίστρο. Αποτελεί «φυσιολογικό» φαινόµενο στις αστείρωτες σκύλες, αφού το 60% εµφανίζει συµπτώµατα µικρότερης ή µεγαλύτερης έντασης. Η ηλικία εµφάνισης των συµπτωµάτων ποικίλλει: στο 18% εµφανίζονται µετά τον πρώτο οίστρο, ενώ σε άλλα δεν εκδηλώνονται µέχρι την ηλικία των 4 ετών. Θηλυκά που έχουν εµφανίσει ψευδοκύηση µία φορά είναι πιθανό να ξαναεµφανίσουν. Συµπτώµατα Τα κλινικά σηµεία µοιάζουν µε αυτά του τοκετού και της γαλακτοπαραγωγής της εγκύου σκύλας. Επιπλέον, συχνά τα ζώα έχουν την τάση να αποµονώνονται µέσα στο σπίτι και να δηµιουργούν φωλιά, µπορεί να εµφανίσουν ανορεξία και µειωµένη διάθεση, χωρίς αυτά να συνοδεύονται από απώλεια βάρους. Συχνά υιοθετούν διάφορα αντικείµενα, τα οποία προστατεύουν σαν να επρόκειτο για κουτάβια τους. Επίσης, αν βρουν ορφανά κουτάβια ή γατάκια, τα υιοθετούν και τα φροντίζουν σαν να ήταν δικά τους κουτάβια. Πού οφείλεται; Η εµφάνιση συµπτωµάτων ψευδοκύησης προκαλείται από την πτώση της συγκέντρωσης προγεστερόνης στο αίµα και την ταυτόχρονη αύξηση της προλακτίνης. Στα αστείρωτα θηλυκά η προγεστερόνη παραµένει σε υψηλά επίπεδα στο αίµα για δύο µήνες µετά τον οίστρο, ανεξαρτήτως του αν έχουν ζευγαρώσει και αν υπάρχει εγκυµοσύνη. Το φαινόµενο ψευδοκύησης αποτελεί χαρακτηριστικό που προέρχεται από τη συµπεριφορά της αγέλης. Θηλυκά που συµβιώνουν συνήθως συγχρονίζονται και εµφανίζουν οίστρους ταυτόχρονα, οπότε γεννάνε ή εµφανίζουν παραγωγή γάλακτος µαζί. Οταν οι πρόγονοι των σηµερινών σκύλων ζούσαν στη φύση σε αγέλες, µόνο τα κυρίαρχα θηλυκά ζευγάρωναν, ώστε τα κουτάβια να έχουν πλεονεκτικά χαρακτηριστικά. Οµως τα υπόλοιπα θηλυκά της αγέλης µπορούσαν µε το φαινόµενο της ψευδοκύησης να συµβάλλουν στην ανατροφή των µικρών που γεννούσαν τα κυρίαρχα θηλυκά. Μπορεί να παρατηρηθεί µετά τη στείρωση; Ναι, όταν αυτή πραγµατοποιείται κατά τη διάρκεια του δίοιστρου, δηλαδή το πρώτο δίµηνο µετά το τέλος του οίστρου. Τότε µπορεί να παρατηρηθεί ψευδοκύηση 3 - 4 ηµέρες µετά τη διενέργεια της ωοθηκυστερεκτοµής. Γι’ αυτό, αν δεν συντρέχει κάποιος άλλος άµεσος λόγος, καλό είναι να αποφεύγεται η στείρωση κατά το διάστηµα αυτό. Είναι, πάντως, µια φυσιολογική επίπτωση όταν διενεργείται στείρωση κατά το διάστηµα αυτό και δεν πρέπει να θεωρείται αρνητική επιπλοκή ή λανθασµένος χειρουργικός χειρισµός. Ψευδοκύηση µπορεί ακόµη να παρατηρηθεί σε ζώα στα οποία χορηγούνται προγεσταγόνα, 3 έως 4 ηµέρες µετά τη διακοπή της αγωγής αυτής. Θηλυκά µε υποθυρεοειδισµό µπορεί να έχουν αυξηµένη πιθανότητα να εµφανίσουν ψευδοκύηση, αν δεν λαµβάνουν κατάλληλη αγωγή για την πάθηση αυτή και εφόσον έχουν αυξηµένες συγκεντρώσεις προλακτίνης. Είναι επικίνδυνη; Η ψευδοκύηση δεν προδιαθέτει την εκδήλωση άλλων παθήσεων του γεννητικού συστήµατος. Λανθασµένα πιστεύεται ότι σκύλες που εµφανίζουν ψευδοκύηση διατρέχουν µεγαλύτερο κίνδυνο για ανάπτυξη πυοµήτρας. Ούτε ευθύνεται για την εµφάνιση ανώµαλων οιστρικών κύκλων ούτε είναι αποτέλεσµα αυτών. Πώς θεραπεύεται; Θεραπεία σε ζώα µε ήπια συµπτώµατα συνήθως δεν απαιτείται, αφού τα συµπτώµατα υποχωρούν από µόνα τους σε διάστηµα 10 - 15 ηµερών. Σε σπάνιες περιπτώσεις τα συµπτώµατα µπορεί να συνεχίσουν έως και 5 µήνες µετά τον οίστρο. Σε ζώα στα οποία παρουσιάζεται γαλακτοπαραγωγή, η µείωση της τροφής και του νερού για 3 - 4 ηµέρες είναι συνήθως αρκετή για να περιορίσει την έκκριση του γάλακτος. Οι ιδιοκτήτες δεν θα πρέπει να αποµακρύνουν το γάλα από τους µαστούς, γιατί το µόνο που θα επιτύχουν είναι να δραστηριοποιήσουν το µαστό για ακόµη περισσότερη γαλακτοπαραγωγή. Μόνο σε περιπτώσεις όπου η γαλακτοπαραγωγή είναι έντονη χορηγείται φαρµακευτική αγωγή από τον κτηνίατρο (αυτός θα κρίνει αν χρειάζεται), προκειµένου να αποτραπεί ο κίνδυνος µαστίτιδας. Σκύλες που έχουν την τάση να υιοθετούν διάφορα αντικείµενα (κουκλάκια, παιχνίδια, κ.λπ.) καλό είναι να µην έχουν πρόσβαση σε αυτά για λίγες ηµέρες. Η µητρική συµπεριφορά πρέπει να αποθαρρύνεται και κρεβάτια ή µαξιλάρια που µπορεί να παίζουν το ρόλο της φωλιάς να αποµακρύνονται. Αυξηµένη άσκηση και περισσότερες βόλτες βοηθούν να αποσπαστεί το ζώο και να διακοπεί η µητρική συµπεριφορά. Σπάνια, σε σκύλες που εµφανίζουν ακραίες µεταβολές στη συµπεριφορά τους (άγχος, επιθετικότητα, ανησυχία, τάση αποµόνωσης) χρειάζεται να χορηγηθούν ηρεµιστικά για λίγες ηµέρες. Για ζώα που εµφανίζουν επανειληµµένες ψευδοκυήσεις µετά από κάθε οίστρο υπάρχουν κάποιες εναλλακτικές θεραπείες, ικανές να µειώσουν το ποσοστό εµφάνισης του φαινοµένου ή και την ένταση των συµπτωµάτων. Υπάρχει πρόληψη; Το µόνο µόνιµο προληπτικό µέτρο είναι η στείρωση (ωοθηκυστερεκτοµή). Αυτή δεν πρέπει να πραγµατοποιείται όταν τα συµπτώµατα είναι παρόντα, γιατί θα επιτείνει και θα αυξήσει την έντασή τους, µε πιθανότητα να συνεχίσουν σε µόνιµη βάση. Η απόφαση για στείρωση, αν σκοπός µας είναι αποκλειστικά η αντιµετώπιση των ψευδοκυήσεων, καλό είναι να αναβάλλεται µέχρι την ηλικία των 3 ετών, αφού κάποια ζώα µετά την ηλικία αυτή σταµατούν να εµφανίζουν τα συµπτώµατα.   Διαβάστε επίσης Αν δεν ζευγαρώσει η σκύλα μου, κινδυνεύει; Η επικίνδυνη πυομήτρα «Έχω λόγο που δεν τη στειρώνω» Πώς θα σταματήσει το «καβάλημα»; Κάθε πότε μένει έγκυος η γάτα; [mc4wp_form id="62201"]

Ακολουθεί κατάλογος µε τις ιστοσελίδες των ενεργών φιλοζωικών σωµατείων και καταφυγίων ανά περιοχή:   ΑTTIKH - ΣΑΡΩΝΙΚΟΣ ∆ΙΚΕΠΑΖ ∆ιαδηµοτικό Κέντρο Περίθαλψης Αδέσποτων Ζώων:  www.pesydap.gr/dikepaz Ελληνική Φιλοζωική Εταιρεία: www.filozoiki.gr Οι Εφτάψυχες: www.ninelivesgreece.com ΠΡΟ.ΣΤ.Α.ΤΕ.Υ.Ω: www.prostatevo.org SAPT Hellas: www.sapt.gr Stray.Gr - Σωµατείο Περίθαλψης & Προστασίας Αδέσποτων Ζώων: www.stray.gr Stray Care - Αδέσποτη Φροντίδα, straycare.gr, facebook: StrayCare.gr Αδέσποτη Φροντίδα Φάρµα Αδέσποτων Ζώων: www.fazoo.gr ΑΘΗΝΑ Αδεσποτολόγιο: www.adespotologio.gr ∆ήµος Αθηναίων: www.cityofathens.gr/stray_animals ΑΙΓΙΝΑ - ΑΓΚΙΣΤΡΙ Σωµατείο Προστασίας Ζώων Αίγινας και Αγκιστρίου: www.animalprotection-aegina.de ΑΝΘΟΥΣΑ - ΓΕΡΑΚΑΣ - ΠΑΛΛΗΝΗ  STRAY GERAKAS- JUSTICE FOR ANIMAL: www.facebook.com/Straygerakas ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ ΣΟΣ Αδέσποτα Βριλησσίων, facebook page:  SOS ADESPOTA VRILISSION – SOS Αδέσποτα Βριλησσίων ΓΛΥΦΑΔΑ - ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΕΙΑ Σύλλογος Προστασίας Αδέσποτων Ζώων: www.spazgreece.gr ΕΛΕΥΣΙΝΑ Εθελοντές Ζωοφιλικού Συλλόγου Ελευσίνας: adespotathriasio.blogspot.com Ζωοφιλικός Σύλλογος Ελευσίνας & Εθελοντές: www.zse.gr ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ Ζωοφιλική Ενωση Ηλιούπολης: www.zeil.gr ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟ KAZ - Καταφύγιο Αδέσποτων Ζώων: www.kazshelter.org ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ Φιλοζωικός Σύλλογος Νέας Φιλαδέλφειας, facebook:  Φιλοζωικός Σύλλογος Νέας Φιλαδέλφειας  (www.friendsofanimals-nf.com) ΝΙΚΑΙΑ - ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ Φιλοζωικό Σωµατείο Νίκαιας-Κερατσινίου, facebook page:  Φιλοζωικό Σωματείο Νίκαιας-Κερατσινίου ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΧΩΡΙΟ - ΑΧΑΡΝΕΣ Φιλοζωικό Σωματείο Ολυμπιακού Χωριού «Διογένης», facebook page: Φιλοζωικό Σωματείο Ολυμπιακού χωριού - Διογένης ΠΕΡΑΜΑ Ζωοφιλικός Σύλλογος Περάματος, facebook: ΖΩΟΦΙΛΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ (www.zosype.gr) ΣΑΛΑΜΙΝΑ Ζωοφιλική Οµάδα Εθελοντών Σαλαµίνας (ΖΩ.Ε.Σ.), facebook page: ZOES Zoofiliki Salaminos ΦΙΛΟΘΕΗ - ΨΥΧΙΚΟ ΖΩ.ΦΙ.ΨΥ. - Φιλοζωική Ενωση Φιλοθέης Ψυχικού, www.zofipsy.com, facebook page:  Ζω.Φι.Ψυ. ΧΑΪΔΑΡΙ Φιλόζωοι Χαϊδαρίου, facebook: Σωματείο «Φιλόζωοι Χαϊδαρίου» ΧΑΛΑΝΔΡΙ Φίλοι των Ζώων Χαλανδρίου, facebook page:  ΦΙΛΟΙ ΖΩΩΝ Χαλανδρίου Υ∆ΡΑ Υδραϊκή Κιβωτός: http://hydraark.org   ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ (εκτός Αττικής)  ΘΗΒΑ Φιλοζωικός Σύλλογος Θήβας «Αγ. Φραγκίσκος», facebook page: Φιλοζωικός Σύλλογος Θήβας Αγ. Φραγκίσκος     ΑΙΓΑΙΟ ΠΕΛΑΓΟΣ ΛΕΡΟΣ Φιλόζωοι της Λέρου: www.leros-animal-lovers.gr ΜΥΚΟΝΟΣ Φιλοζωική Μυκόνου: www.mykonosanimals.org ΠΑΡΟΣ Σύλλογος Προστασίας Ζώων Πάρου: www.paws.gr «Φιλόζωοι Εθελοντές Πάρου, facebook: Φιλόζωοι Εθελοντές Πάρου ΡΟ∆ΟΣ Σύλλογος Φιλοζωικής Ρόδου: rhodesanimalwelfaresociety.blogspot.com ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ SAWA: www.sawasantorini.org ΣΚΙΑΘΟΣ Skiathos Cat Welfare Society: www.skiathos-cats.org   ΕΠΤΑΝΗΣΑ ΖΑΚΥΝΘΟΣ Ζακυνθινός Οµιλος Μέριµνας Ζώων: www.zawf.gr ΚΕΡΚΥΡΑ Care Corfu: www.carecorfu.com Η Κιβωτός Φίλοι των Ζώων: www.corfuanimalwelfare.com ΚΥΘΗΡΑ Adopt A Cat/ Υιοθέτησε μια γάτα: adoptacat.jimdo.com ΛΕΥΚΑ∆Α Σωµατείο Ζωόφιλων Λευκάδας: www.lawslefkada.gr   EYBOIA ΕΡΕΤΡΙΑ Φιλοζωικό Σωµατείο Ερέτριας «Ο Αργος»: argosfilozoiki@gmail.com, (www.filea.gr) ΧΑΛΚΙΔΑ Καταφύγιο Σκύλων Χαλκίδας: www.halkidadogshelter.org   ΗΠΕΙΡΟΣ ΑΡΤΑ Φιλοζωικό Σωματείο Άρτας, facebook:  Φιλοζωικό Σωματείο Άρτας   ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑ Φιλοζωικός Όμιλος Καρδίτσας, facebook: Animal shelter of Karditsa Καταφύγιο αδέσποτων ζώων Καρδίτσας ΛΑΡΙΣΑ Αδέσποτοι Εθελοντές Λάρισας, facebook: Αδέσποτοι Εθελοντές Λάρισας-Larissa's Stray Volunteers Φιλοζωικό Σωματείο Λάρισας Anim.A.L., facebook:  Φιλοζωικό Σωματείο Λάρισας Anim.A.L. (Animal Adoptions Larissa) ΤΡΙΚΑΛΑ Πολιτιστικό & Φιλοζωικό Εθελοντικό Σωματείο Ν. Τρικάλων «ARTEMIS» (Trikala Animal Awarenes Society): www.artemis-taas.org, facebook:  www.facebook.com/artemis.taas   ΚΡΗΤΗ ΗΡΑΚΛΕΙΟ Ζωόφιλη ∆ράση Ηρακλείου: www.zoofilidrasi.gr Ζωφόρος - πολιτισµός - περιβάλλον - ζωοφιλία: www.zophoros.ning.com ΣΗΤΕΙΑ Animal Welfare in Sitia: www.animalwelfareinsitia.org ΧΑΝΙΑ Φιλοζωικός Σύλλογος Χανίων «Η Προστασία των Ζώων»: www.animalscare.gr   ΜΑΚΕ∆ΟΝΙΑ - ΘΡΑΚΗ ΑΛΕΞΑΝ∆ΡΟΥΠΟΛΗ Φιλοζωικό Σωµατείο Κιβωτός Αλεξανδρούπολης: www.kivotosalexpolis.gr ∆ΡΑΜΑ Φιλοζωική Εταιρεία ∆ράµας, facebook:  Φιλοζωικη Εταιρεια Δραμας ΗΜΑΘΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ, Εθελοντές Φιλόζωοι Ημαθίας (Ε.Φ.ΑΛ.), facebook:  Φιλοζωικός Σύλλογος Ε.Φ.ΑΛ. Σύλλογος Ζωόφιλων Ηµαθίας - ΖΩ.Η.: zoipets.weebly.com ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ «Άργος»: argosanimalrescue.blogspot.gr «Γατο-οµάδα Θεσσαλονίκης»:  www.thessalonikicatgroup.com, facebook:  Μ.Κ.Ο. ΓατοΟμάδα Θεσσαλονίκης- Thessaloniki Cat Group N.G.O. ΘΕΡΜΗ, Φιλοζωικό Σωµατείο Θέρµης: www.freewebs.com/storgithermis ΠΕΥΚΑ, «Φροντίζω», www.frontizofs.gr, facebook: ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΡΕΤΖΙΚΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ -STRAY DOGS THESSALONIKI ΠΥΛΑΙΑ, «Η Αγάπη» Προστασία Αδέσποτων Ζώων: www.love4pets.gr ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ, «Αδέσποτος Πλανήτης», facebook: Stray Planet - Αδέσποτος Πλανήτης ΚΑΒΑΛΑ «Αίσωπος» Φιλοζωικό Σωµατείο, facebook:  "Αίσωπος"   Φιλοζωικό Σωματείο Καβάλας «Σε Προστατεύω», facebook:  "Σε προστατευω"   ΚΑΤΕΡΙΝΗ «Συµµετέχω» Αδέσποτα Κατερίνης, facebook:  ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ-ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗ Φιλοζωική Εταιρεία Κοµοτηνής, facebook:  ΦΙΛΟΖΩΙΚΗ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ (filozoiki-komotinis.blogspot.com) ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ Εθελοντές κυνοκομείου Πτολεμαΐδας, facebook: Εθελοντές Κυνοκομείου Πτολεμαΐδας   ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΑΡΓΟΣ Φιλοζωικός Σύλλογος Άργους «Λάιζα», ΦΙΛΟΖΩΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΡΓΟΥΣ ΛΑΪΖΑ ΚΑΛΑΜΑΤΑ Φιλοζωικός Οµιλος Καλαµάτας, facebook: Φιλοζωικός Όμιλος Καλαμάτας,  www.kaws-info.com ΛΟΥΤΡΑΚΙ Κορινθία Προστασία Αστικής Πανίδας, facebook: Κορινθία Προστασία Αστικής Πανίδας ΝΑΥΠΛΙΟ Φιλοζωικός Σύλλογος Ναυπλίου: Φιλοζωικός Σύλλογος Ναυπλίου "Οι Αδέσποτοι" (official) ΠΑΤΡΑ Αχαϊκός Σύλλογος για τη Μέριµνα των Ζώων, facebook: ACHAIC SOCIETY FOR THE CARE OF ANIMALS, PATRAS GREECE,  (www.asca.gr)   ΠΡΟΣΟΧΗ: Είστε φιλοζωικό σωµατείο και ψάχνετε οικογένειες για τα ζώα που φροντίζετε; Επικοινωνήστε μαζί μας για να σας προσθέσουμε στη λίστα!   Διαβάστε επίσης Ποιο ημίαιμο μας ταιριάζει; Κάθε ημίαιμο είναι μοναδικό, ένα όπως κανένα… (άλλο)! 4 σημαντικοί λόγοι για να υιοθετήσω ενήλικο σκύλο Πώς πρέπει να αντιδράσετε αν γίνετε μάρτυρες κακοποίησης ή θανάτωσης ζώου «Έχω λόγο που δεν τη στειρώνω» Πώς θα κρατήσουμε τα νεογέννητα κουτάβια ή γατάκια στη ζωή Ποιος έκοψε το αυτί στο γατί της γειτονιάς; Επιτρέπεται να ταΐζουµε αδέσποτα; «Ψάχνω γατάκι το πολύ 40 ηµερών…» Καλύτερα όχι, πριν γίνει 3 μηνών!     [mc4wp_form id="62201"]

Θα χρειαστείτε: οδοντόπαστα και οδοντόβουρτσα για γάτες, τους αγαπηµένους της µεζέδες Το βούρτσισµα των δοντιών δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστο για τη γάτα, ειδικά εάν δεν το έχει συνηθίσει από µικρή. Για να εξοικειωθεί µε τη διαδικασία, θα χρειαστεί να τη δελεάσετε. Αν έπειτα από κάθε βούρτσισµα της δίνετε λίγους από τους αγαπηµένους της µεζέδες, µε αυτόν τον τρόπο θα συνδυάσει το δυσάρεστο βούρτσισµα µε ένα ευχάριστο ερέθισµα και σύντοµα θα µάθει να το ανέχεται, προκειµένου να ικανοποιήσει τη λιγούρα της. Η συµβουλή ίσως ακούγεται αντιφατική (αφού βουρτσίζουµε τα δόντια για να τα καθαρίσουµε από τα υπολείµµατα τροφής), αλλά ειδικά στην περίπτωση της γάτας, θα χρειαστεί να συµβιβαστούµε µε ένα πιο µέτριο αποτέλεσµα. Είναι άλλωστε καλύτερο από το τίποτα. Πρόσθετες συµβουλές: 'Οσο νωρίτερα ξεκινήσετε τη διαδικασία του βουρτσίσµατος, τόσο το καλύτερο. Γάτες µεγάλης ηλικίας χρειάζονται αργή και σταδιακή προσέγγιση. Καθιερώστε µια ρουτίνα, επιλέγοντας µια βολική ώρα, ώστε το βούρτσισµα να γίνεται καθηµερινά. Χρησιµοποιήστε µία οδοντόβουρτσα ανά γάτα. Ποτέ να µη µοιράζονται την ίδια οδοντόβουρτσα περισσότερες γάτες, γιατί το σάλιο είναι φορέας λοιµώξεων. Χρησιµοποιήστε οδοντόκρεµα για ζώα: ∆εν κάνει αφρό στο στόµα, δεν περιέχει φθόριο -που είναι τοξικό σε περίπτωση κατάποσης- και γίνεται καλύτερα ανεκτή από τη γάτα, αφού βγαίνει σε γεύσεις του γούστου της (βοδινό, κοτόπουλο, ψάρι, δυόσµο).   Διαβάστε επίσης Οδηγίες για το βούρτσισμα των δοντιών του σκύλου ή της γάτας μας Τα δόντια του σκύλου & της γάτας Περιοδοντική νόσος: η συχνότερη πάθηση των ενήλικων σκύλων ΣΥΝΤΑΓΗ: Σπιτικό υποαλλεργικό σαμπουάν για σκύλους & γάτες ΣΥΝΤΑΓΗ: Σπιτικό σπρέι για να διώχνουμε ψύλλους, σκνίπες & τσιμπούρια από τη γούνα των τετράποδων   Περισσότερες ΙΔΕΕΣ ΙΔΕΑ – Σώστε τις γλάστρες από τις γάτες ΙΔΕΑ – Ένα σπιτικό φωτογραφικό στούντιο ΙΔΕΑ – Πόσο ζυγίζει; ΙΔΕΑ - Πώς θα αναπληρώσετε την έλλειψη της μαμάς του; ΙΔΕΑ – Χοντρός τετράποδος, ένοχος συγκάτοικος ΙΔΕΑ - Το κόψιμο νυχιών μπορεί να αποδειχτεί αιματηρή υπόθεση ΙΔΕΑ – Ποτέ δεν θα ξαναχάσει τη μεταλλική του ταυτότητα ΙΔΕΑ: Ανακουφίστε τα πονεμένα ούλα του κουταβιού σας ΙΔΕΑ - Ονόματα που θέλουν να ακούνε   [mc4wp_form id="62201"]

[caption id="attachment_494" align="alignnone" width="650"] Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com[/caption] Ο περισσότερος κόσμος προτιμά κουτάβια γιατί πιστεύει ότι μαθαίνουν ευκολότερα. Στην πραγματικότητα, οι ενήλικοι σκύλοι εγκλιματίζονται, συνήθως, ευκολότερα κοντά μας, εκτός αν έχουν συσσωρεύσει προβληµατικές συνήθειες και φόβους λόγω δύσκολων βιωµάτων του παρελθόντος. Η υιοθεσία ενήλικου σκύλου έχει πλεονεκτήματα: 1. Έχει ήδη µάθει να λερώνει σε εξωτερικό χώρο και δεν θα προκαλεί «ατυχήµατα» στο σπίτι. Συνήθως είναι πιο ήρεµο. Η εφηβεία έχει παρέλθει, και µαζί οι ορµονικές διαταραχές και η υπερκινητικότητα της νεότερης ηλικίας. 2. Έχει ήδη κοινωνικοποιηθεί και εξοικειωθεί µε την κίνηση στο δρόµο, τα άλλα ζώα, τους έντονους θορύβους, τα ακραία καιρικά φαινόµενα κ.λπ. Πιθανότατα θα δεχτεί και θα συνηθίσει αµέσως τη βόλτα µε το αυτοκίνητο, το λουρί και την επίσκεψη στον κτηνίατρο. 3. Όσο πιο δύσκολα τα βιώματα του παρελθόντος, τόσο πιο αφοσιωμένος είναι συνήθως στην οικογένειά του. Του χαρίσατε ασφάλεια και αγάπη και σας το ανταποδίδει καθημερινά με τη συμπεριφορά του. Ανεκτίμητο.   Διαβάστε επίσης Υιοθετώντας ενήλικο σκύλο Κάθε ημίαιμο είναι μοναδικό, ένα όπως κανένα… (άλλο)! Ποιο ημίαιμο μας ταιριάζει;   [mc4wp_form id="62201"]

[caption id="attachment_439" align="aligncenter" width="945"] Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com[/caption] Ο Αντώνης ήταν διστακτικός όταν του ζήτησα να µας µιλήσει για τη σχέση του µε τα δικά του αγαπηµένα σκυλιά. Αιτία η απώλεια της Βόλτας, της γλυκιάς µποξερίνας που έµεινε µαζί τους 17 ολόκληρα χρόνια. «Στην Κωνσταντινούπολη, όπου µεγάλωσα, είχαµε παντού γατιά. Μπαινόβγαιναν ελεύθερα στο σπίτι της γιαγιάς µου, της θείας µου και στο δικό µας. Τον δικό µου γάτο τον έλεγα Μίκυ. Είχαµε και τον Γκίζυ, ένα ηµίαιµο Μπόξερ, που ήταν καλός µε τα παιδιά, αλλά σκέτος µπελάς για τους µεγάλους. Στην Αθήνα είχα επίσης γάτους, τον Σταύρο και τον Αρη, µόνο που ως αστείρωτοι την εποχή του ζευγαρώµατος χάνονταν για µέρες και όταν γύριζαν ήταν γεµάτοι πληγές. Η αθηναϊκή σκυλοζωή µου αρχίζει µε τη Βόλτα. Την πήραµε από µια οικογένεια που είχε βάλει αγγελία και την ονοµάσαµε έτσι γιατί η βόλτα ήταν το ιδανικό της. ∆εν ήθελε τίποτα άλλο απ’ τη ζωή της. Μόνο βόλτα. Αργήσαµε να την πάµε για εκπαίδευση και, όταν τέλειωσε τη βασική, ανακάλυψα ότι µας κορόιδευε. Στην εκπαίδευση ήταν τέλεια, αλλά µετά στο σπίτι έκανε ό,τι ήθελε. Το είπα στον εκπαιδευτή και ήρθε µια µέρα µαζί µας. Με το που είδε τον εκπαιδευτή η Βόλτα, που ήταν πανέξυπνο µούτρο, έγινε υπόδειγµα υπάκουου σκύλου. Σήκω - κάτσε, κάτσε - σήκω. Τότε και γω έβαλα σε εφαρµογή σχέδιο πολυµήχανο και ζήτησα από τον εκπαιδευτή να κρυφτεί. Η Βόλτα, µε το που είδε πως µείναµε οι δυο µας, άρχισε να κάνει πάλι τα δικά της και ο εκπαιδευτής παραδέχτηκε ότι µας δούλευε και τους δύο ψιλό γαζί. »Oταν γεννήθηκε ο γιος µας, η Βόλτα από ζήλια ξαναγύρισε σε ηλικία κουταβιού. Για δύο χρόνια λέρωνε µέσα, ανέβαινε στην αγκαλιά µας και έκανε κάθε είδους τρέλα που µπορεί να κάνει ένα κουτάβι. Μετά µάλλον βαρέθηκε να παίζει αυτόν το ρόλο, είχε κολλήσει την αρρώστια του ηθοποιού από µας φαίνεται, και άλλαξε τροπάριο. Eγινε τόσο προστατευτική µε τον Σπύρο, που αν έκανα πως θα τον έδερνα, µου άρπαζε το χέρι, χωρίς δαγκώµατα φυσικά. Μ’ εµένα η σχέση της ήταν πάντα η ίδια. Ηµουν ο Θεός της! »Μια µέρα την πήρα στα γυρίσµατα του σίριαλ “Και οι παντρεµένοι έχουν ψυχή” για να τη µυήσω στα µυστικά της τηλεόρασης. Η Βόλτα βρέθηκε στο “στοιχείο” της. Εκανε ένα ολόκληρο στούντιο µπάχαλο. Ηταν τόσο πεισµατάρα, έπρεπε πάντα να κάνει ό,τι είχε στο κεφάλι της. Ετσι στην ταινία µου “Ή γυναίκα είναι σκληρός άνθρωπος” την πάτησε και, παρόλο που ήθελε πολύ να παίξει, εγώ πήρα ένα εκπαιδευµένο σκυλί, τον Ικαρο. Του δώσαµε όµως το όνοµα Βόλτα, για να µη µείνει κι αυτή παραπονεµένη. »Τους τελευταίους µήνες ήταν µια κουρασµένη γριούλα. Τον Ιούνιο χρειάστηκε να λείψω για λίγες µέρες στην Αγγλία. Την τρίτη µέρα η Βόλτα µάς άφησε. Λυπήθηκα πολύ που δεν πέθανε στην αγκαλιά µου και που σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες η γυναίκα και ο γιος µου ήταν µόνοι. Εφυγε όµως ευτυχισµένη και µας έδωσε άπειρη χαρά όλα αυτά τα χρόνια που έµεινε µαζί µας». [caption id="attachment_436" align="aligncenter" width="640"] Η Βόλτα, η πανέξυπνη και γλυκιά µποξερίνα που δεν είναι πια κοντά τους.[/caption] Ο Λίο χτυπά µαλακά το γόνατο του Αντώνη, σηµάδι ότι βαρέθηκε ή ότι η Βόλτα µονοπώλησε τη συζήτηση. Η ιστορία του είναι άλλη µια πονεµένη ιστορία αδέσποτου και είχε απασχολήσει τα τηλεοπτικά κανάλια πριν από 4 - 5 χρόνια λόγω της αγριότητάς της. Ο Λίο µεγάλωσε στον Πόρο, ο τοπικός σύλλογος τον στείρωσε και του βρήκε σπίτι, µια και ήταν πολύ φιλικός. Ο ιδιοκτήτης δεν νοιαζόταν και πολύ και τον άφηνε να τριγυρνά έξω, ώσπου ο Λίο βρέθηκε σ’ ένα χαντάκι µε το δέρµα του καµένο από ακουαφόρτε. Στην προσπάθειά του να ανακουφιστεί, είχε πέσει στη θάλασσα, το κορµί του ήταν γεµάτο αλάτι. Οι φιλόζωοι που τον µάζεψαν δεν έβρισκαν κτηνίατρο καλοκαιριάτικα και µια κυρία προθυµοποιήθηκε να τον πάει σε γιατρό στην Αθήνα. Ετσι µπήκε στη ζωή του ο Αντώνης, η Φαίη, ο Σπύρος και, φυσικά, η Βόλτα. «Mια µέρα πήγα τη Βόλτα στον γιατρό κι εκεί αντίκρισα ένα ροζ σκυλί σχεδόν χωρίς καθόλου δέρµα. Οταν επέστρεψα σπίτι, το συζητήσαµε και αποφασίσαµε πως, αν δεν ενδιαφερόταν κάποιος άλλος, θα τον παίρναµε εµείς. Σε 15 µέρες ο γιατρός είπε ότι δεν υπήρξε ενδιαφερόµενος, οπότε πήρα τον Λίο και πήγαµε ένα µεγάλο περίπατο µε τη Βόλτα για να γνωριστούν. Ο καηµένος ήταν τόσο χάλια, που έλεγα πως δεν θα µπορέσω να τον αγαπήσω! »Τον πρώτο καιρό είχαµε κάτι γκρρρρ, αργότερα όµως έγιναν όλα µέλι-γάλα µεταξύ τους. Στο σπίτι διατηρούσαν την ανεξαρτησία τους. Ξάπλωναν µακριά το ένα από το άλλο, κοιτώντας ο ένας δεξιά και η άλλη αριστερά. Με το που έπιανε όµως το κρύο, η απόσταση ανάµεσά τους άρχιζε να µικραίνει, µέχρι που κοιµούνταν, όχι αγκαλιά, αλλά πλάτη µε πλάτη για να ζεσταίνονται, αλλά πάντα χωρίς να κοιτιούνται. [caption id="attachment_438" align="aligncenter" width="735"] Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com[/caption] Ο Λίο είναι το σκυλί που του παίρνεις το φαΐ και δεν κάνει τίποτα. Κανονικά θα έπρεπε να µην εµπιστευτεί ποτέ ξανά άνθρωπο, και όµως δεν είναι καθόλου επιφυλακτικός. Τρέχει στους ανθρώπους να τους γνωρίσει και κάνει χαρές. Είναι φιλικός και µε τα άλλα σκυλιά και του αρέσουν τα παιχνίδια µαζί τους. Η µοναδική φορά που επιτέθηκε σε σκύλο ήταν σε έναν που πουλούσε άγριο τσαµπουκά στη Βόλτα. Αυτό δεν το ανέχτηκε. »Στις διακοπές δεν τους αφήσαµε ποτέ µόνους. Ταξιδεύαµε µ’ ένα µικρό σκάφος, τη βάρκα µας, οπότε µέναµε όλοι µαζί µέσα. Η Βόλτα µπορούσε να περάσει όλη τη µέρα στη θάλασσα, ο Λίο κολυµπάει καλά, αλλά δεν βουτάει µε δική του πρωτοβουλία. Στο αυτοκίνητο πάλι η Βόλτα το ’ριχνε στον ύπνο µέχρι να φτάσουµε, ο Λίο κάθεται όρθιος σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Τα σκυλιά µας τα αντιµετωπίζουµε σαν πρόσωπα, σαν µέλη της οικογένειας, και είναι µαζί µας συνέχεια, 365 µέρες το χρόνο». Ο Λίο ρίχνει ένα χασµουρητό για να δείξει την ανία του και δεν παίρνει τα µελένια του µάτια από τον Αντώνη. Κοιτάζω το σφιχτό κορµί του. «Ο Λίο είναι πουλόσκυλο. Οσο και να τον µαλώνουµε, µας φέρνει πουλιά, ευτυχώς συχνά ζωντανά. Την άνοιξη τον δένουµε γιατί κινδυνεύουν τα χελιδόνια....

Ξεφυλλίζοντας εφημερίδες και περιοδικά ένα κυριακάτικο πρωινό, διαπίστωσα ότι το θέμα της διατροφής εμφανιζόταν παντού. «Τροφές που χαρίζουν ενέργεια», «υγιεινή διατροφή», «καταπολεµήστε την παχυσαρκία», «τρώτε έξυπνα». Το μαλακό τρίψιμο στο πόδι µου κι ένα «μιάου» µού υπενθύμισαν ότι το πιατάκι της Λέια ήταν άδειο. Άραγε, τις διατροφικές ανάγκες των κατοικιδίων µας τις παίρνουμε τόσο στα σοβαρά; Ο άνθρωπος είναι παμφάγο ζώο και μπορεί να φάει µε την ίδια ευκολία τόσο κρέας όσο και φυτικές ίνες. Ο σκύλος είναι σαρκοφάγο και χρειάζεται 70% κρέας και 30% φυτικές ίνες. Στη γάτα, τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 90% και μόλις 5 - 10%. Αυτό σημαίνει ότι είμαστε τρία διαφορετικά είδη, µε διαφορετικές ανάγκες, άρα το σκυλί µας δεν µπορεί να τραφεί µε το δικό µας φαγητό ή αυτό της γάτας, και αντίστροφα. Η νοοτροπία «θα φάει ό,τι έχουμε» ή «ο σκύλος µου είναι χορτοφάγος» δεν βοηθά στη μακροημέρευση των φίλων µας. Τα ζώα µας, ανάλογα µε την ηλικία, το μέγεθος ή τη φυλή, έχουν συγκεκριμένες διατροφικές ανάγκες, προκειμένου να αναπτυχθούν και να είναι υγιή. Η σωστή διατροφή βοηθά στην καθυστέρηση ή την αποτροπή ασθενειών που σχετίζονται µε το μεταβολισμό και την ηλικία.   Μενού για το σκύλο Ένας σκύλος χρειάζεται πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, φυτικές ίνες, λίπη, μεταλλικά στοιχεία και βιταµίνες. Κρέας, ψάρι, αυγό είναι η κύρια πηγή πρωτεϊνών, που θα του δώσουν τα απαραίτητα αµινοξέα και πεπτίδια για την καλή λειτουργία του οργανισμού του. Φροντίζουμε το κρέας να είναι πάντα ψημένο, για τον κίνδυνο βακτηριδίων, όπως η σαλμονέλα, το ίδιο και το ψάρι, καθώς η θειαμινάση που περιέχει καταστρέφει τη βιταμίνη Β. Δεν δίνουμε την πέτσα από το κοτόπουλο, γιατί περιέχει άχρηστα λιπαρά, ούτε κόκαλα από αρνί, κοτόπουλο, κουνέλι, καθότι υπάρχει κίνδυνος να πνιγεί το ζώο ή να θρυμματιστούν και να τρυπήσουν το πεπτικό του σύστημα. Το συκώτι δεν κάνει να καταναλώνεται συχνά, γιατί δημιουργεί επικίνδυνη αύξηση της βιταμίνης Α. Το αυγό πρέπει επίσης να μην είναι ωμό, γιατί η αβιδίνη που περιέχει το ασπράδι καταστρέφει τη βιοτίνη, η οποία είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη και το τρίχωμα του σκύλου. Το γάλα και τα γαλακτοκομικά, θαυμάσια πηγή πρωτεϊνών για τους ανθρώπους, μπορεί να προκαλέσουν διάρροιες και εντερικά προβλήματα στα σκυλιά, μια και ο οργανισμός τους δεν διασπά τη λακτόζη. Το ρύζι είναι καλός υδατάνθρακας και βοηθά στα πεπτικά προβλήματα. Πατάτες, ψωμί και άλλα αμυλούχα είναι από άχρηστα έως βλαβερά. O σκύλος δεν χωνεύει εύκολα τα λαχανικά. Ο άγριος πρόγονός του έπαιρνε φυτικές ίνες από τα σπλάχνα του θηράματος, που είχαν ήδη υποστεί επεξεργασία από τον οργανισμό του φυτοφάγου. Τα κολοκυθάκια είναι εύπεπτα και τα καρότα καλή πηγή βιταμίνης Α και ιχνοστοιχείων. Για υγιές τρίχωμα και δέρμα, η τροφή πρέπει επίσης να τους παρέχει το σωστό ποσοστό λιπιδίων, που θα βοηθήσουν στην απορρόφηση από το έντερο των λιποδιαλυτών βιταμινών. Οι βιταμίνες που χρειάζονται είναι η Ε, για την ενίσχυση της άμυνας του οργανισμού, η Β, για τη βελτίωση του τριχώματος και τη μείωση της αφυδάτωσης του δέρματος, αλλά και οι Α, D, C και K. Απαραίτητα είναι και τα ιχνοστοιχεία. Φώσφορος και ασβέστιο για τα οστά, ψευδάργυρος για το δέρμα και το τρίχωμα.   Μενού για τη γάτα Η γάτα είναι ένα σαρκοβόρο που στη φύση κυνηγά πάνω από 1.000 είδη ζώων. Από τη μυρωδιά είναι ικανή να ξεχωρίσει το είδος κάθε κρέατος, τι κομμάτι του ζώου είναι, μέχρι και το βαθµό ωρίμασης. Ο οργανισμός της δεν μπορεί να συνθέσει δύο συστατικά που τα έχει ανάγκη, γι’ αυτό τα παίρνει από ζωικές πρωτεΐνες: την ταυρίνη, η έλλειψη της οποίας προκαλεί τύφλωση, μυοκαρδιακή νόσο και δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού, και το αραχιδονικό οξύ, η απουσία του οποίου δημιουργεί ξηρή και φολιδωτή επιδερμίδα. Οι γάτες δεν χρειάζονται υδατάνθρακες, ενώ λίγες φυτικές ίνες τις βοηθούν στη δυσκοιλιότητα, αλλά και για να αποβάλουν τις τριχόμπαλες που συγκεντρώνονται στο πεπτικό σύστημα. Ισχύουν οι ίδιες απαγορεύσεις με εκείνες για τους σκύλους σχετικά με ωμό κρέας και ψάρι, συκώτι και γάλα. Εάν τρέφεται καθημερινά με ψάρια, κινδυνεύει από έλλειψη ταυρίνης και βιταμίνης Ε. Αν για ευκολία την ταΐζετε από κονσέρβα τόνου ή σκυλοτροφή, ο υποσιτισμός είναι βέβαιος, με συσσώρευση λίπους στο συκώτι, προβλήματα στην καρδιά και παγκρεατίτιδα. Το ήπαρ της είναι λιγότερο αποτελεσματικό στην αποτοξίνωση απ' ότι του ανθρώπου και του σκύλου, με συνέπεια να είναι πιο ευάλωτη σε τοξικές ουσίες. Η τροφή της γάτας δεν πρέπει να περιέχει πατάτα, ντομάτα, λεμόνι, ζύμη με μαγιά, κρεμμύδι, σοκολάτα, σταφύλια και σταφίδες. Το αλάτι επίσης δημιουργεί σοβαρή διαταραχή των ηλεκτρολυτών.   Γιατί να παίζουμε µε την υγεία τους; Για να μην κάνουμε πειράματα µε τη διατροφή των αγαπημένων µας τετράποδων, μπορούμε να επιλέξουμε κάποια από τις τροφές του εμπορίου που έχουν φτιαχτεί ειδικά γι’ αυτά - λαμβάνοντας υπόψη τις ξεχωριστές ανάγκες κάθε είδους. Κι αν αναλογιστούμε ότι μαζί µας θα ζήσουν τουλάχιστον 15 χρόνια, η αγάπη δεν θέλει τσιγκουνιά. Η υγεία και η ευτυχία τους είναι και δική µας ευτυχία. [mc4wp_form id="62201"]

Οι περισσότερες οικογένειες, από τη στιγµή που αποφασίσουν να υιοθετήσουν ένα γατάκι, το θέλουν αµέσως, και ας το µελετούσαν επί µήνες µέχρι να πάρουν την τελική απόφαση. Οι ειδικοί όµως, εκτροφείς και εκπαιδευτές, δεν συµµερίζονται, συνήθως, τη βιασύνη τους. Ας δούµε για ποιους λόγους αξίζει να παραταθεί η διαµονή του µελλοντικού σας φίλου στη γατίσια οικογένειά του: Ο θηλασµός εφοδιάζει ένα γατάκι µε τα απαραίτητα αντισώµατα που θα του εξασφαλίσουν, σε συνδυασµό µε τον τακτικό εµβολιασµό και τις αποπαρασιτώσεις, µια υγιή ενήλικη ζωή. Η γάτα αποκόπτει µόνη της από το θηλασµό τα µικρά της όταν κλείσουν τις πρώτες δέκα µε δώδεκα εβδοµάδες της ζωής τους. Σε αυτή την ηλικία τα γατάκια µπορούν να επιβιώσουν χωρίς εκείνη, αφού πλέον τρέφονται µόνα τους και έχουν µάθει, στο µέτρο του δυνατού, να προφυλάσσονται από κινδύνους. Η φύση ορίζει τη µαµά γάτα όχι µόνο ως τροφό και προστάτη των µικρών της, αλλά και ως εκπαιδευτή. Χάρη σε αυτήν, κατά τον δεύτερο µήνα της ζωής τους, τα γατάκια µαθαίνουν να χρησιµοποιούν την αµµολεκάνη, να κυνηγούν και να δαγκώνουν δυνατά µόνο όταν πρόκειται για κάποιο θήραµα και όχι όταν παίζουν µε τους οικείους τους. Σε αυτό το στάδιο αποκτούν αυτοπεποίθηση, καθώς δέχονται τα ερεθίσµατα του έξω κόσµου µε την ασφάλεια που τους παρέχει η µαµά τους. Ένα γατάκι που αποχωρίζεται τη µητέρα του σε ηλικία µικρότερη των οκτώ µε δέκα εβδοµάδων όχι µόνο δεν έχει θωρακίσει επαρκώς το ανοσοποιητικό του σύστηµα -λόγω της πρόωρης διακοπής του θηλασµού- και εποµένως είναι εκτεθειµένο σε ασθένειες, αλλά συνήθως εκδηλώνει και προβλήµατα συµπεριφοράς και είτε προσκολλάται υπερβολικά στον ιδιοκτήτη του είτε, αντίθετα, δεν δένεται καθόλου µαζί του. Σε πολλές περιπτώσεις, µάλιστα, γίνεται φοβικό, νευρικό ή ακόµη και βίαιο, οπότε µόνο ως αρµονική και υγιής δεν µπορεί να χαρακτηριστεί η σχέση που αναπτύσσει µε την οικογένειά του.   Ποια είναι η ιδανική ηλικία υιοθεσίας ενός µικρού; Καλύτερα το γατάκι που θα υιοθετήσετε να έχει κλείσει τους τρεις µήνες ζωής. Στην ηλικία αυτή θα εξερευνήσει χωρίς φόβο το νέο του σπίτι και θα εµπιστευτεί τη νέα του οικογένεια. Επίσης, θα έχει αποκτήσει, µέσω του θηλασµού, τα απαραίτητα για την υγεία του αντισώµατα και θα είναι έτοιµο να αποχωριστεί τη µαµά του φυσικά, χωρίς να τραυµατιστεί ψυχολογικά. Αν θέλετε µάλιστα να είστε σίγουροι για το χαρακτήρα του, µπορείτε να υιοθετήσετε ένα γατάκι ηλικίας άνω των έξι µηνών, καθώς η προσωπικότητά του θα έχει ήδη διαµορφωθεί και δεν θα κρύβει εκπλήξεις. Ενα ακόµη πλεονέκτηµα θα είναι ότι θα γνωρίζετε αν συµβιώνει οµαλά µε άλλες γάτες και σκυλάκια. Eπίσης, τα γατάκια που υιοθετούνται µέσω κάποιας φιλοζωικής οργάνωσης ή εθελοντών και είναι άνω των έξι µηνών συνήθως δίνονται στειρωµένα και εµβολιασµένα, οπότε δεν επιβαρύνεστε µε επιπλέον έξοδα.   Διαβάστε επίσης «Το γατάκι μου παίζει άγρια»: 7 Συμβουλές για να αποθαρρύνετε το σκληρό παιχνίδι Γατάκι… εισβολέας Πώς θα κρατήσουμε τα νεογέννητα κουτάβια ή γατάκια στη ζωή Κάθε πότε μένει έγκυος η γάτα; Γάτες σε ελεύθερη πτώση   [mc4wp_form id="62201"]

[caption id="attachment_379" align="aligncenter" width="945"] Copyright: Krina Vrondi[/caption] Οταν πήγα το πρώτο άρρωστο κουτάβι στο σπίτι, η µαµά µού ζήτησε να επιχειρηµατολογήσω γιατί θα έπρεπε εµείς, και όχι άλλοι, να το περιθάλψουµε - ήµουν εφτά. Αργότερα, πήγαινα κάθε Πέµπτη στον µπακάλη να µαζέψω φλούδες από τυριά και αλλαντικά, για να ταΐζω τα αδέσποτα γατιά, ενώ θα έπρεπε να γνωρίζω την υπεροχή της ξηράς τροφής σε σύγκριση µε τα αποφάγια που τους έδινα - ήµουν τότε στα εννιά. Με την άφθονη τροφή που υπήρχε διαθέσιµη, ο γατίσιος πληθυσµός ευδοκιµούσε - στα δέκα µου δυσκολευόµουν ακόµα να αρθρώσω τη λέξη «στείρωση», πόσω µάλλον να την προτείνω στους µεγάλους, που, ούτως ή άλλως, δεν είχαν καµία πρόθεση να ξοδέψουν χρήµατα για κάτι που θεωρούσαν ότι δεν τους αφορά. Οταν µια µέρα, γύρω στα δεκατρία µου, οι γάτες στην περιοχή αραίωσαν δραµατικά, δεν πονηρεύτηκα. ∆έχτηκα το φαινόµενο ως φυσικό, χωρίς να βασανίζοµαι απο θεωρίες συνωµοσίας για µαζικές εξολοθρεύσεις. Το αντιπαρήλθα εκδηλώνοντας αλλεργία στις γάτες, γεγονός που οι µεγάλοι δέχτηκαν µε ενθουσιασµό. Την ίδια περίοδο ο σκύλος Ρούντι ανεβοκατέβαινε τον κήπο λιώνοντας το χώµα κάτω από τα πόδια του, κοτσαρισµένος µε µια τροχαλία σε ένα συρµατόσχοινο. Την ευρεσιτεχνία αυτή, που τότε ήταν της µόδας, τη βρίσκαµε όλοι πολύ χαριτωµένη και πρακτική. Εδινε στον Ρούντι την ευκαιρία να κινείται «ελεύθερα», χωρίς να σκάβει τρύπες στα φυτά και χωρίς να το σκάει για µια δροσιστική βουτιά στον κήπο του γείτονα. Εξακολουθούσαµε να αγνοούµε τους λόγους που τον έκαναν να σκάβει και τις ευεργετικές ιδιότητες που µια καθηµερινή βόλτα θα είχε σε σκύλο και ιδιοκτήτες. Αλλωστε, έµπαινα για τα καλά στην εφηβεία και οι βόλτες που εγώ είχα στο µυαλό µου ήταν πολύ διαφορετικής φύσεως από εκείνες του Ρούντι... Οταν µια µέρα ο Ρούντι χάθηκε, από λάθος χειρισµούς, δεν σκεφτήκαµε να τον αναζητήσουµε και τα µικροτσίπ δεν είχαν εφευρεθεί ακόµα. Την περίοδο των σπουδών µου, έζησα χωρίς τετράποδα - δεν υπήρχε χρόνος για άλλους, πόσω µάλλον για κάποιους που θα µε είχαν για πάντα ανάγκη. Οσο για τον Πιπ, το καναρίνι, πάντα ζούσα µε την κρυφή ελπίδα ότι κάποια στιγµή θα άνοιγε τα φτερά του και θα µας άδειαζε τη γωνιά. Ηταν κουραστικό το άλλαγµα της εφηµερίδας στο κλουβί του. Και µετά ήρθε το µεταπτυχιακό στο εξωτερικό - σε επιστηµονικά ζητήµατα. Η µετεκπαίδευση κράτησε δύο χρόνια και δεν µε βοήθησε να βρω δουλειά. Με βοήθησε όµως να συνειδητοποιήσω ότι σε άλλες χώρες δεν υπάρχουν αδέσποτα στο δρόµο, ότι οι σκύλοι και οι γάτες δεν είναι άσπονδοι εχθροί και ότι µπορούν επιτυχώς να µας συντροφεύουν χωρίς να αποτελούν µεγάλο µπελά. Και θα µου πείτε, χρειάζεται να ξενιτευτεί κανείς για να συνειδητοποιήσει πως «τα ζώα συντροφιάς µπορούν να µας συντροφεύουν»; Οντως, η απόκτηση ζώου συνήθως βασίζεται σε αυτό το αξίωµα. Συχνά όµως, στην πορεία, κάπου ο στόχος χάνεται και µένουν το σκάψιµο, οι καταστροφές, το επίµονο γάβγισµα, το τράβηγµα στη βόλτα, το καλααζάρ, η ανυπακοή, οι τρίχες. Λέτε, ΤΡΙΧΕΣ; Ακριβώς έτσι γεννήθηκε η ιστοσελίδα μας: www.trihes.gr [mc4wp_form id="62201"]

[caption id="attachment_354" align="aligncenter" width="945"] Photo courtesy of Amalia Notara[/caption] Αν και απειλείται µε εξαφάνιση, ο γάιδαρος στην Ελλάδα δεν είναι είδος προστατευόµενο. Από το µισό εκατοµµύριο που υπήρχαν στη χώρα µας το 1950, σήµερα έχουν αποµείνει λιγότερα από 16.000. Ζώα πολύ πιο ανθεκτικά στις κακουχίες απ’ ό,τι τα άλογα, τα γαϊδούρια είναι λιτοδίαιτα και αντέχουν στη ζέστη, όχι όµως στο κρύο και στην υγρασία. Το προσδόκιµο ζωής τους φτάνει, και σε ορισµένες περιπτώσεις ξεπερνά, τα 30 χρόνια. Εάν βρείτε ένα κακοποιηµένο, άρρωστο ή εγκαταλελειµµένο γαϊδουράκι, µην του γυρίσετε την πλάτη. Επικοινωνήστε µε τον Ελληνικό Σύλλογο Προστασίας Ιπποειδών και ζητήστε τη βοήθειά τους ή προσφέρετέ τους τη δική σας. [mc4wp_form id="62201"]