ΕΝΑΣ & ΕΝΑΣ, ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

O Άρνι του Γρηγόρη Αρναούτογλου

Posted by trihes × 31/10/2014 at 16:25

Από τον Αλέξη Κοντό, Φωτογραφίες: Carlo Raciti

Η περίπτωση του γνωστού τηλεπαρουσιαστή Γρηγόρη Αρναούτογλου και του Άρνι έρχεται για να φέρει τα πάνω κάτω και να αποδείξει σε όλους πως ο έρωτας με την πρώτη ματιά μπορεί να έχει πρωταγωνιστές δύο υπάρξεις από εντελώς διαφορετικούς κόσμους.

Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com

Η γνωριμία του Γρηγόρη και του Άρνι έγινε στην Ουρανούπολη της Χαλκιδικής το 2008, όταν ο παρουσιαστής παραθέριζε στο ξενοδοχείο ενός καλού του φίλου. «Έτρωγα καθημερινά σ’ ένα εστιατόριο της περιοχής, όταν μια μέρα μού έκανε εντύπωση ένας σκύλος που καθόταν λίγο μακριά από την είσοδο του μαγαζιού και έδειχνε αληθινά δυστυχισμένος. Με σπασμένο πόδι, κατακόκκινα μάτια και βρωμερό τρίχωμα, ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι “κουβαλούσε” κάποια αρρώστια. Τον λυπήθηκα». Η γνωμάτευση του Γρηγόρη ίσως να ήταν και σωστή, αλλά από την άλλη… «Κουνούσε την ουρά του σε όλους όσοι τον πλησίαζαν και, παρά την τραγική του κατάσταση, δεν ήρθε ποτέ να ζητιανέψει ένα κομμάτι ψωμί. Ταλαιπωρημένος και συνάμα αξιοπρεπής…» Οι εργαζόμενοι στο ρεστοράν δεν μπόρεσαν να του δώσουν κάποια επιπλέον πληροφορία για το τετράποδο, την ίδια στιγμή όμως ο… έρωτας ανάμεσά τους ήταν εμφανής. «Τόσα σκυλιά έχω δει στη ζωή μου, τα έχω συμπαθήσει, τα έχω χαϊδέψει, τους έχω αγοράσει φαγητό. Ο συγκεκριμένος με μαγνήτισε, κάτι μου έλεγε μέσα μου να τον πάρω μαζί μου στην Αθήνα». Με τη βοήθεια των γνωστών του, τον έπλυναν, τον χτένισαν, τον έβαλαν στο αμάξι και ως… συνοδηγός του Αρναούτογλου ξεκίνησε το ταξίδι του για την Αθήνα και μια καινούργια ζωή… Όμορφος κόσμος…

Δεν ήταν αυτό το πρώτο σκυλί του Γρηγόρη. Από το σπίτι του έχουν περάσει πολλά, αλλά, μέχρι τώρα τουλάχιστον, το μεγαλύτερο δέσιμο το ένιωσε μ’ ένα… κατσίκι. «Το είχαμε στη Θεσσαλονίκη μαζί μας, είχε όμως άδοξο τέλος, και έτσι δεν θέλω να θυμάμαι και πολλά από τη συνύπαρξή μας. Πάντως, η επαφή ανάμεσα στον άνθρωπο και το κατσίκι είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή σκύλου και ανθρώπου». Το πρώτο του σκυλί ήταν ένα Μαλτεζάκι, ο Ροζελίνο, το οποίο αγόρασε με… δόσεις από ένα pet shop. Σήμερα ο Ροζελίνο «πατάει» τα δεκαπέντε και ζει στη βόρεια Ελλάδα με τους γονείς του Γρηγόρη. «Μου λείπει, αλλά δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα με δύο σκυλιά. Μακάρι να μπορούσα».

Αν και πολλοί ιδιοκτήτες δεν αφήνουν τους σκύλους τους να σεργιανίζουν μέσα στο σπίτι, ο Γρηγόρης δεν έχει τέτοια προβλήματα. «Ειδικά το χειμώνα κάνει πολύ κρύο εδώ στην Πεντέλη και είναι άδικο να κάθομαι εγώ στο τζάκι και ο Άρνι να τουρτουρίζει». Οι προθέσεις του Γρηγόρη είναι αγνές, αλλά ο Άρνι μερικά παλιά του… χούγια δεν τα αλλάζει και προτιμά τη βόλτα με παγωνιά. «Κάποιες φορές τον κρατάω με το ζόρι και δεν τον αφήνω να βγει. Μόνος μου ζω και ενίοτε θέλω λίγη παρέα. Πρέπει να με καταλάβει…»

Λόγω του ότι ο Γρηγόρης ταξιδεύει συχνά, ο Άρνι κάνει συχνά κοντινά… τουρ σε σπίτια, όπου τον φιλοξενούν για μερικές ημέρες με βασιλικές τιμές. «Πριν από λίγες ημέρες αναγκάστηκα να φύγω εκτάκτως από την Αθήνα, αλλά ο Άρνι δεν κακοπέρασε… Τον έδωσα σε μια φίλη μου, που έχει επίσης σκύλο, αποχαιρετιστήκαμε συγκινημένοι και, όπως έμαθα αργότερα, το πρώτο βράδυ έκλαιγε, αλλά την επομένη ξύπνησε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Άδικα τον σκεφτόμουν τις τέσσερις ημέρες που έλειπα».

Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com

Ο Άρνι φαίνεται ότι έχει μνήμη ελέφαντα. «Μια μέρα τον είχα αφήσει στον κήπο και, ενώ έπινα το ουζάκι μου σε μια κοντινή ταβέρνα, τον βλέπω στο παράθυρο να κοιτάζει μέσα από το τζάμι. Είχε ανοίξει με το πόδι του το χερούλι της εξώπορτας, περπάτησε μια απόσταση δύο χιλιομέτρων και ήρθε να με βρει. Θυμόταν τη διαδρομή, αν και την είχαμε κάνει στο παρελθόν μόνο με το αυτοκίνητο. Η αλήθεια είναι πως εκνευρίστηκα, γιατί φεύγοντας από το σπίτι άφησε την πόρτα ανοιχτή. Αυτά κάνει και στενοχωριέμαι!»

Όταν κάποια στιγμή της ημέρας βρεθούν οι δυο τους στο σπίτι, δεν λένε και πολλά, ο Άρνι ξαπλώνει και κοιμάται από τα πρώτα λεπτά της ταινίας. «Είναι από τους λίγους σκύλους που δεν ξέρουν να παίζουν. Εάν του πετάξεις ένα κουκλάκι, θα το πάρει, αλλά δεν θα σ’ το φέρει ποτέ. Σε γενικές γραμμές είναι ήσυχος, του αρέσει η απομόνωση, αλλά είναι και κοινωνικός. Τα πάει υπέροχα με τα παιδιά και, όσες φορές τον έχω πάρει μαζί μου σε σπίτια φίλων, με έχει βγάλει ασπροπρόσωπο. Δεν έχει κάνει την παραμικρή ζημιά».

Δεν είναι περίεργο το σκυλί του Αρναούτογλου να ονομάζεται Άρνι; Τέτοια ταύτιση; «Οι πιο πολλοί νομίζουν ότι το Άρνι προέρχεται από το υποκοριστικό μου, οι περισσότεροι φίλοι μου με φωνάζουν Άρνι. Δεν είναι έτσι. Το όνομα είναι επινόηση της μητέρας μου, στην οποία θύμιζε αρνί, επειδή είναι υπάκουος, και με μια απλή μετάθεση του τόνου βγήκε η ονομασία – η οποία είναι αλήθεια πως της θύμιζε και το αγόρι της».

Ο Άρνι, θέλοντας και μη, έγινε εσωτερικός μετανάστης και από την ανέμελη ζωή της επαρχίας αναγκάστηκε να μπει σε ρυθμούς πρωτεύουσας. «Όταν τον έφερα στην Αθήνα, δεν καθόταν ήσυχος ούτε δευτερόλεπτο, έτρεχε δεξιά και αριστερά σαν κουρδισμένος, έδειχνε μαγεμένος από τις καινούργιες εικόνες, ενώ δεν δίσταζε να τσακωθεί με άλλους σκύλους. Από αλάνι του δρόμου τείνει να γίνει φλώρος του σαλονιού, αλλά δεν γίνεται διαφορετικά. Μακάρι να μπορούσε να μου πει τι προτιμά ο ίδιος».

Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com

ΑΡΝΙ Info
Ηλικία: Άγνωστη. Σύμφωνα με τους γιατρούς, κάπου μεταξύ έξι και οκτώ.
Βάρος: Περίπου 25 κιλά.
Αγαπημένο φαγητό: Παϊδάκια, μπιφτέκια, κοτόπουλο. Γενικά, αν μπορούσε, θα ήταν αποκλειστικά κρεατοφάγος.
Προτερήματα: Είναι υπάκουος, αγαπάει τα παιδιά και κάνει παντού μόνο φίλους.
Ελαττώματα: Είναι σχεδόν τέλειος. Ίσως το ότι τρώει μετά βουλιμίας.
Απεχθάνεται: Τους σκύλους που πουλάνε τσαμπουκά. Ο πρότερος βίος του τον έχει μάθει να μην κάνει πίσω ακόμη κι όταν οι άλλοι είναι περισσότεροι. Όλοι σας και μόνος μου…
Λατρεύει: Τη βόλτα χωρίς λουρί.
Εκνευρίζεται: Όταν πειράζεις την ουρά του και δεν είναι στα κέφια του.