Με λένε Μπελά, είμαι τεσσεράµιση ετών, μαύρος, έξυπνος και µε υψηλό EQ (Συναισθηματική Νοημοσύνη). Από πεντιγκρί δεν πάω και τόσο καλά, µια και είμαι µπασταρδοτεριεδάκι. Όχι πως δίνω δεκάρα. Ζω στην Αθήνα, ευτυχώς κοντά στο Λυκαβηττό, και φροντίζω µια γηραιά κυρία καλών προθέσεων. Τη συμπαθώ, αλλά θα προτιμούσα να φροντίζω µια νεότερη. Επίσης, η συμπαθής ζει σε διαμέρισμα• θα προτιμούσα να ζούμε σε μονοκατοικία.

Σε γενικές γραμμές, η συμβίωσή µας είναι αρμονική. Με αφήνει ήσυχο, δεν θέλει να είναι ο «αρχηγός» µου (εκτός από ελάχιστες φορές που την πιάνει το ανθρώπινό της) και καταλαβαίνει ότι ούτε εγώ έχω καµιά όρεξη να γίνω ο αρχηγός της υποτιθέμενης αγέλης µας. Το ’χουν αυτό τα δίποδα, προβάλλουν τα κόμπλεξ τους επάνω µας! Αλλά δεν βαριέσαι, ας πράξει ο καθένας κατά την κρίση του. Μια ψυχή θα παραδώσω, δεν οφείλω τίποτε άλλο.

Στα θετικά της συμβίωσής µας είναι και η δουλειά της: πρώτον, λείπει πολλές ώρες και έχω την ησυχία µου και, δεύτερον, ταξιδεύει συχνά και πρέπει να της το αναγνωρίσω, µε παίρνει πάντα μαζί της. Αυτά µου τα ταξίδια θα σας τα διηγηθώ ένα-ένα και σιγά-σιγά. Προς το παρόν, αρκεί να σας πω ότι έχω επισκεφτεί όλη την Ελλάδα, από τα σύνορα -στις Πρέσπες-, το Μέτσοβο και τις πηγές του Αώου μέχρι τα Λευκά Όρη στην Κρήτη. Μέχρι και νυχτερινό, χειμερινό μπάνιο έκανα στον παγωμένο Σπερχειό. Εγώ δεν έπαθα τίποτα, αλλά αυτή κόντεψε να σκάσει, τη λυπήθηκα. Το κακό της είναι ότι προτιμά να ταξιδεύει χειμώνα και πέφτουμε συχνά στα χιόνια και στους πάγους. Χάθηκε ένα καλοκαιράκι, µια άνοιξη, κάτι πιο ήπιο τέλος πάντων; ∆εν είμαι δα και τάρανδος!

Μη νομίζετε όµως ότι όλα είναι ρόδινα μεταξύ µας. Είναι γεγονός ότι, όταν µε βρήκε και µε περιμάζεψε, ήμουν πολύ ταλαιπωρημένος, αλλά δεν είχε σκοπό να µε κρατήσει, την άκουγα που προσπαθούσε να µε «δώσει για υιοθεσία». ∆εν την άφησα να το κάνει, γιατί κάτι η περιοχή που µου ήταν οικεία, κάτι η Χόλυ, η Δαλµατή, που έμενε δίπλα, δεν ήθελα να ξαναλλάξω γειτονιά…

Τον πρώτο καιρό την έβλεπα να δυσανασχετεί που έκλεινε την πόρτα της και δεν ήταν μόνη. Τότε έκανε και τις προσπάθειες να γίνει «ο αρχηγός της αγέλης». Εδώ τα χαλάµε, σκέφτηκα. Αν θέλεις ισότιμη συµβίωση, ΟΚ by me, αλλά, αν θέλεις αρχηγιλίκια, να ψάξεις αλλού. Τελικά δεν επέμεινε.

διαφήμιση

Άλλο ελάττωμά της είναι οι πολλές οικειότητες. Νοµίζει μάλιστα ότι μιλάει τη γλώσσα µου όταν µου λέει «Αϊ γαβ γιου». Ξέρω τι εννοεί και, μεταξύ µας, και εγώ τη συμπαθώ, αλλά τις τόσες γλύκες τις θεωρώ περιττές.
Ταύτα και μένω και τα ταξίδια µου θα σας τα διηγηθώ άλλη φορά.

Μπελάς

Διαβάστε τη νέα περιπέτεια του Μπελά: Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι…