Photo courtesy of Shutterstock
Είναι γεγονός πως οι μικρόσωμοι σκύλοι είναι συνήθως πιο φωνακλάδες από τους μεγαλόσωμους. Η ιδιότητά τους να γαβγίζουν προειδοποιητικά όταν αντιλαμβάνονται κάτι ανησυχητικό, τους καθιστά ιδανικούς «σκύλους-συναγερμούς» για τα σπίτια μας, όμως στη βόλτα το επίμονο γάβγισμα μπορεί να τους βάλει σε μπελάδες, αφού μεγαλύτεροι σκύλοι το βρίσκουν, δικαιολογημένα, εκνευριστικό. Γι’ αυτό:
- Αρκετοί ιδιοκτήτες μικρόσωμων αποφεύγουν εντελώς να τα βγάζουν βόλτα.
- Άλλοι, με το που βλέπουν από μακριά κάποιο μεγαλύτερο ζώο, τείνουν να τα παίρνουν αγκαλιά.
Και οι δύο αυτές ανθρώπινες συμπεριφορές είναι ακραίες.
Στην πρώτη περίπτωση, στερούμε από το σκύλο την ίδια του τη φύση – να περπατήσει, να μυρίσει και να εκτονωθεί. Μένοντας στο σπίτι γίνεται όλο και πιο νευρικός, ανασφαλής και προστατευτικός για το χώρο του, γαβγίζει όλο και περισσότερο και, τελικά, γίνεται ανυπόφορος για τους γείτονες αλλά και για εμάς.
Στη δεύτερη περίπτωση, σηκώνοντάς τον για να αποφύγει τη συναναστροφή, κάνουμε τα πράγματα χειρότερα. Ο σκύλος στην αγκαλιά μας νιώθει παγιδευμένος. Βλέπετε, οι σκύλοι έχουν τρεις μεθόδους άμυνας: να επιτεθούν, να τραπούν σε φυγή ή να κρυφτούν. Στην αγκαλιά μας, του στερούμε τη δυνατότητα να κρυφτεί και να το σκάσει. Η μόνη αμυντική τακτική που του μένει είναι να προσποιείται τον άγριο, γαβγίζοντας.
Ο νεοφερμένος σκύλος, από την άλλη, ακόμα κι αν είχε καλές προθέσεις, δεν πρόλαβε να κάνει σωστές συστάσεις και σε καμία περίπτωση δεν άξιζε μια τόσο ανάγωγη, εριστική, ενοχλητική υποδοχή. Δικαιολογημένα, λοιπόν, εκπλήσσεται και εκνευρίζεται.
Αγνές ή άγριες διαθέσεις;
Είναι λογικό να αισθάνεστε ανησυχία για τον μικρόσωμο σκύλο σας, αφού πράγματι είναι ευάλωτος σε περίπτωση σκυλοκαβγά. Αλλά είναι σημαντικό να μπορέσετε να επιτύχετε μια ισορροπία ανάμεσα στην ασφάλειά του και την ανάγκη του να γνωρίσει τον κόσμο πατώντας σε χώμα και όχι αφ’ υψηλού. Θα χρειαστεί να εξασκηθείτε στη γλώσσα των σκύλων, να μάθετε να αναγνωρίζετε τις σκυλίσιες προθέσεις, και μάλιστα από μακριά, ώστε να μπορείτε να αντιλαμβάνεστε αν ένας σκύλος που πλησιάζει έχει αγνούς, εχθρικούς, κυνηγετικούς ή… άγαρμπους σκοπούς. Τις πληροφορίες αυτές δεν θα τις πάρετε ούτε από το μέγεθος ούτε από το χρώμα του, αλλά από τον τρόπο που στέκεται, κοιτάζει, κινείται, γαβγίζει και, γενικά, συμπεριφέρεται.
Αφού κρίνετε ότι είναι φιλικός και έχει αγνές προθέσεις (δεν είναι ντροπή να ρωτήσετε και το αφεντικό), αφήστε τους να γνωριστούν. Δώστε τους όσο χρόνο χρειάζονται να αλληλομυριστούν και να λάβουν τις απαραίτητες πληροφορίες ο ένας για τον άλλον, χωρίς να τραβολογάτε το μικρό σας για να φύγετε – το μόνο που θα κατορθώσετε έτσι είναι να προκαλέσετε ανασφάλεια και εκνευρισμό.
Αν από μακριά αντιληφθείτε επιθετική συμπεριφορά -όπως για παράδειγμα νευρικό κούνημα της ουράς, σηκωμένη τρίχα στη ράχη ή βλέμμα καρφωμένο στο σκύλο σας-, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να αλλάξετε πορεία, ώστε να αποφύγετε τη συνάντηση. Και μόνο στην εσχάτη των περιπτώσεων, αν δηλαδή ο ξένος σκύλος έρχεται με φόρα και διάθεση για καβγά, είναι σκόπιμο να πάρετε το σκύλο στα χέρια σας.
Προσπαθήστε η συνάντηση με άλλους σκύλους να είναι πάντα ευχάριστη. Επειτα από πολλές θετικές εμπειρίες θα δείτε τον μικρόσωμο σκύλο σας να μειώνει το ενοχλητικό γάβγισμα προς τα άγνωστα ζώα, να γίνεται φιλικός, κοινωνικός και -γιατί όχι- δημοφιλής.
διαφήμιση
Διαβάστε επίσης
Μικρά και καλότροπα. Είναι δυνατόν;
Από τότε που τον δάγκωσαν γαβγίζει & αγριεύει στους άλλους σκύλους
Καβγατζής χωρίς αιτία. Πώς θα αποτρέψουμε την αδικαιολόγητη επιθετικότητα;
Γιατί ο σκύλος μου δεν έρχεται όταν τον φωνάζω;
Φοβάται κάθε επαφή με τον έξω κόσμο και ειδικά τους άλλους σκύλους;
«Στη βόλτα με το σκύλο μου είναι σα να μην υπάρχω»
Όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζουμε για την άσκηση του σκύλου μας
ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΣΚΥΛΟ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΥΝΔΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ. ΕΑΝ ΠΗΔΗΞΕΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΚΥΛΟΣ ΤΟ ΛΟΓΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ… ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΜΠΟΥΛΗ ΜΟΥ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΑΠΕΙΛΙΤΙΚΑ ΕΝΑ ΠΙΤ ΜΠΟΥΛ (ΠΟΥ ΤΟ ΕΣΚΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ ΤΟΥ 2 Η ΩΡΑ ΤΑ ΧΑΡΑΜΑΤΑ) ΗΤΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΤΑΞΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΑΔΟ ΑΠΟΡΥΜΜΑΤΩΝ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΑΣΧΗΜΗΣ ΤΡΟΠΗΣ. ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΔΟΣ ΚΟΝΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΙΝΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΚΕΙ ΟΤΑΝ ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ Η ΖΩΗ ΤΟΥ… ΕΠΙΣΗΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΤ ΜΠΟΥΛ ΘΑ ΤΡΟΜΑΞΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΙΝΟΥΜΕΝΟ ΟΓΚΟ ΚΑΙ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΗΡΘΑΝ ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΟΗΤΗ ΣΚΕΨΗ ΠΟΥ ΤΟ ΕΦΕΡΕ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ…
άλλος ένας λόγος που ΠΟΤΕ δεν σηκώνουμε τα σκυλιά στην αγκαλιά μας είναι αυτός:
9. Picking up and carrying a small dog.
This brings us to another common mistake owners of small dogs make. It is extremely understandable to want to pick up your small dog if a situation starts to escalate. It’s so innate in us, it’s nearly impossible to fight that instinct. We pick stuff up to protect it. But from a dog’s point of view, when things go upwards quickly it’s because that thing is fleeing, which means “chase!” The act of small dogs being lifted up triggers a treeing instinct in many dogs, moving them right into prey drive and exciting them into jumping on you to get at the small dog. In a dog park, where all dogs are extra stimulated and excited, picking up a small, panicked dog could be enough to get you knocked over or possibly even bitten.
Read more: http://www.mnn.com/family/pets/stories/15-things-humans-do-wrong-at-dog-parks#ixzz3HBpOZGwB
Καλησπέρα συμφωνώ με όσα γράφετε και να μυρίζονται τα σκυλιά μεταξύ τους και είναι ασφαλές όταν φορούν λουριά, αλλά τι γίνεται με τα αδέσποτα?
Ισχύει ακριβώς το ίδιο. Άλλωστε συνήθως τα αδέσποτα (εκτός αν κυκλοφορούν σε αγέλη) είναι πιο κοινωνικά και φιλικά από τα λυτά δεσποζόμενα. Θα πρέπει να εξασκηθείτε (να διαβάζετε τη σκυλίσια γλώσσα του σώματος) για να μπορείτε να κρίνετε από μακριά αν ο σκύλος έχει αγνές προθέσεις. Αν νιώσετε απειλή για τον σκύλο σας θα πρέπει να τον προστατέψετε, χωρίς καθυστέρηση, ώστε να αποφύγετε με κάθε τρόπο την συνεύρεση. Προσωπικά, το πρώτο που θα έκανα θα ήταν να πάρω άμεσα το μικρόσωμο σκυλί μου αγκαλιά και να γυρίσω την πλάτη στην απειλή ώστε να μην έχουν τα δυο ζώα οπτική επαφή. Αυτό αποτρέπει το μικρόσωμο φωνακλά από το να αρχίσει τις φωνές (προσελκύοντας το ενδιαφέρον του άλλου ζώου ή εκνευρίζοντάς το) και σας δίνει λίγο χρόνο για να σκεφθείτε ψύχραιμα ποιο θα είναι το επόμενο βήμα.
Είναι καλή ιδέα να γράψουμε ένα άρθρο για το πώς πρέπει να συμπεριφερθούμε σε περίπτωση σκυλοκαβγά. Υπάρχουν, βέβαια, πολλές απόψεις για αυτό το ζήτημα.
το να παιρνεις το σκυλι αγκαλια επειδη φοβηθηκες ενα σκυλο, του δινει το μηνυμα πως η θεα του άλλου σκυλου ειναι κατι το οποιο πρεπει να φοβαται και το ιδιο.
Ο βασικός λόγος που τα μικρά σκυλιά γίνονται φωνακλάδικα και πολλές φορές προκλητικά στην συμπεριφορά τους και πεφτουν θύματα επιθεσεων είναι αυτος: Το οτι τα αφεντικά τους δεν τους επιτρέπουν να μάθουν να αναγνωρίζουν μόνα τους την γλωσσα του σώματος του άλλου σκύλου και να επικοινωνούν σωστα σε αυτην είτε με τα γνωστα σηματα υποταγης, ειτε με την αδιαφορία τους κλπ. Το να παιρνει κανείς αγκαλιά το σκύλο επειδή ο ίδιος είναι ανασφαλής είναι το μεγαλύτερο λάθος που μπορει να κάνει ιδιοκτήτης σκύλου, δημιουργει συμπεριφορες στο σκύλο που μπορει να γίνουν επικίνδυνες για την ακεραιότητα του, δεν του επιτρεπει να ειναι σκύλος και να επικοινωνεί με τα άλλα σκυλιά σαν σκύλος.
Υπάρχει κάποιο εξαιρετικό άρθρο που αναλύει αυτο το πρόβλημα αλλά δεν μπορω να το βρω αυτη τη στιγμή, μόλις όμως το βρω θα το αναρτήσω.
Ο σκύλος παίρνει σήματα απο εμας. Εαν εμεις φοβόμαστε τους σκύλους (που δεν καταλαβαινω γιατι να εχουμε σκυλο ετσι και φοβομαστε τους σκύλους, αλλα αυτο είναι άλλο θέμα) τότε μαθαίνει να φοβάται και ο αυτός τους σκύλους. Και στην γλώσσα τον σκύλων, φόβος και επιθετικότητα, είναι ο βασικός λόγος για να ξεκινήσει η επίθεση από την άλλη πλευρά. Μην απορούμε λοιπόν γιατι καποια σκυλιά δέχονται επιθέσεις στα καλά καθούμενα, απλά τα μαθαίνουμε εμεις να “το τραβάει ο οργανισμός τους” με τις αγκαλιές καιτις υστερίες.
Ενα παράδειγμα. Η μικρή μου δεν εχει κανενα απολύτως πρόβλημα με άλλα σκυλια, την έμαθα απο μικρή να παίζει και με λύκους και με δανούς και με ο,τιδηποτε μέγεθος σκύλου. Υπάρχει όμως μια αδεσποτη εκει που την πηγαινω συνηθως, η οποία, βρε παιδι μου, δεν την χωνευει με τίποτα. Όσες φορες η αδέσποτη ήρθε στον σκύλο μου να δείξει δόντι και να τον τρομάξει, με ένα απλό βλέμα δικό μου φευγει και παει και ξαπλώνει στο πόστο της. Της έχω δείξει πως δεν με ενδιαφέρουν οι απειλές της, πως δεν την φοβόμαστε και πως είναι απλά βλαμμένη. Ε, αυτό το πιάνει αμέσως και φέυγει. Το ίδιο φυσικά συμβαίνει κει με τον σκύλο μου. Βλέπει εμένα αδιάφορο και ατάραχο, και αδιαφορεί και αυτή. Σέβεται πως αυτη η σκύλα δεν την χωνευει, και δεν την πλησιαζει, ειναι ελευθερα και τα δυο, στον ιδιο χωρο αλλα καμια δεν ασχολειται πλεον με την άλλη. Εαν εγω ειχα αρχισει τις αγκαλιές και τις υστερίες επειδη η αδέσποτη ήρθε να μας κάνει τον μάγκα, το μόνο σίγουρο είναι πως θα είχα καταλήξει με ένα σκυλί με ράμματα κάποια στιγμη, γιατι το σκυλι μου ειναι και ψείρα ενω η αδέσποτη ολόκληρο θηρίο.
Το ίδιο ισχύει και για αυτους τους περίεργους που συναντώ συχνά στον δρόμο τελευταία, που κυκλοφορούν με μαγκούρες για να δειρουν κανενα αδεσποτο αν εμφανιστει. ΑΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΟΥΣ ΣΚΥΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙΣ ΜΕ ΜΑΓΚΟΥΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΕΙΡΕΙΣ, ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΛΟΓΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΣΚΥΛΟ. ΕΠΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟΣ ΟΤΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΣΕ ΦΑΝΕ ΚΙ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ ΣΟΥ. Απλα πραγματα.
Μαθετε λοιπόν τους κωδικες επικοινωνίας των σκύλων και μην πηγαινετε κόντρα στην φύση τους. Ειναι και επικίνδυνο και άσχημο. Έχουμε γεμίσει σκυλιά προβληματικά με συμπεριφορές επικίνδυνες και για αυτα και για τους άλλους σκύλους, επειδη εχει γινει μόδα η ιδιοκτησία του σκύλου. Ο καθένας που δεν έχει ιδέα πως ΠΡΕΠΕΙ να συμπεριφερεται σε εναν σκυλο, κάνει την μια κοτσανα μετα την άλλη και φτιαχνει ένα προβληματικό ζώο. Ειναι κρίμα, δεν μας φταίνε σε τίποτα αυτά τα πλάσματα.