Ο σκύλος μου,
…με το που βλέπει παιδιά, κάνει σαν τρελός και τους επιτίθεται…
…μη δει παιδάκι να τρέχει, τραβάει το λουρί σαν τρελός….
…όταν παίζουν παιδιά δε σταματάει να γαβγίζει…

Χιλιάδες ιδιοκτήτες σκύλων αντιμετωπίζουν κάποιο από τα παραπάνω ζητήματα. Είτε ο σκύλος τους έχει επιτεθεί σε παιδί, είτε παίζει άγαρμπα μαζί τους ή απλά αναστατώνεται όταν τα βλέπει ή ακόμα τρέπεται σε φυγή και, αν τα παιδιά τον πλησιάσουν, δείχνει δόντια ή γρυλίζει ή γαβγίζει ή όλα αυτά μαζί. Η κατάληξη σχεδόν πάντα είναι η απομόνωση του σκύλου από τα παιδιά και η σταδιακή εγκατάλειψή του σε μια αλυσίδα, την ταράτσα ή σε ένα κλουβί…

Πώς θα τον πείσουμε, όσο είναι ακόμα κουτάβι, να «συμπαθήσει» τα παιδιά;

Όταν κάποιος υιοθετεί ένα κουτάβι έχει την σημαντική υποχρέωση να το κοινωνικοποιήσει.
Η σωστή γνωριμία και συνεργασία του σκύλου με τα παιδιά είναι μια από τις πιο βασικές διαδικασίες της κοινωνικοποίησης. Από τις πρώτες κιόλας ημέρες της ζωής ενός κουταβιού, ένας υπεύθυνος εκτροφέας οφείλει (μεταξύ άλλων) να φέρει τα κουτάβια σε επαφή με παιδιά. Στη συνέχεια, από τη στιγμή που θα υιοθετηθεί το ζωάκι, σε ηλικία 8 περίπου εβδομάδων, η ευθύνη είναι πλέον δική μας. Θα πρέπει άμεσα να συμπεριλάβουμε στα πλαίσια της κοινωνικοποίησης την επαφή του με παιδιά, από την πρώτη κιόλας μέρα -ακόμα κι αν δεν έχουμε δικά μας. Θα πρέπει να δείξουμε στο κουτάβι μας τα ΟΡΙΑ σε σχέση με το πώς θα πρέπει να συμπεριφέρεται με τα παιδιά. Όλο το μυστικό βρίσκεται στην λέξη ΟΡΙΑ. Αν επιτρέψουμε στο κουτάβι μας να παίζει ανεξέλεγκτα μέσα στο σπίτι, τότε να μην γκρινιάζουμε ποτέ επειδή το σπίτι μας έγινε γήπεδο…και το σκυλί κυνηγάει το παιδί μας. Αντίστοιχα αν επιτρέψουμε στο παιδί να τραβάει την ουρά του σκύλου ή να παλεύει μαζί του, σύντομα θα έρθει ο καιρός που θα ψάχνουμε τον τρόπο για να σταματήσει ο σκύλος μας να δαγκώνει, πάνω στο παιχνίδι εννοείται, το παιδί μας ή κάποιο ξένο.

6 απαράβατοι κανόνες για τους νέους ιδιοκτήτες κουταβιών

1) Στα πλαίσια της κοινωνικοποίησης και στις καθημερινές βόλτες του κουταβιού μας επισκεπτόμαστε μέρη (π.χ. πάρκα, γήπεδα) που παίζουν παιδιά.
2) Επιτρέπουμε σε παιδάκια που το θέλουν, να πλησιάσουν το κουτάβι μας και να το χαϊδέψουν, πάντα όμως με την δική μας επίβλεψη και καθοδήγηση.
3) Φέρνουμε σε επαφή το κουτάβι, καθημερινά, με παιδιά και πάντα με την επίβλεψη μας. Επεμβαίνουμε άμεσα όταν τα πράγματα αρχίσουν να παρεκτρέπονται.
4) Εξηγούμε σε κάθε παιδί ότι το κουτάβι δεν είναι παιχνίδι (δεν παίρνει μπαταρίες). Απαγορεύεται αυστηρά να το ξυπνάμε, να του παίρνουμε κάτι από το στόμα, να το πλησιάζουμε όταν τρώει, να τραβάμε ουρές, τρίχες, μάγουλα κ.λπ.
5) Δεν επιτρέπουμε παιχνίδια τύπου πάλη, κυνηγητό και όσα άλλα φέρνουν ένταση στην μεταξύ τους σχέση.
6) Δεν αφήνουμε ποτέ παιδιά μόνα τους με το κουτάβι και φυσικά δεν επιτρέπουμε να το βγάλουν μόνα τους βόλτα.

Τηρώντας τα παραπάνω είναι πολύ πιθανό να μην αντιμετωπίσουμε στο μέλλον προβλήματα επιθετικότητας του σκύλου μας προς παιδιά.

Αν έχετε ενήλικο σκύλο που «δε χωνεύει» τα παιδιά…

Διαβάζοντας τους παραπάνω κανόνες, το πιο πιθανό είναι να είδατε όλα όσα ΔΕΝ κάνατε όταν το σκυλάκι σας ήταν ακόμα λίγων μηνών. Λογικό είναι λοιπόν να παρουσίασε επιθετικότητα ή να παίζει «άγαρμπα» με τα παιδιά. Τώρα όμως τι γίνεται;. Πλέον, ο πιο σημαντικός κανόνας για την ασφάλεια όλων είναι ο τελευταίος που αναφέραμε για τους νέους ιδιοκτήτες:

5 απαράβατοι κανόνες για ιδιοκτήτες ενήλικων σκύλων που «αντιπαθούν» τα παιδιά

1) Δεν αφήνουμε ποτέ παιδιά μόνα τους με το σκύλο και φυσικά δεν επιτρέπουμε να βγάλουν μόνα τους το σκύλο βόλτα.
2) Περιορίζουμε (π.χ. σε ένα crate) το σκύλο τις ώρες που παίζουν τα παιδιά. Όσο κι αν διαμαρτύρεται με κλάματα και γαβγίσματα θα πρέπει να τον αγνοήσουμε. Υπομονή. Με τον καιρό θα τον κάνουμε να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια απεγκλωβισμού καθώς θα έχει μάθει ότι με αυτή τη συμπεριφορά δεν κερδίζει τίποτα.
3) Φοράμε πάντα τον ιμάντα (οδηγός, λουρί) στο σκύλο, παρουσία παιδιών, και το διορθώνουμε κάθε φορά που αρχίζει να παρεκτρέπεται κάνοντας άγρια «παιχνίδια». Περιορίζουμε το σκύλο άμεσα σε περίπτωση που αγνοήσει τα «όχι» μας.
4) Στις βόλτες αρχίζουμε και προσεγγίσουμε (πάντα με τον οδηγό-λουρί) μέρη στα οποία παίζουν παιδιά. Ξεκινάμε σταδιακά από μακρυά και κάθε μέρα πλησιάζουμε όλο και περισσότερο στο χώρο που κινούνται και παίζουν τα παιδιά. Θα δούμε σταδιακά το σκύλο να απευαισθητοποιείται και το ζητούμενο είναι στο τέλος να αγνοεί την παρουσία των παιδιών. Χρειάζεται αρκετή υπομονή και το αποτέλεσμα θα αρχίσει να φαίνεται, βδομάδα με τη βδομάδα.
5) Συνδέουμε την παρουσία παιδιών στο χώρο, με ευχάριστες καταστάσεις για το σκύλο, όπως φαγητό, βόλτα, παιχνίδι. Όλα αυτά πάντα με δική μας επίβλεψη και τηρώντας τους απαραίτητους κανόνες ασφαλείας. Δεν θα αφήσουμε ποτέ δηλαδή ένα παιδί να ενοχλεί το σκύλο όταν αυτός τρώει.

διαφήμιση

ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι παραπάνω κανόνες ισχύουν για τους ιδιοκτήτες που μπορούν να χειριστούν το σκύλο τους και που έχουν τη βεβαιότητα ότι δεν κινδυνεύει η σωματική ακεραιότητα του παιδιού. Σε κάθε περίπτωση, είναι καλό να επισκεφθούμε κάποιον ειδικό, προκειμένου να αξιολογήσει την κατάσταση του σκύλου (πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει κατά την επαφή του με ένα παιδί), και να μας προτείνει ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης για τη διόρθωση της συμπεριφοράς.

Διαβάστε επίσης

Κοινωνικό κουτάβι = ισορροπηµένος σκύλος

Η συµβίωση με το κουτάβι μας θέλει τρόπο. Ξεκινήστε νωρίς και ξεκινήστε σωστά.

Άργησε να βγει από το σπίτι & είναι επιθετικός προς τους αγνώστους

Πώς θα μάθουμε στο κουτάβι μας να παίζει χωρίς να μας δαγκώνει;

Δεν φοβάμαι το πλήθος

Κάτι πιτσιρικάδες τον «αγρίεψαν» και πλέον αγριεύει σε όσους δεν συμπαθεί.

Καβγατζής χωρίς αιτία. Πώς θα αποτρέψουμε την αδικαιολόγητη επιθετικότητα;

Φοβάται κάθε επαφή με τον έξω κόσμο και ειδικά τους άλλους σκύλους;

Photo courtesy of Shutterstock