«Ο νέος μου φίλος δεν συμπαθεί το σκύλο μου και δεν μπορώ να τον κρατήσω. Υπάρχει κανείς που να ενδιαφέρεται; Είναι καθαρός, ήσυχος, γλυκός, αγαπησιάρης και δεν κάνει ζημιές στο σπίτι. Είναι 25 χρονών και εργάζεται σε εταιρία μάρκετινγκ.» Ακούγεται σκληρό;

Αν μπαίνετε τακτικά στις ΤΡΙΧΕΣ είναι πολύ πιθανόν να μη σας απασχόλησε ποτέ ένα τέτοιο δίλημμα. Η αλήθεια είναι πως ούτε εμένα με απασχόλησε. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν προσπάθησαν πάμπολλες φορές να με επηρεάσουν μέλη του στενού οικογενειακού μου κύκλου να ξεφορτωθώ τους τετράποδους με επιχειρήματα όπως: «θα σου καταστρέψουν τη ζωή», «θα σου διαλύσουν το γάμο», «θα σου μεταδώσουν ασθένειες», «θα χάσεις τους φίλους σου»… Άκουγα με έκπληξη τις πρώτες φορές, βαριεστημένα έπειτα – είπαμε, το έχω ακούσει άπειρες φορές! Αγαθές οι προθέσεις τους; Ποιος ξέρει; Ίσως τους αρέσει ο τρόπος που… μαγειρεύω αλλά, με τόσες τρίχες στο σπίτι, στερούνται τα φαγητά μου. Πίσω στο θέμα μας…

Ο τετράποδος ή το «αίσθημα»;

Εξαρτάται. Αν είστε κι εσείς της άποψης ότι «οι τετράποδοι του σπιτιού είναι οικογένεια και όποιος δεν το καταλαβαίνει δεν κάνει για μένα» τότε δεν υπάρχει δίλημμα. Δεν είμαστε όμως όλοι οι ιδιοκτήτες κατοικιδίων ίδιοι. Δεν τα αγαπάμε όλοι το ίδιο, δεν τα αφήνουμε όλοι πάνω στους καναπέδες, δεν κάνουμε όλοι θυσίες για να τους προσφέρουμε καλύτερη τροφή. Προφανώς αυτός είναι και ο λόγος που ο κοινωνιολόγος David Blouin,του Indiana University, αποφάσισε να μας κατατάξει σε 3 κατηγορίες:

1. Κυρίαρχοι (Dominionists) – Βλέπουν το ζώο σαν ένα χρήσιμο βοηθό (πχ. στο κυνήγι, στην εξολόθρευση των ποντικιών ή στην προστασία της περιουσίας τους) υποδεέστερο, όμως, των ανθρώπων. Το αγαπάνε και το φροντίζουν αλλά… ουδείς (τετράποδος) αναντικατάστατος.

2. Ανθρωπιστές (Humanists) – Το βλέπουν σαν το παιδί τους. Το φροντίζουν, με το παραπάνω, του επιτρέπουν να ανεβαίνει στο κρεβάτι, του μαγειρεύουν ειδικά γεύματα, οργανώνουν τις διακοπές τους με γνώμονα ΚΑΙ τη δική του καλοπέραση.

3. Προστάτες (Protectionists) – Επιθυμούν να είναι ο συνήγορος του δικού τους αλλά και όλων των ζώων. Έχουν ισχυρές απόψεις για τα δικαιώματα και την καλή διαβίωσή τους. Συνήθως είναι βετζετέριαν ή βέγκαν.

Βλέπετε τον εαυτό σας σε μια από τις παραπάνω κατηγορίες; Ίσως οι όροι που επέλεξε ο κύριος Blouin να είναι ατυχείς (ίσως να φταίει η μετάφραση). Αλλά τα πράματα ξεκαθαρίζουν κάπως αφού το δίλημμα «ή ο τετράποδος ή εγώ» δεν θα απασχολούσε ποτέ έναν Κυρίαρχο αλλά ούτε και έναν Προστάτη. Ο πρώτος δεν θα είχε κανέναν ενδοιασμό να ξεφορτωθεί το «χρήσιμο» κατοικίδιο για ένα πολλά υποσχόμενο ερωτικό ειδύλλιο. Κι ο Προστάτης θα διαολόστελνε όποιον του ζήταγε κάτι τέτοιο. Άρα το δίλημμα υπάρχει μόνο για τους ανήκοντες στην κατηγορία των Ανθρωπιστών, που αγαπούν πολύ τον τετράποδο σύντροφό τους αλλά ΚΑΙ τους ανθρώπους (δεν τους λέει τυχαία Ανθρωπιστές ο Blouin). Έτσι, όταν κάποιο άτομο του περιβάλλοντός τους κρίνει τη σχέση τους με τον τετράποδο «προβληματική», είναι αναμενόμενο να επηρεάζονται. Επιχειρήματα του τύπου «τόση αγάπη για τους τετράποδους δεν είναι φυσιολογική» ή «έτσι κινδυνεύεις να μείνεις στο ράφι» ή ακόμα «αν δεν είσαι έτοιμος να θυσιάσεις τον τετράποδο για έναν άνθρωπο τότε χρειάζεσαι ψυχίατρο» έχουν ταλαιπωρήσει κάποιους από εμάς.

Δεν είστε μόνοι…

Αισθάνεστε, πράγματι, ότι «δεν είστε φυσιολογικοί» και ότι «χρειάζεστε ψυχίατρο»; Ακόμα κι αν σας πούμε ότι ανήκετε… στην πλειοψηφία; Σύμφωνα με στατιστική έρευνα του 2013 ανάμεσα σε ιδιοκτήτες κατοικιδίων στις ΗΠΑ, το 67% των γυναικών δεν θα προχωρούσαν ποτέ σε μια σχέση αν υπήρχε θέμα με το ζώο τους. Αρκετοί είναι και οι άντρες που θα προτιμούσαν το σκύλο ή τη γάτα τους από το «αίσθημα», σε ποσοστό 49%. Παλαιότερα, είχε τεθεί παρόμοιο ερώτημα σε παντρεμένους. Αλλά εκεί έμπαινε ζήτημα διαζυγίου για χάρη του κατοικιδίου τους. Πάντως ακόμα και σε εκείνη την περίπτωση το 14% εξ αυτών θα χώριζαν δίχως ενδοιασμούς!

Το σκύλο ή… το φίλο;

Ακόμα σας απασχολεί το ποιον να επιλέξετε, τον τετράποδο ή το «αίσθημα»; Ακόμα κι έτσι, εξαρτάται από τους λόγους που δεν γίνεται να έχετε ΚΑΙ τους δυο. Δεν είναι, πάντως, καθόλου υπερβολικό να απαιτήσετε από το φίλο σας να μάθει να συμβιώνει με τους τετράποδους. Αυτό είναι άλλωστε το «νορμάλ» – στις Η.Π.Α. τουλάχιστον, όπου 62% των νοικοκυριών συμπεριλαμβάνουν πλέον τουλάχιστον ένα σκύλο ή μια γάτα.

Πότε είναι θεμιτό να στερηθούμε τον τετράποδο για πάρτη του αισθήματος; Όταν υπάρχει λόγος σοβαρός, πχ. θέμα υγείας, τότε ναι, σηκώνει συζήτηση. Αρκεί το «αίσθημα» να έχει τη διάθεση να κάνει και κάποιες υπαναχωρήσεις. Αν, για παράδειγμα, είναι αλλεργικό στα ζώα υπάρχουν κι άλλες λύσεις, λιγότερο δραστικές. Είναι έτοιμο να τις εξαντλήσει πριν απαιτήσει να αποχωριστούμε το σκύλο ή τη γάτα μας; Αν φοβάται τα ζώα, θα δοκίμαζε πρώτα να ξεπεράσει τη φοβία του με τη βοήθεια ειδικού; Αν τα σιχαίνεται, θα μπορούσε να συμβιβαστεί με την ιδέα του ζώου που κυκλοφορεί μέσα στο σπίτι εφόσον και εμείς δεχόμασταν να μην ανεβαίνει πλέον [το ζώο] πάνω στο κρεβάτι και στον καναπέ; Αν «μισεί» τα ζώα γενικά, μήπως γνωρίζοντας το δικό μας αλλάξει απόψεις, με τα κόλπα και τις χαριτωμενιές του;

Αλλά, μεταξύ μας, αν μισεί ή σιχαίνεται τα ζώα είστε σίγουροι ότι θέλετε να είστε μαζί του; Ή μήπως ήρθε η ώρα να αναθεωρήσετε τη σχέση σας και να εξετάσετε τι κοινό έχετε με αυτό τον άνθρωπο, σε πόσα άλλα θέματα διαφωνείτε και πόσα ακόμα από αυτά (ή αυτούς) που αγαπάτε θα σας ζητήσει να θυσιάσετε στο μέλλον; Είστε πραγματικά διατεθειμένοι να συνεχίσετε τη σχέση αυτή με κάθε κόστος; Αξίζει πραγματικά να διώξετε τον τετράποδο;

Σώζεται η σχέση;

Παραδεχτείτε το. Αυτό που θέλετε να μάθετε είναι αν γίνεται να έχετε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.

διαφήμιση

Αν βρίσκεστε στην αρχή μιας σχέσης και, για παράδειγμα, το αίσθημα«δεν καταλαβαίνει τα ζώα» αλλά δέχεται να προσπαθήσει «να μάθει», τότε υπάρχουν ελπίδες. Εάν, όμως, δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του, αν δε δέχεται να συνυπάρξει με το κατοικίδιο και σας δίνει τελεσίγραφο τότε, μάλλον, ήρθε η στιγμή να τερματίσετε τη σχέση. Όταν κάποιος σας ζητά να θυσιάσετε κάτι που σας δίνει ευτυχία, όπως είναι για σας ο σκύλος ή η γάτα σας, τότε το πιθανότερο είναι ότι έχει πρόβλημα ο ίδιος. Μήπως έχει ανασφάλειες;… Ζηλεύει;… Προσπαθεί να σας ελέγξει;…

Μήπως δεν σας σέβεται;

Του δώσατε να καταλάβει ότι δεν μπορείτε να φανταστείτε τη ζωή σας χωρίς ζώα κι ότι είναι ουσιαστικό κομμάτι της ύπαρξής σας; Δεν θα ήσασταν ίδιοι χωρίς αυτά. Και το να προσπαθούμε να είμαστε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε πραγματικά για να σώσουμε μια σχέση είναι η συνταγή για την αποτυχία.

Μήπως ζηλεύει;

Μιλάμε για το «αίσθημα». (Αν σκεφτήκατε τον τετράποδο, απορούμε που ακόμα το συζητάτε… Δώστε στο «αίσθημα» να καταλάβει ότι ο τετράποδος δεν φεύγει.)

Αν το «αίσθημα» έχει πρόβλημα μόνο με το δικό σας ζώο και όχι όλα τα ζώα γενικά, υπάρχουν δυο τινά:
α) το ζώο να είναι πραγματικά… ανυπόφορο ή
β) ο σύντροφος να ζηλεύει

Μπορείτε να δείτε τα πράματα αντικειμενικά; Αν νιώθετε ότι το «αίσθημα» έχει δίκιο, έστω σε κάποιο βαθμό, ίσως χρειάζεται να μπει τάξη στη σχέση σας με τον τετράποδο. Αν, πάλι, το «αίσθημα» ζηλεύει πρέπει να προσπαθήσετε να αλληλοσυμπαθηθούν, πριν να είναι πολύ αργά.

Δοκιμάστε:
1) Την πρώτη φορά που θα συναντηθούν, πείτε (ακόμα κι αν δεν ισχύει) «Δεν κάνει τέτοιες χαρές με τους άλλους»…
2) Όποτε χαϊδεύετε το ζώο σας, μην αμελείτε να χαϊδέψετε ΚΑΙ τον σύντροφο!
3) Δώστε του αρμοδιότητες γύρω από το τετράποδο. Αν τα κάνετε όλα εσείς ίσως συμπεράνει ότι δεν τον θεωρείτε ικανό να το φροντίσει. Μόλις αρχίσει να το βγάζει βόλτα, να το ταΐζει και να το πηγαίνει στον κτηνίατρο θα νιώσει ενστικτωδώς πατρικά (ή μητρικά) αισθήματα και σε λίγο θα σας συμβουλεύει αυτός τι να κάνετε.
4) Φροντίστε να περάσουν ποιοτικό χρόνο μαζί. Μια μέρα που πήζετε στη δουλειά ζητείστε του να πάει το σκύλο στο πάρκο. Σε λίγο θα σας το ζητάει ο ίδιος. Μόνο… πηγαίνετε κι εσείς πού και πού μαζί για να βεβαιωθείτε ότι το κάνει για το σκύλο και όχι για το γοητευτικό αφεντικό ενός άλλου σκύλου…
5) Όταν αναφέρεστε στο ζώο προσπαθήστε να λέτε ο σκύλος/ η γάτα «μας» και όχι «μου».
6) Τονώστε το εγώ του. Αν, όταν επιστρέφετε μαζί στο σπίτι, το ζώο πάει πρώτα να χαιρετήσει το «αίσθημα» επισημάντε το. «Πω πω, ήρθε πρώτα σε σένα!».

Εγώ απαίτησα να διώξει τον τετράποδο!

Ώστε εσείς είστε που πιέζετε το νέο «αίσθημα» να απαλλαγεί από το σκύλο ή τη γάτα, και όχι το αντίθετο; Και θεωρείτε ότι δεν υπάρχει καν θέμα συζήτησης; Ειλικρινά πιστεύετε ότι θα διαλέξει εσάς; (Μα να σας συγκρίνουν με έναν τετράποδο; Προσβλητικό;) Εκτός του ότι εσείς το ξεκινήσατε με τη συγκεκριμένη απαίτηση, για εμάς, τους έχοντες το ζώο (και το δίλημμα) είναι σα να μας ζητάτε να εγκαταλείψουμε μια καριέρα ή τους φίλους μας. Για μας, οι τετράποδοι δεν είναι απλώς χαριτωμένα τριχωτά πραματάκια που κυκλοφορούν τριγύρω μας. Τους έχουμε σαν τα παιδιά μας. Και το ζήτημα είναι τι είναι τελικά ευκολότερο να ξεπεράσουμε, τη σχέση μας με εσάς ή με ένα πιστό ζώο; Άσε που αν τόσο εύκολα, εγκαταλείψουμε τώρα τον τετράποδο πιστό μας σύντροφο για μια νέα σχέση, αύριο το ίδιο εύκολα θα αφήσουμε εσάς για καινούριες περιπέτειες. Σας πειράζει;

Περισσότερα σφηνάκια…

Διαβάστε επίσης

Εσείς με ποιον μοιράζεστε το κρεβάτι σας;

Είσαι έγκυος; Μην πετάς τη γάτα!

Έχεις αλλεργία στους τετράποδους; Δεν χρειάζεται να τους στερηθείς.