Είμαι πολύ Χα-Χαρούμενος στα Χα-Χανιά. Είμαι ο Βάνης!

Μισό πίτμπουλ-μισό κυνηγόσκυλο, full τεμπελόσκυλο.

Για 6 ολάκερα χρόνια ζούσα στο Χαλάνδρι, Χα-Χάλια.

Σε ένα διαμέρισμα μπάντα για μπάντα… Με μπαλκόνι, δε λέω, και αρκετό εναέριο territory να επιβλέπω αλλά προτιμώ τον τσήπο μου εδώ στα Χανιά.

Να μπαίνουν τα νύχια στο χώμα ρε αδερφέ. Να μυρίζω τις γατούλες που περνάνε, να χάσκω, να κοιμάται η γούνα μου στην πρασινάδα, να τρώω μύγες. Και μετά να κάνω βόλτες στην παραλία, να μυρίζω και τα ψάρια, να κάνω μπάνια τέλος πάντων καλοκαίρι είναι.

Θα πάρω μια ψαρόβαρκα

Αχ! Σαν όνειρο μου φαίνεται ακόμα. Τα αφεντικά μου αξιώθηκαν να το αποφασίσουν να φύγουμε από την Αθήνα φέτος. Το έλεγαν και το ξαναέλεγαν 2-3 χρόνια τώρα. Άκουγα εγώ. Περίμενα. Σαν τον Άργος.

Αν δεν βρούμε σπίτι με κήπο, έλεγαν, δεν πάμε. Βρήκαν. Μπήκαμε λοιπόν όλοι στη βάρκα Ελ Βενιζέλος, μπαρκάραμε και φτάσαμε for good στην Κρήτη. Λεβεντοζέννα για τη λεβεντιά μου.

Εδώ στο Νότο

Εδώ ο κόσμος μού συμπεριφέρεται αλλιώς.

Με ρωτάνε αν πάω για κυνήγι. Αν πιάνω λαγούς (!) στην απαλοδρομή. Αν μισερώνω.

Δεν με χαϊδεύουν και πολύ, ούτε πολλά φιλάκια θέλουν και τέτοια.

Έχω αγριέψει κι εγώ, όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες από το προσωπικό μου άλμπουμ. Ξαγγριγιεμένος. Ουουου! Ρέκλα όλη μέρα. Τι είν αυτό; Να μην μπορώ να πάρω τα πόδια μου! Ο ήλιος με χαϊδεύει αλλά και η βροχή με φτιάχνει, το αεράκι με νανουρίζει, το φεγγάρι με κάνει και ονειρεύομαι. Φίλοι-σκύλοι δεν μπορώ να σας περιγράψω τι χάνετε αν δεν έχετε κήπο, δεν μπορώ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩΩΩΩΩ.

Το κακό της υπόθεσης είναι ότι μια μέρα παρασύρθηκα κι έσκαψα κάτι μικρά, μικρουλάκια μωρέ λακάκια γύρω-γύρω στο γκαζόν, έτσι ίσα για να χωρέσει το σώμα, σωματάκι μου και έγινε Ο χαμός. Αν το κάνετε κι εσείς ανομίς σας. Η τιμωρία μου; «Σπίτι γρήγορα. Μπες μέσα».  Άστα να πάνε. Μέσα στο σπίτι για πολλές ώρες. Δεν άντεξα και ναι το μετάνιωσα. 

Έχω ακούσει για χειρότερες τιμωρίες κι ας μην κάνουν πράμα, ότι δηλαδή εδώ τα σκυλιά τα βάζουν σε ένα βαρέλι και εκεί μένουν με αλυσίδα. Τροφή σπάνια και νερό στον τσίγκο όταν βρέξει. Αλήθεια το έχω ακούσει. Στα βουνά αυτό. Δεν ξέρω, δεν λέω και πολλά μη μου ρθει κανά βαρέλι στο κεφάλι… με τον τσιφτέ. Με θωρείς που σε θωρώ;

Απορίες ενός τσηπάτου

Γιατί με τρώνε συνέχεια τα αχαμνά μου; Μην φταίει το χορτάρι; Τα μυρμήγκια που πάνε παντού τα πουστ….κα;

Η λεμονιά μας έχει ψύλλους. Είναι κολλητικό αυτό;

Εγώ πάντως-ωραία η σκια της-δεν ξανακάθομαι από κάτω…

Αλλάζει το αυτόματο πότισμα αυτόματα ή να το σπάσω;

διαφήμιση

Τοπικό λεξικό για σκύλους (μάθε σκυλί μου γράμματα)

Κήπος = τσήπος

Μπάντα για μπάντα = από τη μια μεριά ως την άλλη

Φούργια = με μανία

Ξαγγριγιεμένος = ο εξαγριωμένος

Ανατσαρώνω = ανασηκώνομαι

Γαέρνω = επιστρέφω, γυρίζω

Αναπαή = ησυχία

Πράμα = τίποτα

Παντέρμος = ο έρημος, ταλαίπωρος

Ανομίς σας = αλίμονό σας

Σουρομαδιούμαι = σέρνω και μαδάω τα μαλλιά μου

Θωρώ = βλέπω

Γροικώ = ακούω

Απαλοδρομή = λασπωμένη γη

Τσιφτές = κυνηγετικό δίκαννο

Μισερώνω = τραυματίζω

Μπαλοτές = πυροβολισμοί

Περισσότερες περιπέτειες του Βάνη στην ολοδική του στήλη: Vanis ο πρωτοτόκος