Σύμφωνα με πρόσφατες επιστημονικές έρευνες η συνήθεια να μιλάμε στο σκύλο ή στη γάτα μας, στα φυτά μας ή ακόμα στις Μπάρμπι ή τον Σνούπι μας είναι ευτυχώς δείγμα ευφυίας και όχι βλακείας!

Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι οι περισσότεροι αναγνώστες των ΤΡΙΧΩΝ – www.trihes.gr έχετε τη συνήθεια να κάνετε καθημερινά συζητήσεις με τα ζώα σας, σα να ήταν ανθρώπινα όντα. Τους εύχεστε καλημέρα, τους ρωτάτε αν πεινάνε και αν θέλουν να βγουν βόλτα και συνήθως περιμένετε και απάντηση.

Μάλιστα, (αν κάνετε όπως εμείς), είναι πολύ πιθανό να καταπιέζετε αυτή τη συνήθεια μπροστά σε τρίτους, ώστε να αποφύγετε τα ειρωνικά σχόλια και να μην δώσετε δικαιώματα να σας χαρακτηρίσουν ως παράξενους, εκκεντρικούς ή… ελαφρώς κουνημένους.

Και είναι εξίσου πιθανό να έχετε, εσείς οι ίδιοι, αναρωτηθεί κάποιες φορές α) γιατί συμπεριφέρεστε έτσι, β) γιατί προτιμάτε την παρέα των τετράποδων από την ανθρώπινη και γ) μήπως κάτι δεν πάει καλά…

Σας έχουμε ευχάριστα νέα καθώς, σύμφωνα με πρόσφατες επιστημονικές έρευνες η συνήθεια να μιλάμε στο σκύλο ή στη γάτα μας, στα φυτά μας ή ακόμα και στα κουκλάκια μας είναι, ευτυχώς, δείγμα ευφυίας και όχι βλακείας!

Με λίγα λόγια, η «γατού» που μιλάει στα γατάκια της γειτονιάς φαίνεται τελικά πως δεν είναι καθόλου τρελή αλλά πανέξυπνη! Και επιδίδεται με επιτυχία στη διαδικασία του «ανθρωπομορφισμού», τη συνήθεια, δηλαδή των ανθρώπων να αποδίδουμε σε μη ανθρώπινα όντα, αντικείμενα, φυσικά ή υπερφυσικά φαινόμενα, ανθρώπινες ιδιότητες ή μορφή, όπως άλλωστε έκανε ανέκαθεν ο άνθρωπος και με τις θεότητες όλων των θρησκειών.

Σύμφωνα με τον Nicholas Epley, καθηγητή της συμπεριφορικής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, «ιστορικά, ο ανθρωπομορφισμός έχει αντιμετωπιστεί ως ένα σημάδι παιδικότητας, παλιμπαιδισμού ή βλακείας, αλλά, στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα φυσικό επακόλουθο της τάσης που κάνει τους ανθρώπους μοναδικά έξυπνους σε αυτόν τον πλανήτη».

Αυτή η παρορμητική τάση να αποδίδουμε τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά των ζώων είναι ο μοναδικός τρόπος μας να χρησιμοποιούμε τα όρια της νοημοσύνης μας που μας ξεχωρίζει από τα άλλα πλάσματα.

Εκφραστείτε ελεύθερα!

Γιατί, όσο το άτομο που επιδίδεται σε ανθρωπομορφισμό είναι παιδί, το βρίσκουμε χαριτωμένο, αλλά όταν το κάνουν ενήλικες, μας ξενίζει και το σχολιάζουμε αρνητικά;

Δυστυχώς, οι έρευνες επιβεβαιώνουν ότι όταν οι άνθρωποι γερνούν, τείνουν να αποφεύγουν τις συνομιλίες με τα κατοικίδια ζώα τους από φόβο μην κατακριθούν.

διαφήμιση

Είναι κρίμα να φοβάστε την κρίση των άλλων. Οι ανθρωπολόγοι, άλλωστε, θεωρούν ότι η ικανότητα να βλέπουμε ανθρώπινα χαρακτηριστικά σε ένα μη ανθρώπινο πράγμα ή ένα αντικείμενο, είναι στην πραγματικότητα σημάδι νοημοσύνης, ανεξαρτήτως ηλικίας.

Τολμήστε και ζητήστε από τα παιδιά σας να φέρουν τη γάτα στο τηλέφωνο για να της πείτε δυο κουβέντες.  Είναι ένας μοναδικά ανθρώπινος τρόπος να εξασκείτε τον εγκέφαλό σας. Και είναι κρίμα να μην το κάνετε παρέα με τον αγαπημένο σας τετράποδο.

Είναι φυσιολογικό να μιλάς στο ψυγείο…

Ο εγκέφαλός μας μπερδεύεται όταν βλέπει ένα αντικείμενο με μάτια και προσπαθεί να το αντιληφθεί ως άνθρωπο. Κάντε ένα πείραμα: βάλτε ψεύτικα μάτια  σε ένα ψυγείο και θα θέλετε να του μιλήσετε ή τουλάχιστον να το ονομάσετε! Μην ανησυχείτε για την ψυχική σας υγεία. Δεν έχετε παραισθήσεις ούτε είστε ψυχάκιας. Απλά, ως κοινωνικά ζώα που είμαστε, θέλουμε να μιλάμε σε όλους όσους μπορούμε και να γινόμαστε φίλοι τους. Είναι στη φύση μας.

Οι ανθρώπινοι εγκέφαλοι είναι αναμφισβήτητα περίπλοκοι. Παρά τις πολύχρονες έρευνες και επιστημονικές μελέτες ακόμα δεν έχουμε αποκρυπτογραφήσει όλες τις πτυχές και τα όρια του ανθρώπινου μυαλού. Η προσπάθεια, πάντως, να αποδώσουμε ανθρώπινα χαρακτηριστικά σε άψυχα αντικείμενα όπως αυτοκίνητα, στυλό, παιχνίδια ή οτιδήποτε άλλο, είναι ένα σημάδι της δημιουργικότητας του εγκεφάλου μας.

Υπάρχουν τρεις κύριοι λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι προσπαθούν να δώσουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά σε ένα ζώο ή πράμα:

1. Το άψυχο αντικείμενο μοιάζει με πρόσωπο (διακρίνουμε μάτια, μύτη, στόμα)
2. Θέλουμε να είμαστε φίλοι του, ώστε να μη μας κάνει κακό (κατευνασμός, πχ. ονοματοδοσία ακραίων καιρικών φαινομένων, μέσων μεταφοράς κ.ά.)
3. Μας κινεί το ενδιαφέρον η απρόβλεπτη συμπεριφορά του και προσπαθούμε να την ερμηνεύσουμε στα «ανθρώπινα».

Κατανοώντας τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο καθένας από αυτούς τους παράγοντες, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί αυτό το φαινόμενο σχετίζεται τόσο με την ανθρώπινη επιβίωση όσο και με την ευφυΐα.

Η πιο κοινή μορφή ανθρωπομορφισμού είναι η ονοματοδοσία των ζώων μας. Μια άλλη είναι η συνήθεια να τους δίνουμε γνωρίσματα χαρακτήρα ή προσωπικότητας, όπως “μωράκι”, “γκρινιάρη”, “πολυλογά”, “σαχλαμάρα”, ¨ναζιάρη¨ κ.ά. Τέτοιες συνήθειες, ευτυχώς, χαρακτηρίζονται από τους επιστήμονες ως ευφυείς.

Ο ανθρωπομορφισμός δεν επηρεάζει μόνο τους ανθρώπους, αλλά και τα ζώα μας. Δεν χρειάζεται να διαβάσουμε τις σχετικές επιστημονικές μελέτες για να το επιβεβαιώσουμε. Όσο περισσότερο μιλάμε στο σκύλο ή στη γάτα μας, τόσο καλύτερα μαθαίνει να αναγνωρίζει τις λέξεις και τις χειρονομίες μας και να συνεννοείται μαζί μας. Σκύλοι και γάτες έχουν άλλωστε συντροφεύσει τους ανθρώπους για χιλιάδες χρόνια και έχουν εξελιχθεί ζώντας δίπλα μας.

Όταν μιλάμε στο σκύλο μας, μπορεί να καταλάβει τα λόγια μας αλλά και τα συναισθήματα που κρύβονται μέσα τους. Οι γάτες δεν καταλαβαίνουν τις λέξεις όπως κάνουν οι σκύλοι, αλλά έχουν την ικανότητα να «διαβάζουν» το νόημα στη χροιά της φωνής και στον τρόπο που τους λέμε τι να κάνουν και τι όχι. Οι γάτες συνδυάζουν δεκάδες διαφορετικούς τρόπους επικοινωνίας. Και γενικά, ξέρουν πολύ καλά τι εννοούμε, απλά συχνά επιλέγουν να μας… γράφουν.

Συνοψίζοντας, είναι απόλυτα φυσιολογικό και φυσικό να μιλάμε στα ζώα μας και δεν υπάρχει κανένας λόγος να καταπιέζουμε αυτή μας τη συνήθεια. Μάλιστα, υπάρχουν επιστημονικές ενδείξεις ότι είμαστε πιο έξυπνοι από αυτούς που ΔΕΝ τους μιλούν.

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που κάποιος θα σας αποκαλέσει “παράξενο” επειδή μιλούσατε με ένα σκύλο, μια γάτα ή ένα σπουργίτι στο δρόμο, χαμογελάστε συγκαταβατικά καθώς, από ότι φαίνεται ο δικός του εγκέφαλος είναι αυτός που δεν λειτουργεί κανονικά!

O Σέλντον ως “γατού” στο Big Bang Theory