Αν και είναι γνωστό ότι οι γάτες είναι τα πιο «ανεξάρτητα» κατοικίδια ζώα και έχουν τον πολυπλοκότερο και τελετουργικότερο αναπαραγωγικό κύκλο (εποχικά πολυοιστρικές, έντονα και ενοχλητικά συμπτώματα κατά τον οίστρο, οριοθέτηση περιοχών του σπιτιού με τα ούρα και άλλες σωματικές εκκρίσεις από τους γάτους), πολλοί φιλόζωοι τις κρατούν από ανάγκη μέσα στο διαμέρισμα συνεχώς, χωρίς να τις στειρώσουν, επειδή φοβούνται ότι έτσι θα παραβιάσουν τη «φύση τους» και θα τις παχύνουν. Πρόκειται για λανθασμένη εκτίμηση ή, καλύτερα, για ελληνικό «ταμπού». Πρώτον, επειδή η ανεξάρτητη φύση της γάτας δεν συνάδει με τη διαβίωση αποκλειστικά μέσα στο σπίτι, οπότε η στείρωση αποτελεί αναγκαστική αντιστάθμιση για την ομαλή συμβίωση μεταξύ ανθρώπου και γάτας, αλλά και την ευζωία της ίδιας της γάτας. Και, δεύτερον, επειδή η διατροφή της γάτας με light γατοτροφές και η παρακίνησή της για κινητική δραστηριότητα μειώνουν σημαντικά τον κίνδυνο παχυσαρκίας.

Τα συχνότερα παθολογικά προβλήματα της αποκλειστικά «σπιτικής γάτας» (ουρολιθίαση, ιδιοπαθής κυστίτιδα, σακχαρώδης διαβήτης, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια) μπορούν να προληφθούν, έως ένα βαθμό, όταν ακολουθεί ειδικές κλινικές δίαιτες, πίνει περισσότερο νερό μπορεί να ουρεί όποτε θέλει και, ενδεχομένως, όταν εμβολιάζεται αραιότερα και μόνο με τα υποχρεωτικά εμβόλια.

Οι ημιαδέσποτες (διαβίωση μέσα και έξω από το σπίτι) και αδέσποτες γάτες πρέπει να στειρώνονται το ίδιο συχνά, επειδή ο περιορισμός της επαφής με άλλες γάτες και γενικά των περιπλανήσεών τους έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του κινδύνου έκθεσης σε σοβαρά λοιμώδη νοσήματα, όπως για παράδειγμα η ιογενής λευχαιμία, το AIDS της γάτας, η λοιμώδης περιτονίτιδα, η αιμομυκοπλάσμωση, η τοξοπλάσμωση, η μπαρτονέλλωση και η δερματοφυτίωση, αλλά και εξωπαρασιτώσεις (π.χ. ψύλλοι, ωτοδηκτική ψώρα).

Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι με τη στείρωση αποφεύγονται σε μεγάλο βαθμό οι καβγάδες μεταξύ των γάτων, οι οποίοι οδηγούν όχι μόνο σε θανάσιμους τραυματισμούς, αλλά, πολύ συχνότερα, σε βακτηριακή σηψαιμία, κάκοσμα υποδόρια αποστήματα, φλέγμονα ή/και γάγγραινα – ιδιαίτερα στο κεφάλι, στη βάση της ουράς και στα πόδια.

Επειδή οι ημιαδέσποτες γάτες έχουν φυσιολογική κινητικότητα και μεταξύ τους επικοινωνία, η διατροφή δεν χρειάζεται να είναι τόσο ολιγοθερμιδική όσο στις σπιτικές. Το μόνο που χρειάζεται είναι να εμβολιάζονται συχνότερα και με περισσότερα εμβόλια, να τους γίνονται αποπαρασιτώσεις σε τακτά χρονικά διαστήματα και να ελέγχονται ορολογικά για νοσήματα όπως η λευχαιμία, το AIDS και η τοξοπλάσμωση.

* Ο Αλεξ. Φ. Κουτίνας είναι καθηγητής της Παθολογίας των Ζώων Συντροφιάς στην Κτηνιατρική Σχολή του ΑΠΘ και διπλωματούχος του Ευρωπαϊκού Κολεγίου Κτηνιατρικής Δερματολογίας. Πρόεδρος του Κλάδου Ζώων Συντροφιάς της Ελληνικής Κτηνιατρικής Εταιρείας και της Ελληνικής Κτηνιατρικής Δερματολογικής Εταιρείας.

Αναδημοσίευση από το περιοδικό «Σκύλος & Γάτα», Τεύχος 1, Αύγουστος 2011.

διαφήμιση

Διαβάστε επίσης

Στην Αμερική εκατομμύρια σκύλοι και γάτες υποβάλλονται κάθε χρόνο σε ευθανασία γιατί κάποιοι είναι ακόμα κατά της στείρωσης.

Αλητεία και στείρωση

«Έχω λόγο που δεν τη στειρώνω»

Να με στειρώσουν ή να με ζευγαρώσουν;

Κάθε πότε μένει έγκυος η γάτα;

Ποιος έκοψε το αυτί στο γατί της γειτονιάς;