Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι κάνει ένα σκύλο να ξεχωρίζει;
Είναι τα τέλεια μορφολογικά χαρακτηριστικά του ή μήπως αυτή η παράξενη μουσούδα που κάνει όλο μορφασμούς; Είναι το πιστοποιητικό καθαροαιμίας του ή μήπως η καθαρότητα του βλέμματός του; Κι αν σε ένα σκύλο, όπως ακριβώς και σε έναν άνθρωπο, αγαπάμε κυρίως αυτά τα χαρακτηριστικά που τον κάνουν μοναδικό, μήπως ήρθε η ώρα να ξεφύγουμε από τους πανομοιότυπους σκύλους των εκθέσεων και να αναγνωρίσουμε, επιτέλους, την αξία των ημίαιμων; Στο δίλημμα ράτσα ή φάτσα, πάντως, οι Γερμανοί έχουν δώσει ήδη την απάντησή τους.
Στη Γερμανία τα ημίαιμα έχουν εξελιχθεί στους πιο αγαπημένους και ευρέως διαδεδομένους σκύλους, κερδίζοντας σταθερά έδαφος έναντι των καθαρόαιμων. Αυτήν τη στιγμή το ποσοστό τους στον συνολικό σκυλοπληθυσμό της Γερμανίας ανέρχεται στο 22,9%, το υψηλότερο σε σχέση με το ποσοστό οποιασδήποτε καθαρόαιμης φυλής. Είναι πιο δημοφιλή ακόμα και από τα Λαμπραντόρ και τα Γκόλντεν Ριτρίβερ.
Το ημίαιμο, ως επιλογή συντρόφου, είναι πλέον τάση -ειδικά στις πόλεις- και όχι τυχαία, εξηγεί η Petra Zipp, αντιπρόεδρος της γερμανικής ομοσπονδίας «Κατά της Βίας στα Ζώα» (Bundes gegen Missbrauch der Tiere) και διευθύντρια του καταφυγίου ζώων στην πόλη Πφούλινγκεν (Pfullingen), στη νοτιοδυτική Γερμανία. «Απλώς πρόκειται για έναν ιδιαίτερο σκύλο, ένα θαύμα της δημιουργίας. Αυτόν το σκύλο δεν μπορεί κανείς να τον αναπαραγάγει».
Από την πλευρά του ο Ralf Unna, κτηνίατρος, αντιπρόεδρος της Ένωσης για την Προστασία των Ζώων της βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας (Landestierschutzverbands Nordrhein-Westfalen) και ιδιοκτήτης ενός ημίαιμου αυστραλιανού Κέλπι (Kelpie), διαβεβαιώνει ότι τα ημίαιμα ζώα αλλάζουν προς το καλύτερο την εικόνα των ιδιοκτητών τους. «Παλιά, ημίαιμο είχαν οι οδηγοί Ντε Σε Βο (2CV). Σήμερα, ο οποιοσδήποτε οδηγός Μερσεντές μπορεί να εμφανιστεί με ημίαιμο. Ο Γερμανικός Ποιμενικός έχει σταματήσει εδώ και καιρό να αποτελεί σύμβολο στάτους».
Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com
Ισχύει άραγε το ίδιο και στη χώρα μας; Όπως μας εξηγεί ο επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Ευστράτιος Παπάνης, στην Ελλάδα, υπό το πρίσμα της νεοφιλελεύθερης οικονομίας, η απόκτηση ενός καθαρόαιμου ζώου, όπως συμβαίνει για παράδειγμα και με την αγορά ενός ακριβού αυτοκινήτου, επέχει ακόμα το ρόλο συμβόλου απαραίτητου για όποιον θέλει να επιδείξει ότι μεταπήδησε σε ανώτερη οικονομική ή κοινωνική τάξη. «Στις αγροτικές περιοχές τα ζώα ήταν πάντοτε συνδεδεμένα με την παραγωγή, με την οικονομία· ακόμα και τα οικιακά ζώα είχαν μια χρησιμότητα. ∆εν έπαιρνε κάποιος μια γάτα παρά μόνο για να πιάνει τα ποντίκια και τα φίδια ή είχε ένα σκύλο για να είναι φύλακας ή για να βοηθάει τον τσοπάνη. Στο αστικό περιβάλλον αυτά τα αίτια εξαλείφθηκαν και το ζώο έγινε ένα είδος κοινωνικού στάτους. Πιστεύω ότι στην Ελλάδα, επειδή νομίζουμε ότι η διαφοροποίηση από τους άλλους είναι αυτό που μας αναδεικνύει, ενδεχομένως η τάση των ημίαιμων να αργήσει να έρθει, αφού θα υπάρχουν συστηματικά κάποιοι άνθρωποι που θα επιδεικνύουν την κοινωνική τους άνοδο μέσω της αγοράς καθαρόαιμων. Μπορείτε να το δείτε σαν την περίπτωση κάποιων που αγοράζουν ακριβούς πίνακες τέχνης χωρίς να γνωρίζουν από τέχνη, και ούτω καθεξής».
Παρ’ όλα αυτά, πολλοί Έλληνες είναι σήμερα ιδιοκτήτες ημίαιμων ζώων, ακόμα κι αν κάποιοι από αυτούς δεν το γνωρίζουν. «Βλέπετε, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις ανθρώπων που πέφτουν θύματα εξαπάτησης και, αντί για καθαρόαιμα ζώα, καταλήγουν με γλυκύτατους μεν, ακριβοπληρωμένους δε, κόπρους απροσδιόριστης προέλευσης. Σπάνια, οι σκύλοι που πωλούνται μέσω αγγελιών στο ∆ιαδίκτυο ή ακόμα και σε καταστήματα ζώων συνοδεύονται από αυθεντικά πιστοποιητικά καθαροαιμίας. Στις λιγοστές περιπτώσεις που μαζί με το σκύλο δίνεται και πεντιγκρί, συχνά αυτό είναι πλαστό ή «δανεικό» από ένα άλλο ζώο», μας εξηγεί η διεθνής κριτής μορφολογίας Μαρία-Μαριόνκα ∆εκαρίστου. Τίποτα λοιπόν δεν αποκλείει την πιθανότητα το κίτρινο Λαμπραντόρ μας, που συνοδευόταν από ουγγαρέζικα χαρτιά, να είναι προϊόν του έρωτα μιας καθαρόαιμης Ελληνίδας λαίδης και του αλήτη της γειτονιάς.
Πρώτοι και καλύτεροι, βέβαια, ιδιοκτήτες ημίαιμων είναι όλοι όσοι επέλεξαν να υιοθετήσουν ένα σκύλο είτε από καταφύγιο είτε απευθείας από το δρόμο. Κι αυτό γιατί η πλειονότητα των ενδημικών αδέσποτων δεν είναι τίποτε άλλο παρά αποτέλεσμα του ακατάσχετου ζευγαρώματος μεταξύ των χιλιάδων διαφορετικών σκύλων -καθαρόαιμων και μη- που κυκλοφορούν στην ελληνική επικράτεια.
Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com
Ένας σκύλος sui generis
Ημίαιμο, κόπρος, μπάσταρδο, κοπρίτης ή διασταύρωση, όπως κι αν το αποκαλέσουμε, το ημίαιμο δεν ξέρουμε ποτέ πώς θα εξελιχθεί ούτε σε χαρακτήρα ούτε σε εμφάνιση. Θα γίνει μικρόσωμο ή θα χρειαστούμε καινούργιο καναπέ για να το χωράει; Θα είναι κοντότριχο ή μήπως κοντοπόδαρο; Και τελικά, θα του αρέσει να έρχεται μαζί μας για τρέξιμο ή να πάρουμε καλύτερα ένα διάδρομο γυμναστικής;
Για να περιορίσουμε κάπως το εύρος των πιθανοτήτων, μπορούμε να προχωρήσουμε σε έναν σημαντικό διαχωρισμό, κατατάσσοντας τα μη καθαρόαιμα ζώα σε δύο μεγάλες κατηγορίες: στα ημίαιμα αγνώστου προελεύσεως και στις διασταυρώσεις.
Στις διασταυρώσεις το ημίαιμο ζώο προέρχεται από το ζευγάρωμα δύο καθαρόαιμων σκύλων διαφορετικής φυλής (στα Αγγλικά έχει επικρατήσει ο όρος «υβρίδιο»). Σε αυτή την περίπτωση, και με την προϋπόθεση ότι γνωρίζουμε και τους δύο γονείς, μπορούμε να έχουμε μια μικρή ιδέα σχετικά με το πώς θα εξελιχθεί το κουτάβι μας όταν μεγαλώσει, αν και τίποτα δεν μας εγγυάται ότι θα πάρει το ύψος του μπαμπά του και τα αυτιά της μαμάς του, και όχι το αντίστροφο ή κάτι ενδιάμεσο. Πάντως, αν για παράδειγμα και οι δύο καθαρόαιμοι γονείς είναι μικρόσωμοι και μαύροι, τότε μάλλον μπορούμε να προεξοφλήσουμε με σχετική ασφάλεια πως το κουτάβι μας δεν θα γίνει ψηλό και ξανθό.
Όσον αφορά τα ημίαιμα που δεν προέρχονται από καθαρόαιμους γονείς, τα πράγματα περιπλέκονται, καθώς δεν γνωρίζουμε τίποτα για τους προγόνους τους. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η γενετική τους βάση (γονιδιακή δεξαμενή) μπορεί να είναι τόσο ποικίλη όσο και οι εκατοντάδες διαφορετικοί σκύλοι που συνέβαλαν στη δημιουργία τους. Παρ’ όλα αυτά, και σε αυτή την περίπτωση, οι επιστήμονες δεν μας αφήνουν τελείως στο σκοτάδι. Μελέτες έχουν δείξει ότι, εάν σκύλοι που δεν μοιράζονται κοινό γενετικό υλικό αρχίσουν να ζευγαρώνουν μεταξύ τους ελεύθερα, κάποια στιγμή οι γενιές που θα προκύψουν από αυτόν τον πληθυσμό θα τείνουν προς μια κάπως κοινή εμφάνιση: με χρώμα πυρόξανθο ή μαύρο, βάρος γύρω στα 18 κιλά και ύψος από 38 έως 57 εκατοστά.
«Αυτό συμβαίνει γιατί κάθε χαρακτηριστικό ενός οργανισμού καθορίζεται από συγκεκριμένα γονίδια. Μέσα σε έναν πληθυσμό ζώων συναντάμε δύο ή περισσότερες παραλλαγές για το ίδιο γονίδιο, όπως “μακριά αυτιά” ή “κοντά αυτιά”, αλλά μπορεί να υπάρχουν και ενδιάμεσες παραλλαγές. Κάποια γονίδια επικρατούν έναντι άλλων και, όταν μέσα σε έναν πληθυσμό ζώων οι διασταυρώσεις γίνονται ελεύθερα, τότε τα “ισχυρά” γονίδια θα επικρατήσουν σταδιακά. Αυτό, βέβαια, εξαρτάται και από τις συνθήκες στις οποίες ζουν οι σκύλοι. Αν βρίσκονται σε ελεύθερη κατάσταση, υπεισέρχεται και ο παράγοντας “επιβίωση”, ο οποίος σε κάθε διαφορετικό περιβάλλον ευνοεί διαφορετικά γονίδια», μας εξηγεί ο βιολόγος Νίκος Κωνσταντίνου.
Διαβάστε εδώ για τη νέα μόδα των υβριδικών σκύλων.
Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com
Τα καθαρόαιμα ήταν κάποτε ημίαιμα
Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που πολλοί αγνοούν είναι ότι οι περισσότερες από τις 345 αναγνωρισμένες σήμερα φυλές από τον ∆ιεθνή Κυνολογικό Οργανισμό (FCI) προήλθαν κατά κύριο λόγο από την επιλεκτική εκτροφή ημίαιμων πληθυσμών σκύλων με μοναδικό σκοπό την ενίσχυση και τη σταθεροποίηση επιθυμητών χαρακτηριστικών εμφάνισης και ιδιοσυγκρασίας. Με απλά λόγια, οι περισσότερες καθαρόαιμες φυλές είναι δημιούργημα του ανθρώπου, ενώ τα ημίαιμα προϊόν της φυσικής εξέλιξης των ειδών. Εξαίρεση αποτελούν κάποιες πρωτόγονες ενδημικές φυλές που προέκυψαν ως αποτέλεσμα της φυσικής επιλογής στον τόπο καταγωγής τους και μπόρεσαν να διατηρηθούν μέχρι σήμερα, όπως το Αμερικανικό και το Αυστραλιανό Ντίνγκο (Dingo), ο σκύλος Τραγουδιστής της Νέας Γουινέας (New Guinea Singing Dog) και το Ινδικό Παρία (Indian Pariah Dog). Οι πανάρχαιες αυτές φυλές επιβεβαιώνουν τη θεωρία του ∆αρβίνου, ότι στη φύση επιβιώνει ο δυνατότερος. Και ίσως αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί πιστεύουν ότι τα ημίαιμα που ζουν και αναπαράγονται στο δρόμο είναι πιο ανθεκτικά και πιο προσαρμοστικά από ό,τι τα καθαρόαιμα.
Ισχύει όμως, πραγματικά, η ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι τα ημίαιμα έχουν πλεονέκτημα υγείας και εξυπνάδας έναντι των καθαρόαιμων;
Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com
Είναι τα ημίαιμα πιο υγιή;
Η άρνηση του BBC το 2009 να καλύψει τηλεοπτικά μετά από 42 συναπτά έτη την Crufts, τη μεγαλύτερη έκθεση μορφολογίας σκύλων στην Ευρώπη, σε συνδυασμό με το ντοκιμαντέρ του 2008 «Pedigree Dogs Exposed» (που προβλήθηκε και από την τηλεόραση του ΣΚΑΪ), επανέφεραν στο προσκήνιο την άποψη ότι «τα μπασταρδεμένα σκυλιά είναι πολύ πιο γερά από τα ράτσας».
Το ντοκιμαντέρ του βρετανικού δικτύου επέρριπτε ευθύνες στον Αγγλικό Κυνολογικό Όμιλο (Kennel Club) ότι με τη στάση του ευνόησε την εκδήλωση πλήθους γενετικών ασθενειών σε συγκεκριμένες φυλές (Μπλάντχαουντ, Μπασέ, Κλάμπερ Σπάνιελ, Αγίου Βερνάρδου, Σαρ-Πέι, Τσόου Τσόου, Μαστίφ Ναπολιτάνο, Πεκινουά, Μπουλντόγκ, Γερμανικός Ποιμενικός, Ντογκ ντε Μπορντό). Τα στοιχεία μαρτυρούσαν ότι ο Αγγλικός Κυνολογικός Όμιλος δεν είχε φροντίσει να προστατεύσει την υγεία των σκύλων καθαρά και μόνο για λόγους εμφάνισης. Οι οδηγίες που έδινε στους κριτές για την αξιολόγηση των σκύλων στις εκθέσεις, τα μορφολογικά πρότυπα που θέσπιζε για την κάθε φυλή και οι εκτροφικές πρακτικές που ενθάρρυνε για να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα οδήγησαν στη γέννηση σκύλων με ανατομικά προβλήματα. Για παράδειγμα, η κοντή μουσούδα των βραχυκέφαλων φυλών σαρώνει τα βραβεία στις εκθέσεις, μολονότι στους σκύλους δημιουργεί σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα.
«Κατασκευαστικά, η επιλεκτική εκτροφή έχει δημιουργήσει σκυλιά με χαρακτηριστικά που φυσιολογικά δεν θα αποτελούσαν πλεονέκτημα αν ζούσαν ελεύθερα στη φύση. Για παράδειγμα, ο άτριχος Κινέζικος Λοφιοφόρος χρειάζεται ειδική φροντίδα του δέρματός του για να αποφύγει εγκαύματα από την έκθεσή του στον ήλιο», μας εξηγεί η κτηνίατρος Αννέττα Μιχαήλ. Όμως οι κληρονομικές παθήσεις δεν σχετίζονται πάντα με την εμφάνιση. «Ορισμένες φυλές έχουν μεγαλύτερη συχνότητα εκδήλωσης κάποιων κληρονομικών παθήσεων, επειδή οι σκύλοι που χρησιμοποιούνται στην αναπαραγωγή προέρχονται από συγκεκριμένες γραμμές αίματος, οι οποίες φέρουν τα γονίδια που ευθύνονται γι’ αυτές τις παθήσεις», συνεχίζει η κυρία Μιχαήλ.
διαφήμιση
Σε αντίθεση με τους καθαρόαιμους, οι ημίαιμοι σκύλοι ζευγαρώνουν συνήθως με απρόβλεπτο τρόπο. Οι απόγονοι, λοιπόν, τέτοιων τυχαίων σχέσεων έχουν μικρότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν γενετικές ασθένειες, αφού έχουν μειωμένη πιθανότητα και οι δύο γονείς να κουβαλούν τα ίδια προβληματικά υπολειπόμενα γονίδια.
Αυτό, πάντως, δεν σημαίνει πως τα ημίαιμα είναι απαλλαγμένα από γενετικά προβλήματα. «Όλα τα σκυλιά μπορούν να εμφανίσουν κληρονομικές παθήσεις, απλώς αλλάζει η συχνότητα εμφάνισής τους, ανάλογα με το βαθμό συγγένειας που εμφανίζουν οι γεννήτορες. Όσο πιο κλειστή είναι μια αναπαραγωγική γραμμή, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα οι γονείς να φέρουν γονίδια της ίδιας πάθησης, με αποτέλεσμα αυτή να εκδηλωθεί στους απογόνους τους», μας εξηγεί η κυρία Μιχαήλ.
Στην περίπτωση, πάντως, που τα ημίαιμα γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στους δρόμους πριν μπουν στα σπίτια μας, «έχουν περάσει σε μεγαλύτερο βαθμό φυσική επιλογή και όντως τα πιο υγιή και ανθεκτικά είναι αυτά που έχουν καταφέρει να επιβιώσουν. Τα αδέσποτα, αν έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας ή συμπεριφοράς, δεν καταφέρνουν να επιβιώσουν, πόσω μάλλον να αναπαραχθούν και να μεταβιβάσουν αυτά τα ελαττώματα, εφόσον είναι κληρονομικά», μας εξηγεί η κυρία Μιχαήλ.
Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com
Τι λένε οι έρευνες;
Θεωρητικά, λοιπόν, οι καθαρόαιμοι σκύλοι έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να παρουσιάσουν γενετικά προβλήματα (δεδομένου ότι προέρχονται συχνότερα από κλειστές γονιδιακές δεξαμενές). Ως προς τις άλλες παθήσεις όμως, όπως λύσσα, τύφο, τραυματισμούς και προσβολή από παράσιτα, καθαρόαιμοι και ημίαιμοι σκύλοι είναι εξίσου ευάλωτοι. Στην πράξη, πάντως, οι έρευνες δίνουν μάλλον το προβάδισμα της καλής υγείας στα ημίαιμα:
- ∆εκαπενταετής (1983-1998) γερμανική στατιστική μελέτη δείχνει ότι τα ημίαιμα χρειάζονται λιγότερη κτηνιατρική περίθαλψη.
- Αμερικανική έρευνα του 1997, που μελετούσε την επίδραση της καθαροαιμίας στη μακροζωία, έδειξε ότι η μέση ηλικία θανάτου για τα ημίαιμα ζώα ήταν τα 8½ χρόνια, ενώ για τα καθαρόαιμα μόλις τα 6,7. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 23.535 δεσποζόμενους σκύλους, οι οποίοι εντάχθηκαν σε διαφορετικές κατηγορίες ανάλογα με το βάρος τους. Οπως αποδείχθηκε, σε κάθε κατηγορία σωματικού βάρους ο μέσος όρος ζωής ήταν υψηλότερος για τα ημίαιμα από ό,τι για τα καθαρόαιμα.
- Σε παρόμοια συμπεράσματα κατέληξε αντίστοιχη δανική έρευνα του 2003.
Ποιος είναι ο πιο έξυπνος;
Στο ερώτημα αν τα ημίαιμα σκυλιά είναι εξυπνότερα από τα καθαρόαιμα, δεν υπάρχει ομοφωνία απόψεων. Κάποιοι εκπαιδευτές πιστεύουν ότι τα ημίαιμα έχουν υψηλότερη μέση ευφυΐα, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι και στις δύο κατηγορίες έχουν γνωρίσει σκύλους που μαθαίνουν αργά όσο και σκύλους που έχουν μεγάλη μαθησιακή ικανότητα.
Όμως, εδώ τίθεται σε αμφισβήτηση ο ίδιος ο ορισμός της ευφυΐας. Είναι πιο έξυπνος ένας σκύλος που υπακούει τυφλά στις ανθρώπινες εντολές ή ένας «αλήτης», που έχει καταφέρει να επιβιώσει στους αφιλόξενους δρόμους αξιολογώντας τα δεδομένα του περιβάλλοντος; Και πόσο εύκολα θα μάθει ένας σκύλος «από σπίτι» να σταματά στον «Σταμάτη» και να προχωράει στον «Γρηγόρη»; Στην πραγματικότητα, βέβαια, το ερώτημα είναι άλλο: Μήπως, τελικά, η ικανότητα επιβίωσης στο δρόμο δεν έχει να κάνει με αυτό που λέμε ημίαιμος και καθαρόαιμος, αλλά με το αν ένας σκύλος γεννήθηκε αδέσποτος, εκτεθειμένος στους κινδύνους της πόλης ή δεσποζόμενος στο προστατευμένο περιβάλλον του σπιτιού μας;
Και τελικά, πόση σημασία έχουν όλα αυτά, όταν μπροστά σου έχεις ένα σκύλο που σε κάνει να χαμογελάς; Ρωτήστε τους φίλους σας, τον γείτονα, τον ίδιο σας τον εαυτό, για ποιο λόγο αγαπάτε τους σκύλους σας. Σίγουρα όχι για τα χαρτιά που τους συνοδεύουν.
Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com
Θέλεις να γίνουμε φίλοι;
Όλοι οι σκύλοι δικαιούνται να ζουν με ανθρώπους που τους αγαπούν. Πόσω μάλλον οι ημίαιμοι, που, όπως αποδεικνύεται, είναι σκύλοι για ιδιοκτήτες «ειδικών» προδιαγραφών. Η πείρα έχει δείξει στα μέλη των σωματείων ότι αυτοί που προτιμούν τα ημίαιμα είναι κυρίως άνθρωποι που δεν θέλουν ένα σκύλο για να τους προσδώσει κύρος, ούτε ένα σκύλο από «σχεδιαστήριο»· θέλουν απλώς ένα φιλαράκι για να μοιράζονται το χρόνο τους. Και είναι τόσο πολλές και διαφορετικές οι επιλογές που τους προσφέρουν τα εγχώρια φιλοζωικά σωματεία και τα καταφύγια, που με το κατάλληλο ψάξιμο αποκλείεται να μη βρουν το σκύλο των ονείρων τους.
∆εν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ακόμα και πολλοί Γερμανοί προτιμούν να υιοθετήσουν ημίαιμο σκύλο από την Ελλάδα. Η Mareike Heiser, πρόεδρος του γερμανικού σωματείου «Βοήθεια για τα Αδέσποτα» (της Ελλάδας και άλλων χωρών, αφού στη Γερμανία δεν υπάρχουν αδέσποτα), μας εξηγεί: «Αναζητούν έναν ιδιαίτερο τύπο σκύλου, που δεν μπορούν να βρουν στα καταφύγια (της Γερμανίας). Οι άνθρωποι που έχουν υιοθετήσει ελληνικούς σκύλους έχουν να λένε για την εξυπνάδα τους, την επιθυμία τους για μάθηση και τον καλό χαρακτήρα τους και, φυσικά, όταν θέλουν να πάρουν και δεύτερο σκύλο, δεν διστάζουν να υιοθετήσουν και πάλι από την Ελλάδα».
Σε κάθε περίπτωση, το μυστικό για να επιλέξουμε τον κατάλληλο σκύλο ξεκινάει από τη συνειδητοποίηση των αναγκών μας. «Για παράδειγμα, όταν ένα ημίαιμο κουτάβι προέρχεται από πρόγονους σκύλους φύλαξης, μπορεί να γαβγίζει και να επιτίθεται πολύ προστατεύοντας το σπίτι μας, εμείς όμως ίσως να μην επιθυμούμε έναν τόσο άγριο σκύλο», μας εξηγεί ο εκπαιδευτής Κώστας Μαρτίνης. Γι’ αυτό, καλό είναι να ζητήσουμε από έναν εκπαιδευτή να έρθει μαζί μας όταν θα πάμε να γνωρίσουμε τους προς υιοθεσία σκύλους. «Τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία που φαίνονται σε ένα ζώο όταν το πρωτογνωρίζω είναι: α) το επίπεδο κοινωνικότητάς του (κουνάει ουρά, σε γλείφει, έρχεται γρήγορα από μόνο του όταν μπαίνεις στο χώρο του), β) αν προσαρμόζεται γρήγορα σε κάτι καινούργιο που θα του παρουσιάσω, π.χ. ένα ιδιαίτερο αντικείμενο, γ) αν φοβάται θορύβους, δ) αν πανικοβάλλεται στην αγκαλιά μου, ε) αν ο χρόνος παραμονής του γύρω μου είναι μεγάλος και δεν απομακρύνεται αμέσως. Παρ’ όλα αυτά, στα ημίαιμα κουτάβια δεν μπορούμε να προβλέψουμε πράγματα, όπως το πόσο χτένισμα θα χρειάζονται όταν μεγαλώσουν, πόσο εύκολα θα εκπαιδεύονται, εάν θα γαβγίζουν πολύ ή λίγο ή εάν θα δυσκολευτούν στην εκμάθηση της τουαλέτας».
Και το ερώτημα παραμένει: Αν τα ημίαιμα κουτάβια είναι σαν τα γεμιστά σοκολατάκια, που ποτέ δεν ξέρεις τι έχουν μέσα, πώς θα μπορέσουμε να κάνουμε τη σωστή επιλογή;
«Και ποιος είπε ότι πρέπει να πάρουμε κουτάβι; Υιοθετώντας έναν ημίαιμο ενήλικο σκύλο, μπορείτε αμέσως να δείτε το χαρακτήρα του, το μέγεθός του κ.λπ., μια και είναι ήδη διαμορφωμένα», μας απαντά η διεθνής κριτής μορφολογίας σκύλων, Μαρία ∆εκαρίστου. «Θα έχετε ήδη γλιτώσει και την κουραστική κουταβίσια ηλικία. Πολύ πιθανό να δεθείτε αυτόματα, κάτι σαν τον έρωτα με την πρώτη ματιά. Αν πάλι υπάρχει κάποια μικρή φοβία ή επιφυλακτικότητα, με υπομονή, αγάπη και τις συμβουλές ενός καλού εκπαιδευτή, θα μπορέσετε να διορθώσετε τη συμπεριφορά του και να έχετε μαζί του μια αρμονική συμβίωση».
«Τα σοβαρότερα προβλήματα συμπεριφοράς αφορούν φοβίες, άγχος και κυριαρχικότητα. Ένας κυριαρχικός σκύλος ίσως δεν κάνει για ένα περιβάλλον με παιδιά, αλλά μπορεί να είναι ένας θαυμάσιος φύλακας. Ένας σκύλος με φοβίες, πάλι, θα πρέπει να τοποθετηθεί σε ένα περιβάλλον ασφαλές. Το ίδιο και ένας σκύλος με άγχος, ο οποίος θα πρέπει να υιοθετηθεί από ανθρώπους που θα έχουν την ευαισθησία και την υπομονή να τον βοηθήσουν να το ξεπεράσει», υπογραμμίζει ο Κώστας Μαρτίνης.
Διαβάστε επίσης
Ποιο ημίαιμο μας ταιριάζει;
4 σημαντικοί λόγοι για να υιοθετήσω ενήλικο σκύλο
Υιοθετώντας ενήλικο σκύλο
Γνωρίζετε τι είναι σκύλος σχεδιαστηρίου;
Από πού κρατάει η σκούφια του ημίαιμου σκύλου μας;
Οι κληρονομικές ασθένειες των Κόκερ Σπάνιελ και όχι μόνο…
Aπό πού είναι καλύτερα να πάρει κανείς σκυλάκι; Από φιλοζωική ή από pet shop;
Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com
Καλησπερα αλανια μου! Ο πρωτος λογος ειναι εσυ τι σκυλι θελεις και μετα ολα τα υπολοιπα!! Ολα εχουν την χαρη τους και την κατηγορια τους! μη βγαζετε χολη γιατι εχετε καταντησει αμαθεις! Οχι αυτο ειναι βιτρινα το αλλο ειναι γλαστρα το πιο κατω κοπρος και το επομενο φονιας! Οτι ΜΑ^%%&*^&^ θελεις ακους!! Σαφως και οι σκυλοι μα οοολοι οι σκυλοι εχουν την αμυνα τους και την επιθεση τους! Ακομη και ενα τσιουαουα αμα σε αρπαξει απο το πατζακι αντε να την βγαλεις καθαρη! χαχα Παμε στο δικο μου θεμα! Πηρα ενα ημιαιμο μολις 2 μηνων ουτε.. Απο τυπο που του πηδηξε ελληνικος ποιμενικος τσοπανης την καθαροαιμη λυκοσκυλινα! Καλα μεχρι εδω; εχουμε και λεμε ενας Λυκος στο look με διαθεση και χαρακτηρα τσοπανη! Το απολυτο για εμενα! τοσο απολυτο που για να τον μαθω να με ακουει και να μη δαγκωνει τις οικοδομες μαζι με τα τουβλα εγινα πυρηνικος επιστημονας! μεχρι τον 8 μηνα με ειχε σταυρωσει κανονικα! Ελεγα τι θα κανω με αυτο το σκυλι.. αντανακλαστικα; ευστροφια; ταχυτητα; δαγκωμα – δυναμη; Καλυτερα να μη το περιγραψω αλλα στο 100% ολα! Χαρακτηρας τσοπανη! εκρηξη σε ολα! Να δωσω και παραδειγμα! κοντα δυο μηνων 3 τα μεσανυχτα μια γατα στο κηπο μου με αγνωστη διαδρομη.. ο μαγκας δινει οπερα στα φωνητικα γαυγισματα πεταγομαι απο τον υπνο τον βλεπω εξω απο την πορτα μου μια αποσταση 18 μετρα απο τον κηπο που ηταν, βγαινω εξω δεν προλαβαινω να τον ρωτησω τι εγινε αγορι μου ποιος ειναι;; με κοιταει με ενα τσαμπουκαλεμενο βλεμμα δευτερολεπτα κ τρεχει στο σημειο – κηπο που ειχε σταθει στην θεση αμυνας γαυγισματος και με κοιταζε πισω μεχρι να παω.. αστραπη πισω εμενα κοιτουσε και καπακι τον υποπτο ( γατα ) ΟΥΡΛΙΑΖΕ ο σκυλος μεχρι να φτασω γιατι περπατουσα σαν κοιμησμενη αρκουδα.. Με το που εδιωξα την γατα με κοιταξε εφυγα και με ακολουθησε απο πισω..Και ξαναλεω.. Ουτε ΔΥΟ μηνων! Πηγα να βαλω τα κλαματα πρωτον απο αγαπη προς τον σκυλο μου και δευτερον απο το ποσο μου παρεχει ασφαλεια και ολη την διαδρομη αμυνας! Σαν να εβλεπα ταινια ενα πραμα! Αυτοι καποτε που μου το λεγανε κοπρο ουτε εξω απο το σπιτι δεν περνανε πλεον! Αν και εχω κανει απειρες προσπαθειες να τον συμφιλιωσω αυτος δεν ! τους εχει βαλει μαυρη λιστα! Και θελω να καταληξω οτι ενας σκυλος δεν ειναι ρατσα! δεν ειναι τιποτα! Ειναι μονο αυτο που αγαπαμε και αυτο που δημιουργουμε οπως και ενα μικρο παιδι! Ελατε στην θεση του με τους γονεις σας! Καλοι γονεις τους αγαπαμε και οποιος παει να κανει κακο να κανει τον σταυρο του πρωτα! Κακοι γονεις;; δεν δινουμε ποτε καμια δεκαρα.. πονεμενη αληθεια αλλα αυτο ισχυει.. Τι ροτβαιλερ πιτ μπουλ και το σκυλι μου τρωει κοσμο και τετοια! Αυτα τα λενε τυποι που καλυτερα να πανε να αγορασουν μια αρκουδα η ενα ρινοκερο αν θελουν να εχουν ζωο απο το ζωικο βασιλειο! Αντε με τους ασχετους ολους! Συγγνωμη αν σας κουρασα αλλα ειμαι πολυ ευτυχης που ο τσοπανης μου πλεον ειναι ο δευτερος μου εαυτος! Κοιταζω στα ματια του και βλεπω εμενα! Οτιδηποτε αλλο ειναι ασχολιαστο! Αγαπη δωστε στο σκυλο θα σας αγαπησει και θα σας προστατευσει στον σωστο χρονο χωρις να παρει και αλλους στον λαιμο του! ειτε ειναι ρατσα ειτε οχι! Οπως ο ανθρωπος! ειτε αδυναμος ειτε δυνατος με ενα οπλο μπορει να κανει κακο! Ξυπνατε !
η πιο καλή ράτσα είναι τα ημίαιμα του θεού – οι ράτσες είναι σαν την άρια φιλή, που εξοντώνει όλες τις άλες
εχω 2 μπασταρδα λυκοσκυλα , δεν ξερουμε τους γονεις τους, μας τα φεραν αρρωστα με ψωριαση, κλαψιαρικα απο μικρα και σηκωνουν το 1 αφτι τους πριν τον 8ο μηνα και το αλλο μετα τον χρονο τους.
και τα 2 τρεχουν μεσα στα χωραφια μαζι μου 3-5 χιλιομετρα την ημερα. ειναι κοντοτριχα και οι μυες τους φαινοντε μεχρι αηδιας. τα ποδια τους ειναι σαν σφυρια και σκληρες πατουσες. σε sprint τρεχουν σαν διαολοι και ξεπερναν τα 40-45 khm την ωρα. τα δοντια τους ειναι μυτερα και σκιζουν ολα τα παιχνιδια τους. εχουν τρομερες αντοχες και καψωνια. πηδανε παραθυρα, τα 3 μετρα υψους του μπαλκονιου, πηδανε πανω στο αμαξι μας και κατεβαινουν απο την αλλη. μπαινουν μεσα και βγαινουν απο το ανοιχτο παραθυρο, μενουν χωρις νερο μετα απο 7-10 χιλιομετρα πορεια με το πολυ 2 χουφτες νερο.
με τα αδεσποτα εξω τα αφηνω καμια φορα λημενα και πανε και κανουν παιχνιδι μαζι τους. αφηνουν ολους να τα χαιδευουν αλλα μετα απο πολυ ωρα αρχιζουν κ αγριευουν.
πως τα μεγαλωσα? αυτη ειναι η πρωτη γενια σκυλων που μεγαλωνω. βασικη υπακοη μονο. ακαθαρσιες εκει π δεν πρεπει? φωναγμα και καμια κλοτσια. με αγριεψες στο φαγητο? κλωτσια, το παιρνω το ξαναφηνω (2-3 φορες και σταματαει οριστικα), εφαγες κατι απο κατω? φωναγμα, ανοιγμα το στομα στο βγαζω και εαν το εχει καταπιει σφαλιαρα στον κωλο κ μια στην μουσουδα.
απο την αρχη-αρχη το σκυλι ειχε ψωριαση. ολοι με κοροιδευαν για τα “μπασταρδα” που κουβαλαω και δεν ξερω καν απο που προηλθαν. το σκυλι οπως και ο ανθρωπος οταν ειναι αρρωστος δεν τον πεταμε και κανουμε παρεα με εναν υγιη. το σκυλι το δινεις τα φαρμακα, καλη τροφη κλπ και φτιαχνεται. κανενα απο τα 2 δεν μεγαλωσε με μητρικο γαλα. ολοι κοροιδευαν μεχρι τα 4-5 χρονια του αρσενικου μου γτ ειχε μεγαλυτερα αφτια απο το κεφαλι του, ηταν λεπτος κλπ. τρ εγινε 6 χρονων και “εδεσε”. οι μαγκες οι φιλοι μου που πηραν pit-bulls, rotweilers τα ξεφορτωθηκαν πανω στον χρονο. “θα τα βαλουμε για μαχη, θα τα βαλουμε για μαχη” τοτε δεν μιλουσα. αλλα τωρα που μαχη χωρις σκυλο?
θα μπορουσα να γραφω ωρες ατελειωτες σχολιαζοντας τις βλακειες του καθενα για ενα ημιαιμο ον. το ημιαιμο εχει μυαλο στο κεφαλι. εχει και 4 ποδια αρα μπορει να τρεξει. επισης εφοσον εχει εγκεφαλο αρα μπορει και να εκπεδευτει. ποσες φορες μου αρρωστησαν ή ειχαν προβλημα σκελετικα κλπ? καμια! υγιη ολα εκτος απο τοτε π ηταν 1-2 μηνων με την ψωριαση. τι θα προτιμουσα απο σκυλια? ημιαιμα λυκακια! χαρακτηριστηκα και χρωματα διαφορα και απο τους 2 γονεις. το αποτελεσμα κατι που ξεχωριζει. οχι αυτο το συνηθησμενο βαρετο καφε – μαυρο χρωμα. ειμαι κατα των “καθαρων”. προπαγανδες προς τον λαουτσικο για το κερδος των εκτροφεων εφοσον αυτα δεν χρησιμευουν περισσοτερο σε κατι παραμονο στα καλλιστεια.
Εχω μια ημιαιμη σκυλιτσα και δεν ξερω αν πρεπει να τη ζευγαρωσω.Οπωσ ειναι τωρα είναι ένασ πολύ καλός συνδυασμός.Πως να ταιριαξουμε το σκύλο για να μη χαθούν κάποια χαρακτηριστικά?
Αθανασία, είπαμε, κάθε ημίαιμος είναι μοναδικός!
Εσύ ουσιαστικά μιλάς για τη δημιουργία μιας «φυλής» με πρότυπο τη σκυλίτσα σου! Δεν υπάρχει σχεδόν καμία πιθανότητα να περάσουν τόσο απλά τα χαρακτηριστικά ενός ημίαιμου σκύλου στα κουτάβια του. Για να έχεις κάποια πιθανότητα να κληρονομηθούν κάποια από τα γνωρίσματα που λάτρεψες στη σύντροφό σου θα πρέπει πρώτα να τα βρεις ΚΑΙ στον αρσενικό που θα επιλέξεις για το ζευγάρωμα. Αλλά και τότε, τίποτα δεν σου εξασφαλίζει ότι αυτά τα χαρακτηριστικά θα περάσουν στους άμεσους απόγονους και όχι σε επόμενη γενιά! Χρειάζονται πολλά-πολλά χρόνια επιλεκτικής αναπαραγωγής, όπου θα χρησιμοποιούνται και άλλοι σκύλοι που φέρουν τα επιθυμητά χαρακτηριστικά (αυτά που εσύ λάτρεψες στη σκυλίτσα σου) ώστε να μπορούμε να πούμε, με σχετική σιγουριά, ότι καταφέραμε να σταθεροποιήσουμε τη «φυλή». Πλέον, ναι (αν έχει γίνει σωστά η διαδικασία) οι περισσότεροι απόγονοι θα έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά – θα μοιάζουν δηλαδή όλο και περισσότερο στο πρότυπο, στην περίπτωσή μας στη σκυλίτσα σου!
Η δημιουργία μιας φυλής είναι μια κοπιαστική διαδικασία πολλών ετών, που συμπεριλαμβάνει ειδική γνώση, εμπειρία και πολλά-πολλά ζώα και γέννες. Από την άλλη, υπάρχουν εκατοντάδες «έτοιμες» φυλές σκύλων. Μελέτα τα πρότυπά τους και σύγκρινέ τα με τα χαρακτηριστικά που λάτρεψες στη σκυλίτσα σου. Παρακολούθησε μια έκθεση μορφολογίας για να γνωρίσεις από κοντά εκατοντάδες διαφορετικές φυλές. Ίσως βρεις έτοιμη τη φυλή που ονειρεύεσαι!
Μπορείς επίσης να εξηγήσεις σε κάποιον ειδικό ποια ειδικά γνωρίσματα επιθυμείς να έχει ο επόμενός σου σκύλος ώστε να σε βοηθήσει να επιλέξεις ένα από τα χιλιάδες ενήλικα αδέσποτα στους δρόμους. Διάβασε το άρθρο μας για το πώς να αξιολογήσεις ένα ημίαιμο ζώο εδώ: Ποιο ημίαιμο μας ταιριάζει;
Πάντως αν επιμείνεις να ζευγαρώσεις την ημίαιμη σκυλίτσα σου θα πρέπει να σκεφτείς και τις επιπτώσεις. Ενώ τα καθαρόαιμα ζώα είναι σχετικά εύκολο να υιοθετηθούν, είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρουν σπίτια ημίαιμα ζώα. Υπάρχουν άλλωστε τόσα πολλά στο δρόμο. Για αυτό, αν θες τη γνώμη μας, η καλύτερη ιδέα είναι η σκυλίτσα να μη γεννήσει. Χόρτασέ την για τη μοναδικότητά της – πίστεψέ μας, κανένας τετράποδος δεν θα αναπληρώσει το κενό που θα αφήσει πίσω της φεύγοντας, όσο και αν της μοιάζει, όπως άλλωστε κανένα ζώο ίδιας φυλής δεν αναπληρώνει την απουσία του καθαρόαιμου αγαπημένου σκύλου της ζωής μας, κι ας είναι σα δυο σταγόνες νερό.
Όταν έρθει η ώρα για νέο σύντροφο, ψάξε σε καταφύγια, αγγελίες ή ακόμα και στο δρόμο για ένα ενήλικο ζώο που «σου μιλάει», εξίσου υπέροχο με τη σκυλίτσα σου και εξίσου μοναδικό, άρα και διαφορετικό.
το άρθρο μας πλέκει εγκωμιο για τα ημίαιμα, η τάση της εποχής όμως με τις στειρώσεις διαπράττει την γενοκτονία των ημίαιμων.
Τωρα απο προσωπική εμπειρία θα πω πως τα ημίαιμα είναι λιγότερο φιλάσθενα από τα καθαρόαιμα, χωρις να ειχα ποτε αντιμετωπίσει κανένα ιδαιτερο πρόβλημα υγειας ούτε σε καθαρόαιμο. Θεωρω πως αν θέλεις ο σκύλος σου να ειναι υγιής και δυνατός, πρεπει να μην έχεις καμία σχέση με την λέξη “υπερπροστασία”, οπως επίσης και να αποφευγεις με κάθε τρόπο επεξεργασμένες χημικές τροφες του εμπορίου, ή οποιαδηποτε χημικά σκευάσματα. Πρεπει να επιτεπεις στο σκυλί να κουράζεται στην φύση, να τρέχει και να πάιζει ελεύθερο όσο πιο συχνα μπορει. Αλλιως το μονο που κανεις ειναι να του μικραινεις το νημα της ζωης του. Και αν κανεις το λάθος και ζευγαρωσεις σκυλι που ο ιδιος εχεις κανει φιλάσθενο με τη υπερπροστασία, την επεξεργασμενη τροφη του εμπορίου και τον ανόητο περιορισμό, τοτε φτιάχνεις μια ολοκληρη οικογενεια φιλάσθενων σκύλων. Είναι κρίμα.
Τωρα βέβαια τον μέσο όρο ζωής που μας δίνει το άρθρο 6κ8 χρόνια, δεν μπορω να τον καταλάβω που στηρίζεται, όταν κανένα απο τα δικά μου σκυλιά τουλάχιστο δεν έχει ζήσει λιγότερο απο 14 χρόνια, με αποκορύφωμα τον έναν που έζησε 18. Αλλα ουτε απο σκυλιά γνωστων και φιλων μου δεν ξερω κανένα σκύλο να εζησε λιγότερο απο 10 χρόνια.
Τέλος, το άρθρο ασχολείται με μόδες και κοινωνικά στατους, και θεωρω απόλυτα γελοίο όταν μιλάει κανεις για σκύλους σοβαρά, να αναφέρει τέτοια επιχειρήματα. Οποιος παίρνει ρατσα την παιρνει για κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αν παίρνει σκύλο για το στάτους, καλύτερα να τον αφήσει ήσυχο, και να πάει να πάρει ενα ζευγάρι χρυσά σκουλαρίκια. Ας σοβαρευτούμε.
όσο για τους δίαφορους περίεργους που θεωρουν τα καθαρόαιμα πως ειναι μπασταρδα με πλαστα χαρτιά, να τους υπενθυμισουμε πως πλεον με μια απλή εξέταση dna πιστοποιείς αν ο σκύλος σου είναι καθαρόαιμος ή όχι. Και αν γνωριζεις και την ράτσα που θέλεις, πρεπέι να είσαι πολύ βλάκας αν δεν μπορεις να καταλάβεις αν το σκυλί είναι καθαρόαιμο ή όχι.
Λοιπόν αυτα, είναι ΧΑΖΟΜΑΡΕΣ.
Το οτι κανεις βγαζει πλαστα χαρτια για να πουλαει πιο ακριβα το κουταβι, δεν σημαινει απαραίτητα πως ο σκυλος δεν εχει καθαροαιμους γονεις, σημαινει επίσης πως οι ιδιοκτητες των γονιων του πιθανως να μην ηθελαν να σκασουν ενα καρο λεφτα στα κέννελ κλαμπς για να βγάλουν πεντιγκρή στα κουτάβια. Ή σημαίνει πως ο σκύλος προέρχεται από κλεμμένα καθαρόαιμα, που κατέληξαν σε πάππυ μιλλς και φυσικά οι κλέφτες εννοειται πως δεν εχουν τα χαρτια των κλεμμενων σκυλων για να βγαλουν πεντιγκρη και στα κουτάβια. Οποτε βγαζουν πλαστα και ξεμπερδευουν την ιστορια.
Γι αυτο δεν αγοράζουμε ΠΟΤΕ σκύλους από πετ σοπς, γιατι συμβάλλουμε στις κλοπες των σκύλων και τον ελεεινο βασανισμο τους και μετατροπη τους σε μηχανες γέννας.
Και αν οι φιλοζωικες θα ηθελαν να λεγονται φιλοζωικες, ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ θα έπρεπε να πολεμούν με κάθε τρόπο το εμπόριο κουταβιών των πετ σοπς και να ελευθερώνουν αυτα τα ζωα με ΜΗΔΕΝΙΚΟ ΚΕΡΔΟΣ για τα πετ σοπς. Σιγα μην το κανουν όμως, και χάσουν τους σπόνσορες.
Διαβάζεις τα κείμενα πριν απαντήσεις; Γνωρίζεις καλά από σωματεία; Ήσουν μέλος σε κάποιο από αυτά; Ξέρεις ότι δεν κυνηγάνε πετσοπς και πάπι μιλς;…
Πολύ αμφιβάλλουμε! Αν πιστεύεις ότι τα σωματεία κερδίζουν από τις στειρώσεις, τις οποίες πληρώνουν μόνα τους, τι να πούμε;…
Τα σωματεία δεν παίρνουν κρατικές επιδοτήσεις, μόνο οι δήμοι παίρνουν.
Όσο για το DNA, αυτό πιστοποιεί καθαροαιμία μόνο κατά προσέγγιση.
Αν ζευγαρώσεις ένα καθαρόαιμο ζώο με ένα ημίαιαμο θα βγάλει πιθανώς ένα σκύλο με μπόλικα χαρακτηριστικά της φυλής σε κάθε γέννα, ε και;;;
Όσο για τα πετσοπς πραγματικά νομίζεις ότι τα ζώα που πωλούνται εκεί είναι απόγονοι κλεμμένων; Από κουταβόμυλους και εκτροφείς της πίσω αυλής προέρχονται, ναι, συνήθως από Ουγγαρία και Βουλγαρία. Και τα σωματεία στη χώρα μας έχουν εξαρθρώσει μπόλικους ελληνικούς.
Η συμβουλή μας, μπες σε ένα σωματείο και δούλευε… Σώσε, θεράπευσε, φρόντισε, βρες κατάλληλα σπίτια και τα ξαναλέμε. Από κριτική έχουμε πήξει σε αυτή τη χώρα…
Το dna πιστοποιει τις τρεις προηγούμενες γενιές του σκύλου.Τα χαρτιά πιστοποιούν τρεις ή πέντε, ανάλογα την περίπτωση.
Και δεν φαντάζομαι πως προσπαθείτε να με πείσετε πως η γενετική επιστημη είναι αναξιόπιστη ενώ η οποιαδήποτε σφραγίδα όχι.
Το θέμα καθαρού αίματος είναι αυτο που λένε οι λέξεις, καθαρό αίμα, αν το σκυλι δηλαδή προερχεται απο γραμμές αίματος με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της φυλής. Δεν είναι το αν έχει χαρτιά ενας σκύλος ή όχι, τα οποία χαρτιά απλά υπάρχουν σαν πιστοποιητικά για να ανεβάζουν την τιμή του. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν καθαρόαιμα και δεν ενδιαφέρθηκαν ποτε για τα χαρτιά τους. Γιατι τον σκύλο δεν τον έχουν για φιγούρα να δείχνουν χαρτια στον γείτονα, τον έχουν για τα χαρακτηριστικά του.
Το αν επιχορηγούνται οι στειρώσεις το ξέρουν και οι πέτρες.
Υπάρχουν κάποια σωματεία τα οποία αποτελούνται απο ανθρώπους με σωστές προθέσεις. Κάποια όμως.
Εθελοντης δεν υπήρξα ποτε γιατι έχω δει την εκμετάλλευση που πέφτει στους περισσότερους εθελοντές. Και επισης δεν θεωρω φιλοζωία το να μαζευω ζωα σε κλουβιά και να τα πουλάω ένα πενηντάρικο τσιπαρισμένα με εκβιαστρικά και αδιάκριτα συμβόλαια σε άσχετους ανθρώπους. Ουτε ειναι φιλοζωία το να κάνεις ευθανασία σε εναν σκύλο επειδη του μήκε ένα αγκάθιι στο μάτι (πραγμα που θα συνέβαινε σε εναν απο τους προηγούμενους μου σκύλους αν δεν ειχα τσακιστει να παω να τον μαζεψω απο τη φιλοζωική, δεν υπηρχαν τα συμβολαια υιοθεσίας τοτε, το σκυλι εζησε 14 χρόνια ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΔΥΟ ΤΟΥ ΜΑΤΙΑ να βλεπουν κανονικα, η φιλοζωικη που το ειχε βγαλει τυφλό και θα το σκότωνε)
Ουτε φυσικά θεωρω φιλοζωία το να ξεκοιλιάζεις έγκυες σκύλες, να τους πετας τα αγεννητα κουταβια στα σκουπιδια και μετα να τους βγαζεις και μητρα και ωοθηκες και να τις “επανεντασσεις, με το στηθος να κρεμεται γεματο γαλα. Αυτα τα πράγματα είναι άρρωστα και διαστραμμένα, δεν θέλω καμία απολύτως ανάμειξη μαζί τους.
Τέλος αν ήθελε η Φιλοζωική εταιρία να βάλει τέλος στο θέμα των κουταβιών που πουλιούνται στα πετ σοπς θα το είχε κάνει σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, την δύναμη την έχει. Πως θα το κάνει όμως αυτό όταν τα ίδια της τα μέλη που δίνουν τις συνδρομές έχουν πετ σοπς και πουλάνε κουτάβια;;;;;;;;;;;;;;
ΤΟ ΑΝ ΕΧΩ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙ ΖΩΑ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΑ ΖΩΑ ΠΟΥ ΦΡΟΝΤΙΣΑ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΤΥΜΠΑΝΙΖΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΜΙΖΕΙ Η ΤΣΕΠΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΖΩ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ
Διαβάζω, και πάρα πολυ καλά μάλιστα, τα άρθρα και γι αυτό μπαίνω και στην διαδικασία να απαντω σε αυτον τον καταιγισμό μπουρδολογίας. Και ακόμα καλύτερα διαβάζω τα σχόλια, τα οποία ομολογώ με έχουν αφήσει άναυδο. Δεν περίμενα ποτέ πως το θέμα των ζώων θα μάζευε τόσους επικίνδυνα ανίδεους ανθρώπους, οι οποίοι το παίζουν και ειδήμονες.
Ευτυχώς εσύ εισαι ειδήμων και πολύ καταρτισμένος. Ευγε
Φιλε Περικλη εισαι εντελως αστοχος αλλα και και με λαθος αντιληψεις σε καποια πραγματα που αναφερεις και παντελως ανενημερωτος θα ελεγα.Γραφεις πολυ σωστα οτι ο περιορισμος ενος σκυλου (πραγμα τραγικο αλλα δυστυχως συνηθες στην Ελλαδα σκυλοι δεμενοι ολημερις σε μπαλκονια, αυλες κλπ. με δεκαλεπτες βολτες και αν) η σιτιση του με επεξεργασμενες τροφες του εμποριου οπως π.χ κονσερβες απο σουπερμαρκετ κλπ και η “υπερπροστασια” γενικοτερα λιγοστευουν το νημα της ζωης του.Πολυ σωστο αυτο και συμφωνω απολυτα.Στην συνεχεια ομως αναφερεις πως αυτο επηρεαζει τους απογονους των σκυλων διοτι μεταφερει σε αυτους την φιλασθενεια που εχουμε δημιουργησει εμεις στους προγονους τους.
Αναρωτιεμαι αν εχεις διαβασει ποτε σου ενα βιβλιο βιολογιας.Αν το ειχες κανει προφανως θα γνωριζες πως σε καθε οργανισμο υπαρχουν τα κληρονομικα και τα επικτητα χαρακτηριστικα.Τα επικτητα χαρακτηριστικα ειναι αυτα που αποκτωνται εξ’αιτιας των περιβαλλοντικων συνθηκων και συνθηκων διαβιωσης και ΔΕΝ κληροδοτουνται.Αυτο απλα σημαινει πως αν για παραδειγμα ενας σκυλος εχει περασει την ζωη του κλεισμενος σε ενα δωματιο η ενα μπαλκονι με αποτελεσμα στην πορεια να ατροφησουν τα πισω ακρα του τα κουταβια που θα γεννηθουν απο την αναπαραγωγη του συγκεκριμενου σκυλου δεν προκειται να αποκτησουν κι αυτα ατροφικα ποδια.Επισης αν η ανθυγειινη διατροφη ενος σκυλου του προκαλεσει καποια ασθενεια π.χ στα νεφρα δεν σημαινει οτι η ιδια ασθενεια θα κληρονονομηθει απο τους απογονους του συγκεκριμενου σκυλου.
Οσο για το αλλο που αναφερεις στην αρχη οτι ενω το αρθρο εγκωμιαζει τα ημιαιμα (και καλα κανει) η ταση της εποχης μας για στειρωσεις οδηγει στον αφανισμο τους, θα ηθελα να διαφωνησω και σε αυτο αφενος λεγοντας οτι τα ημιαιμα δεν προκειται να αφανιστουν ποτε γιατι παντα καποιοι ανοητοι ανευθυνοι και ακαρδοι συμπολιτες μας θα “ξεφορτωνονται” τα κατοικίδια τους ωσαν να ηταν αντικειμενα πετωντας τα στους δρομους αφετερου τι κακο βλεπεις με στις στειρωσεις οταν ολοι εχουμε γινει αυτοπτες αυτηκοοι η αλλους ειδους μαρτυρες κακοποιησεων βασανισμων και γενικοτερα κακομεταχειρησης αμοιρων αδεσποτων? Ειναι καλυτερα δηλαδη να αφηνουμε ανεξελεγκτη την αναπαραγωγη ημιαιμων και να καταληγουν αδεσποτα ερμαια στην διαστροφη και στην αγριοτητα του καθε αγροικου? Εγω που αγαπαω τα ζωα γενικοτερα και τους σκυλους ειδικοτερα δεν θα το ηθελα αυτο ποτε και φανταζομαι πως ουτε κι εσυ.
*** Antispam disabled. Check access key in CleanTalk plugin options. Request number 101ceda488bf145fae8b61c036a1364c. Antispam service cleantalk.org. ***
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο.
Ωστόσο, θα πρέπει να λάβει κανείς υπόψιν του ότι, εφ’ όσον και οι διασταυρώσεις των ημίαιμων σκύλων στο αστικό περιβάλλον συμβαίνουν πλέον μέσα στο πλαίσιο της περιορισμένης γονιδιακής δεξαμενής που όρισαν οι εκτροφείς καθαρόαιμων τις τελευταίες δεκαετίες, τα προβλήματα της καθαροαιμίας κληροδοτούνται μοιραία και στα ημίαιμα.
Το εάν η φυσική επιλογή, έστω και με τη παραλλαγμένη διατύπωσή της στο περιβάλλον της πόλης, θα καταφέρει να εξοστρακίσει τα προβλήματα αυτά μέσα από τις επόμενες γενεές ημίαιμων – και μέσα από την τυχαιότητα των γονιδιακών ανταλλαγών – κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει με ακρίβεια. Μόνο να το παρατηρήσουμε μπορούμε.
Η αναπαραγωγή είναι μια λεπτή υπόθεση! το να παρουσιάζει κάποιος χαριτωμένα το ότι δεν ξέρουμε τι χαρακτήρα θα πάρουμε θα αν βγει μικρό η μεγάλο είναι τέλειος ανεύθυνο δηλαδή αν πάρουμε μεγαλόσωμο κουτάβι από μικρόσωμη μάνα? τι γίνεται πώς θα είναι σκελετικά το ζώο? αν το θέλουμε για συντροφιά και είναι επιθετικό πως θα το ξέρουμε να μην το δώσουμε σε μια οικογένεια με μωρά? αν φτάσει 18 χρονών και έχουν φύγει τα μισά του αδελφάκια στην γεννά μετραει στο ποσοστό? επίσης τα ποσοστά μακροζωίας είναι από σκυλιά με γνήσια pedigree η πλαστά?
θεωρώ ότι οπιος αναλαμβάνει να φέρει στον κόσμο κι άλλα σκυλάκια θα πρέπει να έχει ψάξει πάρα πολύ καλά τι θα ζευγαρώσει μεταξύ τους! το pedigree είναι ένα πιστοποιητικό με το γενεαλογικό δέντρο του ζώου που βοήθα στην εξέλιξη του είδους και αποτελεί εργαλείο στα χέρια του εκτροφέα κ όπως την αποφυγή ΑΙΜΟΜΙΞΙΑΣ κτλ και την απαλλαγή από παθήσεις!
Το άρθρο αυτό χρησιμοποιεί ότι θέλει από τις πηγές του είναι αερολογίες και λίγο “χαρούμενο”. Δεν βοηθαει καθόλου στο πρόβλημα με τα αδέσποτα καθώς ο κάθε ένας θα ζευγαρώνει ότι να ναι όπως να ναι και αν δεν του κάτσει… δρόμο. Αυτός που το έχει ίσως το ζευγαρώνει με το αδελφάκι του που το έχει ο γείτονας και μοιάζουν στα χρώματα! Όλοι θα είναι ειδικοί και θα έχουν κάνει το καλύτερο γιατί ο σκύλος τους ξέρει τούμπα!
Όλα τα ζώα συντροφιάς είναι εξαιρετικά πλάσματα υμίαιμα η καθαρόαιμα δεν υπάρχει διαφορά! Χρειάζεται πολύ μελέτη υπευθυνότητα και παιδεία για να έχουν εξέλιξη προς το καλύτερο!
Πάρα πολύ ωραίο άρθρο…