Το Μίνι Κούπερ που είχα τότε μόλις είχε μπει στο γκαράζ του πλοίου που θα μας πήγαινε στο νησί. Ήταν οι πρώτες διακοπές μου με τη Γιέκη και ο ιδανικός τόπος ήταν το πατρικό μου. Άμαθη και φρέσκια σκυλομάνα, αιφνιδιάστηκα με την εντολή του ναυτικού που με είχε βοηθήσει να παρκάρω: «Βάλε το σκυλί στο κλουβί». Όπου κλουβί ένα «διαμέρισμα» σε μια σιδερένια «πολυκατοικία» μέσα στο γκαράζ, με το θόρυβο να είναι εκκωφαντικός και τις εξατμίσεις να σου πνίγουν την ανάσα. «Συγκάτοικοι» ένα αρσενικό Κόκερ, που γάβγιζε συνεχώς, και ένα θηλυκό Μπουλντόγκ, που χτυπιόταν στα κάγκελα. «Μα…» τόλμησα να ψελλίσω, αλλά ο τύπος δεν σήκωνε κουβέντα: «Έλα, κυρία μου, να τελειώνουμε…». Καθώς κοιτούσα τη Γιέκη, που, με τη σειρά της, με κοιτούσε τρομοκρατημένη, σκέφτηκα προς στιγμήν να την αφήσω στο αυτοκίνητο. ∆εν ήταν όμως καλές συνθήκες -έντεκα ώρες μέσα στη ζέστη- και, τι άλλο να κάνω, υπάκουσα. Το μόνο που σκέφτηκα ήταν να βάλω μαζί της στο κλουβί το πουλόβερ μου, για να έχει τη μυρωδιά μου, και ανέβηκα στο επάνω κατάστρωμα. Πρέπει να ήταν από τα πιο αγχωτικά βράδια της ζωής μου κι όταν πια, κατά τις πεντέμισι το πρωί, το πλοίο έπιασε στο λιμάνι, έτρεξα κάτω. Η Πατατούλα με κοιτούσε τρομοκρατημένη. Την έβγαλα από το κλουβί και γραπώθηκε πάνω μου. Όταν φτάσαμε στο σπίτι, πήγαμε στο δωμάτιό μου και… αυτό ήταν. Ανέβηκε στο κρεβάτι όπου είχα αφήσει τα ρούχα μου, κάθισε πάνω και δεν έλεγε να κουνηθεί. Όσο κι αν προσπάθησα να την παρασύρω στον κήπο, γρύλιζε με ένα βλέμμα που έδειχνε να μη με γνωρίζει και δεν άφηνε κανέναν να την πλησιάσει. Πέρασαν οι δεκαπέντε ημέρες των (μαύρων) διακοπών μας, με τη Γιέκη καθισμένη πάνω στα ρούχα – μόνο για τη βόλτα, όταν πια δεν έπαιρνε άλλο, σηκωνόταν. Κι έτσι, έφτασε η ώρα της επιστροφής. Πρόβλημα, καθώς καταλάβαινα ότι θα την έχανα αν επαναλαμβανόταν η «μέθοδος» της μετάβασης. Πήγα στο ταξιδιωτικό πρακτορείο, παρακάλεσα, τίποτα. Ο νόμος, τότε, ήταν σαφής: τα σκυλιά στα κλουβιά. Ούτε κατάστρωμα ούτε τίποτα.
Στην απελπισία μου, κατέφυγα στην παρανομία. Έκλεισα μια ολόκληρη καμπίνα, αγόρασα μια ολοκαίνουργια βαλίτσα που έκλεινε με φερμουάρ και λίγο πριν μπω στο καράβι, έβαλα μέσα τη Γιέκη, αφήνοντας λίγο ανοιχτό το φερμουάρ για να αναπνέει. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή όταν περνούσα τον έλεγχο εισιτηρίων. Ευτυχώς, σαν να καταλάβαινε, η μικρή μου δεν έβγαλε κιχ. Ούτε στον έλεγχο εισιτηρίων ούτε και σε όλο το ταξίδι. Μέχρι να επιτραπούν τα σκυλιά στο κατάστρωμα, το νησί αποκλείστηκε από τόπος διακοπών μας. Για την ακρίβεια, αυτό που αποκλείστηκε ήταν οι διακοπές.
∆εν ξέρω αν ξεπέρασε ποτέ εκείνο το σοκ. Ευτυχώς όμως, άλλαξε η νομοθεσία κι έτσι ξανακατεβήκαμε στο νησί. Η Γιέκη πανευτυχής στο κατάστρωμα, με τα αυτιά της να ανεμίζουν, κι εγώ καθισμένη δίπλα της επί έντεκα ώρες. Χωρίς να μπορώ να απομακρυνθώ. Τουλάχιστον όμως ήμασταν μαζί.
Διαβάστε επίσης
Τι ισχύει για τις μετακινήσεις των τετράποδων με πλοία, ΚΤΕΛ και άλλα ΜΜΜ
διαφήμιση
Περισσότερη Γιέκη…
Οι τέλειες δικαιολογίες μιας… Σκρουτζ
δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε καταλαβαίνω, αναγκάστηκα να μεταμφιέσω το border collie μου σε μωρό!!!! ο άντρας μου το κράταγε έτσι αγκαλιά, και εγώ με την κουμπάρα μπροστά του ώστε να μην καλοφαίνεται, για να περάσουμε από την είσοδο του πλοίου και μετά στην καμπίνα μας κουκουλωμένο για τον έλεγχο εισιτηρίων!!!! ταξίδι κέρκυρα-πάτρα ούτε κιχ!!!!!!
Ενας οικογενειακός μας φίλος , σε ανάλογο ταξίδι για Κρήτη , το πρωί κατεβαίνοντας στο γκαράζ με τα κλουβιά ,βρήκε τον ποιμενικό του ψώφιο. Αντιλαμβάνεστε την συνέχεια , αντί για διακοπές στην Κρήτη , γύρισε στον Πειραιά.
Καλησπερα,τα καραβια που πανε Κρητη τα κλουβια τα εχουν πανω,στο τελευταιο οροφο του καταστρωματος και μπορεις να το παρεις η να πας να το δεις οποτε θες και κατα τη διαρκεια του ταξιδιου…σιγουρα πηγε Κρητη?