Και οι δύο σκύλοι είναι 5 χρόνων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουν ωριμάσει ιδιαίτερα: ο Λέμον παραμένει το ίδιο χαρούμενος και λιχούδης, όπως όταν ήταν κουτάβι, μόνο που τώρα τον φωνάζουν Χοντρό και του αρέσει. Ο Σκνίπας, παρότι έχει κόψει κάποιες κακές συνήθειες του παρελθόντος, παραμένει αεικίνητος, γεμάτος ενέργεια, με μπόλικη όρεξη για ζαβολιές. Φυσικά, γλιτώνει κάθε φορά την τιμωρία λόγω της γοητείας του: με τα ολοστρόγγυλα μάτια να σε κοιτούν γεμάτα απορία, τα τεράστια αυτιά να κρέμονται σαν κοτσιδάκια και την ουρά να παίζει ντραμς από χαρά στα έπιπλα και τα πατώματα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να του αντισταθείς.
Σήμερα την τιμητική του έχει ο Σκνίπας. «Τον βρήκαμε κουτάβι ακόμα στην παραλία του Να, να πίνει μπίρα από τα κουτάκια στην άμμο. Ηταν πολύ μικρόσωμος, αλλά με έμπειρες κινήσεις έσπρωχνε με τα μπροστινά ποδαράκια του το μπουκάλι και έπινε με την ησυχία του. Ηταν μόνιμα στην παραλία, πάντα διψασμένος ή μεθυσμένος. Γι’ αυτό τον βαφτίσαμε Σκνίπα και τον πήραμε μαζί μας. Με τον Λέμον μεγάλωσαν μαζί. Μαζί πήγαν και στο “σχολείο”, αλλά για διαφορετικούς λόγους ο καθένας: ο Λέμον γιατί ήταν πολύ πεισματάρης και ζημιάρης (έχουμε ήδη αλλάξει 2 καναπέδες και δεν περιγράφεται τι τραβήξαμε για να επιβιώσουν οι γλάστρες στο μπαλκόνι), ο Σκνίπας γιατί, ενώ μέσα στο σπίτι είναι υπόδειγμα συμπεριφοράς και διακριτικότητας, όταν βγαίνει έξω είναι σκέτος μπελάς».
Προστάτης της αγέλης είναι ο Σκνίπας, παρότι μειονεκτεί σε μέγεθος. Ο Λέμον είναι το χαρούμενο και φιλήσυχο Λαμπραντόρ, που θα βγει βόλτα ανέμελος και στην πρώτη απειλή θα γυρίσει ανάσκελα και θα περιμένει τον Σκνίπα για να τον σώσει. Αυτός που θα μπλέξει πρόθυμα σε καβγάδες, παρόλο που έχει ήδη αρκετά ράμματα στη γούνα του, είναι ο Σκνίπας, που είναι μεγάλος σκανταλιάρης.
«Ο Σκνίπας βγαίνει βόλτα μόνο με λουρί, αφού ως γνήσιο κυνηγόσκυλο μπορεί να απομακρυνθεί ακολουθώντας μια μυρωδιά και να γυρίσει μετά τρεις ώρες. Τις λίγες φορές που είναι ελεύθερος στην πόλη, του αρέσει να κρύβεται, για να σε προκαλέσει να παίξεις κυνηγητό μαζί του. Τρέχει πολύ γρήγορα -τον έχω μετρήσει να πηγαίνει με 46 χιλιόμετρα την ώρα- χωρίς να κουράζεται εύκολα. Εγώ, εννοείται, ακολουθούσα με τη μηχανή, γιατί δεν γίνεται αλλιώς να τον πιάσεις.
»Στις διακοπές είμαστε πάντα όλοι μαζί, έτοιμοι για νέες περιπέτειες. Φέτος πήγαμε στην Ιθάκη, που παραλίγο να αποβεί μοιραία για τον Σκνίπα, αφού δεν σταμάτησε στιγμή να κυνηγάει τα ζώα του νησιού. Την πρώτη ημέρα τον είχαμε χάσει για καμιά ώρα στην παραλία. Ξεκίνησα λοιπόν την ορειβασία, για να περάσω στις διπλανές παραλίες, όπου είχε αρχικά κατευθυνθεί. Λίγο μετά, με οδήγησαν τα βελάσματα ενός μικρού κατσικιού ανάμεσα στη σχισμή ενός βράχου και τη θάλασσα. Ηταν πολύ απόκρημνα για να κατέβω να το απεγκλωβίσω. Για να σωθεί το τρομοκρατημένο κατσικάκι από τον Σκνίπα, χρειάστηκε τελικά να πέσει στη θάλασσα!
»Το πιο επικίνδυνο και αστείο περιστατικό όμως ήταν αυτό με την προβατίνα. ∆ίπλα στο σπίτι με τον ελαιώνα όπου μέναμε ήταν ένα μαντρί. Κάποιο πρωί, ο Σκνίπας αποφασίζει να κυνηγήσει μια προβατίνα έξω από το μαντρί. Και βρεθήκαμε στον κεντρικό δρόμο της Ιθάκης, μπροστά η προβατίνα να τρέχει, ο Σκνίπας να την κυνηγάει γαβγίζοντας και από πίσω τούς ακολουθούσε ο βοσκός με την καραμπίνα στο χέρι, βρίζοντας, πάνω στο παπάκι του. Πολύ πιο πίσω, τελευταίοι και καταϊδρωμένοι, τρέχαμε εγώ με τον Λέμον. Μπορείτε να φανταστείτε πόσο αστεία ήταν η εικόνα…»
*Αναδημοσίευση από το περιοδικό «Σκύλος & Γάτα» (Τεύχος 2, Οκτ.-Νοέμβ. 2011).
Διαβάστε επίσης
Ποιος «νοστιμίζει» τη ζωή του Ηλία Μαμαλάκη;
διαφήμιση
Νίκος Δήμου & Μούψης, Τάκι, Γκνάκι, Σατανάκι, Ντον…
Η κιβωτός της Μαριάννας Τουμασάτου και του Αλέξανδρου Σταύρου
O Άρνι του Γρηγόρη Αρναούτογλου
Ο Διονύσης Σχοινάς δεν μπορεί να δεχτεί ότι όταν βοηθάμε τα ζώα είναι εις βάρος των παιδιών.
Στάθης Παναγιωτόπουλος & Σαρδέλα
εισαι απο τους ευτυχισμενους Ανθρωπους που γνωριζουν τι εστι χαδι και αγκαλια σκυλων!!!!παντα τετοια!!!!και ας`ελπισουμε να μεταδωσουμε το μυνημα σε εκεινους που δεν γνωριζουν!!!!