Ελληνικός Ποιµενικός: o µεγάλος ορεινός

Από την Κλέα Μοριανού

Γενναίος, αγέρωχος, επιβλητικός, είναι το σύµβολο της ελληνικής υπαίθρου. Μπορεί ο πιο αξιόπιστος συνεργάτης των κτηνοτρόφων να προσαρµοστεί στις συνθήκες της αστικής ζωής;

Φωτογραφίες: CARLO RACITI | CREI PHOTOGRAPHY

Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com
Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com

Σκυλιά µεγαλόσωµα, ατρόµητα, αποφασιστικά, πιστά και εργατικά, εκτρέφονται αιώνες τώρα, κυρίως για τη φύλαξη κοπαδιών, στις ορεινές περιοχές της χώρας µας. Με την πάροδο των αιώνων προσαρµόστηκαν στις αντίξοες συνθήκες και τις κακουχίες της νοµαδικής ζωής και διαµόρφωσαν τα απαραίτητα χαρακτηριστικά που έκαναν τη φυλή έναν πολύτιµο και αναντικατάστατο φύλακα, έναν καλό προστάτη των κοπαδιών, ικανό να αντιµετωπίσει τις επιθέσεις µεγάλων σαρκοφάγων, όπως η αρκούδα και ο λύκος, ακόµα και σε συµπλοκή σώµα µε σώµα.

Όταν ένας Ελληνικός Ποιµενικός κάνει τη δουλειά του, δεν «χαρίζει κάστανα». Αυτό το χαρακτηριστικό, που είναι απόλυτα θεµιτό για την ασφάλεια των κοπαδιών, µπορεί να οδηγήσει σε µπελάδες όσους από εµάς συνηθίζουµε να περπατάµε µε το σκύλο µας στην εξοχή. Θα πρέπει να είµαστε σε επιφυλακή για το ενδεχόµενο να πετύχουµε έναν εργαζόµενο Ελληνικό Ποιµενικό στο δρόµο µας και να φροντίσουµε έγκαιρα και διακριτικά να αποµακρυνθούµε. Διαφορετικά, αν θεωρήσει ότι παραβιάζουµε την περιοχή του ή ότι βάζουµε σε κίνδυνο τo κοπάδι του, κινδυνεύουµε και εµείς, και ο σκύλος µας. Μπορεί αυτός ο πολύτιµος, γενναίος και απόµακρος τσοπάνος µε τους άξεστους τρόπους να µεταµορφωθεί σε έναν πιστό αστικό σύντροφο;

 

Σκληροτράχηλος και εργατικός

Προέρχεται από τον Μολοσσικό (ή Μολοσσίδα), έναν από τους γνωστότερους σκύλους της αρχαιότητας, που γεωγραφικά τοποθετείται στην αρχαία ελληνική Μολοσσία, τη σηµερινή Ηπειρο. Η φυλή εξελίχθηκε µε τη συµµετοχή άλλων τοπικών ποικιλιών και διατηρήθηκε µέχρι σήµερα χάρη στο αποµονωµένο και δύσβατο περιβάλλον της οροσειράς της Πίνδου.

Στη διαµόρφωση του τύπου έπαιξαν σηµαντικό ρόλο οι ιδιαιτερότητες του φυσικού περιβάλλοντος στο οποίο καλούνταν να εργαστούν. Κάθε καλοκαίρι τα κοπάδια έπρεπε να µετακινούνται από τα χειµαδιά (πεδινές βοσκές) στα ορεινά για να βρουν τροφή. Αυτή η µετακίνηση επί αιώνες πραγµατοποιούνταν µε αργούς ρυθµούς, βαδίζοντας και ακολουθώντας συγκεκριµένα δροµολόγια, κατά τα οποία οι σκύλοι έπρεπε να βρίσκονται δίπλα στο κοπάδι συνεχώς και να το προστατεύουν. Επρεπε, συνεπώς, να συνδυάζουν την απαραίτητη αντοχή για το ταξίδι, αµυντικές ικανότητες, καθώς επίσης και την ικανότητα προσαρµογής και εργασίας σε συνθήκες στέρησης, χαρακτηριστικά που διατηρούν µέχρι σήµερα.

Κατά τη συνοδεία των κοπαδιών κινούνται συνήθως στην περιφέρεια, επιλέγοντας θέσεις από τις οποίες έχουν δυνατότητα να ελέγχουν την ευρύτερη περιοχή. Παραµένουν ήρεµοι και αποτραβηγµένοι, αλλά είναι έτοιµοι να επέµβουν, αν το κρίνουν απαραίτητο, µε απότοµα ξεσπάσµατα επιθετικότητας.

Η παρουσία τους στο κοπάδι δεν ενοχλεί τα ζώα. Αντίθετα, αναπτύσσουν µαζί τους σχέσεις αρµονικής συµβίωσης και ένα ενισχυµένο ένστικτο προστασίας, το οποίο εκδηλώνουν έντονα µε απωθητικές ενέργειες εναντίον οποιουδήποτε εισβολέα στον ζωτικό τους χώρο. Τη νύχτα είναι ιδιαίτερα κινητικοί και απαντούν µε βαθύ γάβγισµα στα ερεθίσµατα του περιβάλλοντος

Έχουν άριστη όσφρηση, ακοή, όραση και µπορούν να γίνουν φύλακες και προστάτες των χώρων διαβίωσής τους καθώς και των προσώπων που ζουν σε αυτόν.

 

Χαρακτήρας

Τη φυλή διακρίνει η υψηλή αίσθηση καθήκοντος, η αποφασιστικότητα, η ανεξαρτησία δράσης, η έντονη αίσθηση του ζωτικού χώρου και της προστασίας του οικείου περιβάλλοντος, το ισχυρό ένστικτο προστασίας του κοπαδιού, η επιθετικότητα προς τα άγρια ζώα, το θάρρος, η πίστη στην οµάδα και η απόλυτη αφοσίωση στο αφεντικό. Είναι ιδιαίτερα σηµαντικό να γνωρίζουµε τα έµφυτα αυτά χαρακτηριστικά, γιατί τα διατηρεί και ως σύντροφος στη συµβίωση µαζί µας σε αστικό χώρο. Αντιλαµβάνεται εµάς ως το κοπάδι του και αισθάνεται την ανάγκη να µας προστατεύσει µε αντίστοιχες µεθόδους από καθετί που ο ίδιος διακρίνει ως κίνδυνο.

φωτογραφία: ΑΡΧΕΙΟ ΟΦΕΠ
φωτογραφία: ΑΡΧΕΙΟ ΟΦΕΠ

Εµφάνιση

Είναι σκύλος ρωµαλέος, µε καλή σωµατική διάπλαση, που τη χαρακτηρίζουν ο ισχυρός σκελετός και η καλή µυϊκή κάλυψη, ικανός να κινείται όλη µέρα µε κάθε καιρό, σε δύσβατες περιοχές. Η κίνησή του είναι άνετη και σταθερή στον τροχασµό, ικανή να επιταχυνθεί σε καλπασµό, µε δυνατότητα ελιγµών. Στο βάδισµα κρατάει χαµηλά το ογκώδες κεφάλι του.

Η κατασκευή του υποστηρίζει τον τρόπο που εργάζεται καθώς και την ανάγκη να αντιµετωπίζει τους λύκους και τις αρκούδες:

  • Ισχυρός λαιµός, φαρδύς, µυώδης και σχετικά κοντός, δυνατοί ώµοι.
  • Αυτιά µε παχύ δέρµα που καλύπτεται από πυκνό τρίχωµα.
  • Πόδια µυώδη µε δυνατά και χοντρά οστά, που καλύπτονται από ισχυρές µυϊκές µάζες και επιτρέπουν φαρδύ διασκελισµό.
  • Αγκώνες τοποθετηµένοι σε απόσταση από τα πλευρά, ώστε να επιτρέπουν την απρόσκοπτη έκταση του θώρακα κατά την κίνηση, ακόµη και κατά τη µέγιστη προσπάθεια του σκύλου.
  • Ισχυρές αρθρώσεις µε ελαστικότητα και δύναµη.
  • Στήθος ευρύ και βαθύ. Θώρακας µε µέτρια καµπυλότητα, που επεκτείνεται αρκετά προς τα πίσω, αφήνοντας αρκετό χώρο για την καρδιά και τους πνεύµονες.
  • Πέλµατα ευµεγέθη και σφιχτά, σε σχήµα ωοειδές, µε µακριά και καµπυλωτά δάχτυλα, καλά ανεπτυγµένη µεσοδακτύλιο µεµβράνη και νύχια χοντρά και σκληρά.
  • Ουρά (όταν υπάρχει), που φυτρώνει ψηλά στη λεκάνη, χοντρή στη βάση της, µακριά ώς το ύψος του ταρσού. Καλύπτεται από άφθονο τρίχωµα και σχηµατίζει πλούσιο θύσανο.
  • Τρίχωµα πυκνό και άφθονο (αφθονότερο στο πίσω µέρος των µηρών), µε χοντρή τρίχα και διπλό µανδύα.
Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com
Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com

Χρωµατισµοί

Οι βασικοί χρωµατισµοί είναι: α) ο µαύρος (συχνά µε καστανές ανταύγειες)• β) ο καστανόφαιος (αποχρώσεις που κυµαίνονται από τον υπόξανθο, τον φαιό, ως τον σκοτεινό καστανόφαιο και τον ραβδωτό)•, γ) ο λευκός και δ) ο ποικιλόχρωµος. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ποιµενική ορολογία των επιµέρους ποικιλιών. Μπασιούρης είναι ο χρωµατισµός όπου κυριαρχεί το µαύρο, αλλά συνοδεύεται απο λευκά σηµάδια στο στήθος, στο λαιµό, στο επιρρίνιο και στα άκρα. Γκέσος είναι η ποικιλία του µαύρου χρωµατισµού που εµφανίζει πυρρόξανθες ή ραβδωτές περιοχές στα πλευρά, στο στήθος, πάνω από τα µάτια και τα άκρα. Μούργος είναι ο σκοτεινός καστανόφαιος χρωµατισµός, ενώ Σταρένιος ο υπόξανθος.

Ο ποικιλόχρωµος τύπος ονοµάζεται Παρδάλης, πάντα κατά την ποιµενική ορολογία. Εδώ δεσπόζει το λευκό, µε κηλίδες µικρές ή µεγάλες, καθώς και στίγµατα καστανόφαιου, ραβδωτού ή µαύρου χρώµατος. Οι κηλίδες στο κεφάλι είναι επιθυµητό να σχηµατίζουν συµµετρικές περιοχές. Εκφραση του ποικιλόχρωµου τύπου είναι και ο κυανοµιγής χρωµατισµός.

Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com
Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com

Στο σπίτι µας;

Ένα από τα χαρακτηριστικά του Ελληνικού Ποιµενικού είναι η εντυπωσιακή του προσαρµοστικότητα. Μπορεί να συνηθίσει τη ζωή σε ηµιαστικό περιβάλλον, αρκεί να του προσφέρουµε συχνή ανθρώπινη παρουσία, µεγάλους χώρους και τη δυνατότητα να κινείται ελεύθερα.

Λόγω του ισχυρού ενστίκτου φύλαξης της φυλής, θα πρέπει να ασχοληθούµε επίµονα µε την κοινωνικοποίησή του µε ανθρώπους και ζώα από τη στιγµή που ως κουτάβι θα έρθει στο σπίτι µας, ώστε µεγαλώνοντας να είναι καλότροπος και αρµονικός στη συµβίωση. Κατά την εφηβεία, που διαρκεί παραπάνω από ό,τι σε άλλες φυλές -ωριµάζει περίπου στα δύο του χρόνια-, θα πρέπει να διατηρήσουµε την υποµονή µας και να επιµένουµε µε σύντοµα επαναλαµβανόµενα µαθήµατα υπακοής, ώστε να µπορούµε να ελέγχουµε την επιθετικότητά του. Σε καµία περίπτωση δεν θα πρέπει να καταφύγουµε σε βίαιες µεθόδους εκπαίδευσης. Ενας έπαινος, µια παρότρυνση ή ένα «µπράβο» θα είναι πολύ πιο αποτελεσµατικά από τις αγριοφωνάρες και τους σκληρούς χειρισµούς. Για να µπορούµε να χαλιναγωγούµε την ανεξαρτησία και την ευστροφία του, χρειάζεται καθηµερινά να του υπενθυµίζουµε τις επιθυµητές και µη επιθυµητές συµπεριφορές µέσα από συγκεκριµένα παραγγέλµατα.

Διαθέτει µεγάλη ενεργητικότητα, που πρέπει να διοχετεύεται σε διάφορες δραστηριότητες, ειδάλλως οδηγείται από την ανία σε καταστροφικές τάσεις και υπερβολικό γάβγισµα.

Είναι ιδιαίτερα πιστός και συντροφικός και δίνει αγάπη στο αφεντικό του. Εχει έµφυτη την ικανότητα να µας προστατεύει. Στην οικογένεια δένεται περισσότερο µε ένα άτοµο και επιδιώκει να έχει τον έλεγχο της οµάδας του, την οποία αντιλαµβάνεται σαν κοπάδι.

Ένα από τα πιο σηµαντικά χαρακτηριστικά του είναι η ικανότητα να διακρίνει καταστάσεις και να ενεργεί από µόνος του. Καχύποπτος αλλά διακριτικός στην παρουσία των ξένων, δεν δηµιουργεί εύκολα φιλίες. Ακόµα και αν είναι καλά κοινωνικοποιηµένος από µικρός, θα πρέπει να είστε πάντα σε επιφυλακή, για να αποτρέψετε επικίνδυνες πρωτοβουλίες και να µπορείτε να πάρετε τον έλεγχο σε περίπτωση που χρειαστεί.

 

Στη βόλτα

Πρέπει να επιδιώκετε τις βόλτες στην εξοχή, γιατί έχει µεγάλη ανάγκη να κινείται ελεύθερα, ανεµπόδιστα και να καλύπτει µεγάλες αποστάσεις. Για να τον αφήσετε ελεύθερο, θα πρέπει να είναι εκπαιδευµένος, υπάκουος και καλά κοινωνικοποιηµένος, κι εσείς θα πρέπει να είστε πάντα σε επιφυλακή. Ακόµα και τότε, το ένστικτο είναι τόσο ισχυρό, που συνεχίζει να «εργάζεται». Παρατηρήστε την παρουσία του: διακριτική και αποτελεσµατική. Αλλάζει συνεχώς θέσεις γύρω από την παρέα, ρυθµίζοντας τη ζωτική απόσταση γύρω από «το κοπάδι του» -σκύλους και ανθρώπους- χωρίς καµία καταπίεση, χωρίς γαβγίσµατα ή εκνευρισµούς, και λίγα λεπτά αργότερα έχει καταφέρει να τους συγκεντρώσει όλους, από εκεί που ήταν διάσπαρτοι στην εξοχή σε έναν πολύ περιορισµένο χώρο, τόσο όσο κρίνει ότι θα είναι ικανός να καλύψει τις πλευρικές θέσεις, αν χρειαστεί να τους προστατεύσει. Ο ίδιος παραµένει αποτραβηγµένος λίγο πιο κει (κατά προτίµηση ψηλότερα), σε σηµείο που του επιτρέπει να εποπτεύει περήφανος το έργο του.

 

Κάνει για εµάς;

Όπως κάθε σκύλος µε έντονο ένστικτο φύλαξης και µεγάλη µυϊκή δύναµη, δεν κάνει για όλους. Θα πρέπει να είστε προετοιµασµένοι για τις ευθύνες και τον κόπο που αναλογεί η απόκτησή του.

Αν θαυµάζετε το ανεξάρτητο πνεύµα του, τον τρόπο που παίρνει στα χέρια του καταστάσεις και έχετε όλη την υποµονή, το χρόνο και την ενέργεια που χρειάζεται η κοινωνικοποίηση, η εκπαίδευση και η καθηµερινή του άσκηση, τότε θα γίνει ένας πιστός και αναντικατάστατος σύντροφος.

Αν σκοπεύετε να τον διατηρείτε 24 ώρες περιορισµένο σε µια µικρή αυλή ή δεµένο σε αλυσίδα, ποτέ δεν θα καταφέρετε να σας δει σαν το αφεντικό του. Σε συνθήκες µοναξιάς, απραξίας και στέρησης της ελευθερίας τους, τα περήφανα αυτά ζώα θα προσπαθήσουν να βρουν άλλες διεξόδους, που µπορούν να αποβούν καταστροφικές τόσο για τα ίδια, όσο και για σας.

φωτογραφία: ΑΡΧΕΙΟ ΟΦΕΠ
φωτογραφία: ΑΡΧΕΙΟ ΟΦΕΠ

Πώς θα τον αποκτήσουµε;

Ο πιο σίγουρος τρόπος να αποκτήσετε έναν καθαρόαιµο, υγιή σκύλο µε ισορροπηµένο χαρακτήρα είναι µέσα από το εκτροφικό πρόγραµµα του Οµίλου Φίλων Ελληνικού Ποιµενικού (ΟΦΕΠ). Από τη στιγµή που θα σας εµπιστευτούν ένα από τα κουτάβια τους, θα έχετε στο πλευρό σας έναν πολύτιµο σύµβουλο εφ’ όρου ζωής. Οµως η απόκτηση ενός σκύλου από τον ΟΦΕΠ συνεπάγεται και υποχρεώσεις. Θα πρέπει να είστε διατεθειµένοι να ακολουθήσετε τις υποδείξεις του οµίλου όσον αφορά την προληπτική κτηνιατρική, τη σωστή διατροφή και εκπαίδευση, τους χώρους διαµονής και άσκησης του σκύλου σας, την καλή κοινωνικοποίησή του µε ανθρώπους και ζώα, το χρόνο που είναι απαραίτητος για τη συναναστροφή µαζί του.

Αν αποζητάτε τη συντροφικότητά του και όχι µόνο τη χρηστική του ιδιότητα, αν µοιράζεστε το όραµα και τις ευαισθησίες του ΟΦΕΠ για την προστασία και την ανάπτυξη της φυλής, τότε σίγουρα δικαιούστε να αποκτήσετε έναν Μεγάλο Ορεινό Ποιµενικό σκύλο της χώρας µας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ   Τι είναι αυτό που κάνει τον Ελληνικό Ποιμενικό ξεχωριστό;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ   ΟΦΕΠ: Σώζοντας το πρότυπο του Ελληνικού Ποιμενικού

ΔΙΑΒΑΣΤΕ   Πώς ονοµατίζουν οι βοσκοί τους Ελληνικούς Ποιμενικούς σκύλους τους;

 

διαφήμιση

Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com
Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com

Info

Προέλευση: Αρχαία ελληνική Μολοσσία (Ηπειρος)

Αρχικός προορισµός: Φύλαξη κοπαδιών και στάνης

Μέγεθος: Μεγάλο

Βάρος: Θηλυκά 32 – 40 κιλά, αρσενικά 40 – 55 κιλά.

Ύψος στο ακρώµιο: Θηλυκά τουλάχιστον 60 εκ., αρσενικά τουλάχιστον 66 εκ.

Χαρακτήρας: Ανεξαρτησία δράσης, υψηλή αίσθηση του ζωτικού χώρου, ανεπτυγµένο ένστικτο προστασίας, πίστη στην οµάδα και αφοσίωση στο αφεντικό.

Σωµατικές ικανότητες: Άριστη όσφρηση, ακοή και όραση. Μεγάλη κινητικότητα και ανθεκτικότητα στις δυσµενείς καιρικές συνθήκες.

Προβλήµατα υγείας: Δεν παρουσιάζει σοβαρά προβλήµατα υγείας. Ο µέσος όρος ζωής είναι 10 – 12 χρόνια και αυξάνεται αρκετά σε καλές συνθήκες διαβίωσης. Σε πολύ µικρή κλίµακα έχουν παρουσιαστεί προβλήµατα δυσπλασίας των ισχίων.

 

Μορφολογική περιγραφή

Εµφάνιση: Σκύλος ρωµαλέος, µε καλή σωµατική διάπλαση που τη χαρακτηρίζουν ο ισχυρός σκελετός και η καλή µυϊκή κάλυψη.

Προέλευση: Αρχαιοελληνικοί ποιµενικοί Μολοσσικοί σκύλοι, έτσι όπως αυτοί εξελίχθηκαν διά µέσου των αιώνων σε ένα γενετικό κράµα µε άλλους ποιµενικούς ορεινούς σκύλους της χώρας µας.

Κεφάλι: Ογκώδες, έχει πλάτος ίσο µε το µήκος, µε αναλογία ρύγχους – κρανίου 2:3 και µέτρια ρινοµετωπική γωνία. Το κρανίο είναι οµαλά καµπυλωτό, µε εµφανή υπερόφρυα τόξα, και φαρδύ όσο σχεδόν το µήκος του.

Ρύγχος: Φαρδύ και βαθύ στο σηµείο πρόσφυσης µε το κρανίο, συγκλίνει οµαλά προς το ακρορρίνιο, χωρίς να καθίσταται µυτερό, αλλά αντιθέτως διατηρώντας επαρκές εύρος. Τα ζυγωµατικά είναι εµφανή.

Στόµα: Αρτια και ισχυρή οδοντοστοιχία, µε ιδιαίτερα ανεπτυγµένους κυνόδοντες. Δάγκωµα τύπου ψαλίδας ή επίπεδο δάγκωµα. Χείλη παχιά και ελαφρώς χαλαρά.

Αυτιά: Τριγωνικά, καρδιόσχηµα, µέτριου µεγέθους, πέφτουν οµαλά και ακουµπούν στα µάγουλα. Το δέρµα τους είναι παχύ και καλύπτεται από πυκνό τρίχωµα.

Μάτια: Μέτρια σε µέγεθος, αµυγδαλωτά και σκουρόχρωµα, µέτριου µεγέθους, σε ωοειδές σχήµα. Βλέµµα σοβαρό, διεισδυτικό και ήρεµο.

Λαιµός: Ισχυρός, φαρδύς, µυώδης, σχετικά βραχύς, καλύπτεται από δέρµα χαλαρό που σχηµατίζει προγούλι σε µικρό βαθµό.

Μπροστινά σκέλη: Ισχυροί ώµοι, τοποθετηµένοι κοντά στο θώρακα. Ωµοπλάτες επικλινείς, σχηµατίζουν µέτρια γωνία µε τους βραχίονες. Πόδια ίσια, µε δυνατά και χοντρά οστά που καλύπτονται από ισχυρές µυϊκές µάζες.

Σώµα: Ισχυρό µε καλή µυϊκή ανάπτυξη και φαρδιά ράχη, στήθος ευρύ και βαθύ µέχρι το ύψος των αγκώνων. Ράχη φαρδιά, ίσια και µέτριου µήκους, καλυπτόµενη από ισχυρές µυϊκές µάζες. Οσφύς φαρδιά, βραχεία, µυώδης, ελαφρώς καµπυλωτή, ενώνεται µε εξίσου φαρδιά λεκάνη, ελαφρώς επικλινή προς τα πίσω, και ισχυρά λαγόνια οστά, εµφανή κατά το µεγαλύτερο ύψος της.

Πίσω σκέλη: Μηροί φαρδείς και µακρείς µε καλή µυϊκή κάλυψη, ισχυρές αρθρώσεις που σχηµατίζουν µέτριες γωνιώσεις, ισχυρά και χοντρά οστά. Οι κνήµες είναι µέτριου µήκους, ο ταρσός βρίσκεται χαµηλά, τα µετατάρσια είναι κοντά, συµπαγή και κάθετα στο έδαφος όταν ο σκύλος είναι σε θέση στάσης.

Πέλµατα: Ευµεγέθη, σφιχτά, σε σχήµα ωοειδές, µε χοντρά και σκληρά νύχια. Η µεσοδακτύλιος µεµβράνη είναι καλά ανεπτυγµένη και τα δάχτυλα είναι µακριά και καµπυλωτά.

Ουρά: Χοντρή στη βάση της, «φυτρώνει» ψηλά στη λεκάνη, είναι µακριά ώς το ύψος του ταρσού και σχηµατίζει καµπύλη και µικρή αναστροφή κατά την άκρη της. Οταν ο σκύλος βρίσκεται σε διέγερση και κινείται, ανασηκώνεται και σχηµατίζει ηµικύκλιο πάνω από τη λεκάνη. Καλύπτεται από άφθονο τρίχωµα και σχηµατίζει πλούσιο θύσανο. Τα βραχύουρα ή άνουρα άτοµα είναι επίσης αποδεκτά.

Τρίχωµα: Κοντό (µεσότριχος τύπος) ή µακρύ (µακρύτριχος τύπος), πυκνό και άφθονο, µε χοντρή τρίχα, συνίσταται από δύο µανδύες. Ο κάτω µανδύας έχει µαλακό και πυκνό τρίχωµα, ενώ ο επάνω µανδύας έχει µακρύτερο τρίχωµα µε τρίχες ίσιες ή ελαφρώς κυµατιστές. Το τρίχωµα είναι αφθονότερο στο πίσω µέρος των µηρών. Τα αρσενικά άτοµα εµφανίζουν χαίτη. Τα θηλυκά άτοµα έχουν κοντύτερο τρίχωµα.

Χρώµατα: Μαύρο (Μπασιούρης), µαύρος µε πυρόξανθες ή ραβδωτές περιοχές (Γκέσος), καστανόφαιο (Μούργος και Σταρένιος), λευκό και ποικιλόχρωµο (Παρδάλης). Εκφραση του ποικιλόχρωµου τύπου είναι και ο κυανοµιγής χρωµατισµός.

 

*  Ευχαριστούµε τον ΟΦΕΠ (www.ofep.gr) που µας διέθεσε το πολύτιµο αρχείο του και τους περήφανους σκύλους του για τη φωτογράφιση.

 

Διαβάστε επίσης

Κοκόνι: ο μικρός πανέξυπνος Έλληνας

Είναι ο σκύλος μου Κοκόνι ή Αλωπεκίς;

Τι είναι αυτό που κάνει τον Ελληνικό Ποιμενικό ξεχωριστό;

ΟΦΕΠ: Σώζοντας το πρότυπο του Ελληνικού Ποιμενικού

Πώς ονοµατίζουν οι βοσκοί τους Ελληνικούς Ποιμενικούς σκύλους τους;

Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com
Photo courtesy of Carlo Raciti | www.carloraciti.com


5 Σχολια

  1. Χριστίνα says:

    Καλησπέρα σας. Έχω θηλυκό ελληνικό ποιμενικό 5 μηνών. Την πήρα όταν ήταν 1,5 μηνών (απογαλακτισμένη). Ζω σε πόλη, σε διαμέρισμα με αυλή και την πηγαίνω καθημερινά βόλτα. Έχω επιπλέον τέσσερις γάτες. Η αυλή είναι αρκετά μεγάλη για τις γάτες (έχουν το δικό τους χώρο) και το κουτάβι το έχω κάπως πιο περιορισμένο. Ωστόσο, τους γαβγίζει συχνά, κουνώντας όμως συνεχώς την ουρά. Και όταν έρχονται για να φάνε και να κοιμηθούν, τις κυνηγάει. Τι μπορώ να κάνω;
    Επίσης, ενώ στη βόλτα είναι υπερβολικά φιλική με άλλους ανθρώπους και ζώα (ακόμα και τις γάτες, τις οποίες δεν κυνηγάει σε αντίθεση με άλλα σκυλιά), εμένα με δαγκώνει, τόσο πηδώντας καταπάνω μου στη βόλτα (όταν πλησιάζουμε στο σπίτι, στην επιστροφή), όσο και στα χέρια και τα πόδια μου, όταν είμαστε στην αυλή.
    Τι πρέπει να κάνω; Τι θα μπορούσε να φταίει;

    • ΔΗΜΗΤΡΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ says:

      Έχω ένα αρσενικό ποιμενικό , αδεσποτάκι, περίπου 6 μηνών. Ωστόσο, πριν με συναντήσει ο Μπόμπι είχα και έχω 2 γάτους, ένα μεγάλο (6 ετών) και ένα μικρό (1 έτους). Με το μικρό έχει βρει τα πατήματά του και παίζουν. Μερικές φορές νομίζω ότι θα τον φάει, αλλά ο γατούλης βάζει τα όρια του. Αφήστε και ενθαρρύνετε το μεταξύ τους παιχνίδι. Στο σπίτι μπαίνει η σκυλίτσα σας;

  2. ΜΙΧΟΠΟΥΛΟΥ ΟΛΓΑ says:

    Εχω εναν ελληνικο ποιμενικο και τον λατρευω, τη σκυλιτσα μου την πηρα 2 μηνων περιπου την εχουμε σε ενα χωρο στο σπιτι μας 2 στρεμματων και τρεχει και παιζει ειναι ενα πανεμορφο σκυλι και ειναι μια μεγαλη αγαπη γιια μενα !!!!!!!! Ειναι η Φαιδρα μας το καμαρι μας!!!!!!

  3. nikos xiou says:

    ekei fenete to kalo skili otan erxete o lykos

  4. Ευγενία says:

    Η γιαγιά μου όσο είχε το κοπάδι με τα γίδια (στα Γρεβενά) είχε πάντα Ελληνικούς ποιμενικούς! Υπέροχα σκυλιά και πανέξυπνα! Η Ζήνα μάλιστα,(το τελευταίο σκυλάκι που είχε η γιαγιά μου) μια υπέροχη λευκή τσομπάνισσα, πάλεψε με δύο λύκους που επιτέθηκαν στο κοπάδι και τους νίκησε, ενώ οι σκύλοι φύλακες των άλλων κοπαδιών που ηταν εκεί γύρω, γύρισαν τρέχοντας στο χωριό, παρατώντας τους πάντες! Τα σκυλιά εκείνα όμως δεν ήταν Ελληνικοί ποιμενικοί! Η Ζήνα όμως έμεινε και πάλεψε! Την δάγκωσαν φυσικά, αλλά έγινε καλά !

Σχολιαστε