Επέστρεψα κάπως “βαριά” από τις διακοπές, με… μειωμένη όρεξη για βόλτες και παιχνίδια. Ο σκύλος μου όμως είναι νεαρός. Αυτός λατρεύει τις βόλτες και τα παιχνίδια!

Και σα να μην έφταναν οι τύψεις μου για τη μειωμένη ενασχόληση μαζί του, έπεσα σήμερα πάνω σε μια επιστημονική έρευνα σχετικά με τη σημασία του παιχνιδιού για τους τετράποδους. Δεν είναι ότι δεν το ήξερα, αλλά το τάιμινγκ είναι που με αναστάτωσε.

Κι εγώ πώς αντιμετώπισα το νέο; Αντί να παίξω μαζί του, στρώνομαι αμέσως στον υπολογιστή. Η δικαιολογία μου… είναι να κάνω και(!) εσένα να αφήσεις τις δικαιολογίες και να σηκωθείς να παίξεις μαζί με το δικό σου σκύλο. Και εσένα. Και εσένα.

Να δω αν, στο τέλος, θα καταφέρω να πείσω και εμένα, να αφήσω τις δικαιολογίες, να βγω από τη μουργέλα, να παίξω μαζί του, να το κάνω αυθόρμητα και να διασκεδάσω και εγώ πραγματικά.

Γιατί παίζουν;

Οι ειδικοί στη συμπεριφορά των ζώων υποστηρίζουν ότι ο σκοπός του παιχνιδιού για αυτά είναι η εξάσκηση δεξιοτήτων προκειμένου να βελτιώνουν τις ικανότητές τους που σχετίζονται με την επιβίωση –με λίγα λόγια, αν είναι θηρευτές να γίνουν καλύτεροι κυνηγοί  ή, εφόσον τα ίδια αποτελούν κυνηγετικό στόχο, να βελτιωθούν σε ασκήσεις διαφυγής, αποφυγής, τρεξίματος, κρυψίματος. Αρκεί να παρατηρήσουμε το σκύλο ή τη γάτα μας όταν παίζει με όμοιούς του: παραφυλάει, παρακολουθεί και κυνηγά τον συμπαίκτη-«θήραμα», και μετά οι ρόλοι αλλάζουν, και, ως «θήραμα» πλέον ο ίδιος, δοκιμάζει υψηλές ταχύτητες και τεχνικές αυτοάμυνας και μάχης όπως γρυλλίσματα, δαγκώματα, νυχιές, κλωτσιές, κεφαλοκλειδώματα κ. ά.

Όλα τα θηλαστικά παίζουν -παραπάνω όσο ακόμα είναι νεαρά. Τα περισσότερα είδη περιορίζουν το χρόνο παιχνιδιού καθώς ωριμάζουν. Οι σκύλοι και οι άνθρωποι είναι δυο είδη που διατηρούν μεγαλύτερο, από το μέσο όρο, ενδιαφέρον για παιχνίδι μέχρι την τρίτη ηλικία. Η φύση των παιχνιδιών που προτιμούμε συνήθως αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου, ανάλογα με την εξέλιξη των σωματικών και πνευματικών ικανοτήτων του καθενός (Δες εδώ παιχνίδια κατάλληλα και για σκύλους μεγάλης ηλικίας. Για μπριτζ και σκάκι απευθύνσου αλλού).

Το παιχνίδι είναι τόσο σημαντικό για τους τετράποδους που χρησιμοποιείται από τους εκπαιδευτές ως επιβράβευση κατά την εκπαίδευση και ως τεχνική για την ενίσχυση επιθυμητών συμπεριφορών στο σκύλο μας (πχ το μπαλάκι ή τη διελκυστίνδα). Για τους εκπαιδευτές είναι εργαλείο όπως είναι και οι λιχουδιές.

διαφήμιση

Βαριέσαι να παίζεις μαζί του;

Υπάρχει κάποιο παιχνίδι που διασκεδάζει κι εσένα όταν παίζεις με το σκύλο σου; Εκτός από παιχνίδια που έχει ανάγκη για εκτόνωση, εκπαίδευση και εξέλιξη των ικανοτήτων επιβίωσης, είναι σημαντικό να παίζουμε μαζί του και παιχνίδια που διασκεδάζουν εξίσου και εμάς, καθώς ενισχύουν το δεσμό μας μαζί του και κρατούν το σκύλο σε εγρήγορση, παρακινώντας τον να μας παρακολουθεί, να κρατάει την προσοχή του στραμμένη πάνω μας και να συνεργάζεται μαζί μας.

Το δικό μας παιχνίδι μαζί του είναι αναντικατάστατο

Η συνήθεια να υποκαθιστούμε τον εαυτό μας με άλλους σκύλους (πχ. στο πάρκο), δεν βρίσκει σύμφωνους τους ειδικούς. Σκέψου, δυο σκύλοι παίζουν μεταξύ τους ανεξέλεγκτα χωρίς καθοδήγηση από τους ανθρώπους τους. Και περνάνε υπέροχα χωρίς εμάς. Είναι λογικό στο μέλλον, όταν προσπαθήσουμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους, να μας έχουν… «γραμμένους κανονικά» (δες εδώ γιατί δεν έρχεται όταν τον φωνάζεις). Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να βρίσκονται στο πάρκο όλη μέρα για να παίζουν με τους ομοίους τους. Δεν έχουν κανένα λόγο να προτιμήσουν τη δική μας παρέα, και για αυτό φταίμε εμείς. Οι ειδικοί δεν το συνιστούν αλλά εμείς συνεχίζουμε να το επιτρέπουμε για όποιον λόγο -για την εκτόνωση, γιατί μας αρέσει να τους χαζεύουμε ή γιατί βαριόμαστε να ασχοληθούμε (είναι πιο ξεκούραστο και ευχάριστο να καθόμαστε στο παγκάκι και να συνομιλούμε για τα καμάρια μας με τους δικούς μας ομοίους).

Το ζητούμενο: παιχνίδια που να διασκεδάζουν και εμάς

Είτε περιορίσουμε το παιχνίδι του στο πάρκο είτε όχι, πρέπει οπωσδήποτε να χωρέσουμε στο καθημερινό πρόγραμμα διασκεδαστικά παιχνίδια όπου συμμετέχουμε και εμείς. Είναι σημαντικό να τα βρίσκουμε εμείς διασκεδαστικά, αν θέλουμε να πετύχουμε το στόχο μας που είναι η ενίσχυση του μεταξύ μας δεσμού, και τότε θα διασκεδάσει και ο σκύλος μας.

Ένα από τα δημοφιλέστερα «μεταξύ μας παιχνίδια» (όπου συμμετέχουν σκύλοι και άνθρωποι) είναι το κρυφτό (δες εδώ πώς να το παίξετε). Κατάλληλο για όλες τις ηλικίες, ανθρώπινες και σκυλίσιες, δεν επηρεάζεται από τις καιρικές συνθήκες και ξυπνάει μέσα μας το παιδί που κάποτε υπήρξαμε. Δεν χρειάζεται καν εκπαίδευση για να παίξετε: Παίρνεις ένα ύφος όλο νόημα και κάνεις μια κίνηση παντομίμας, πχ προσποιείσαι ότι βγαίνεις στα μουλωχτά από το δωμάτιο. Και μετά, όντως βγαίνεις «στα μουλωχτά» από το δωμάτιο. Αν σε ακολουθήσει, του λες στεναχωρημένα «το χάλασες» και συνεχίζεις να κάνεις αδιάφορα ότι έκανες πριν σου έρθει όρεξη να παίξετε. Στην περίπτωση που αποφασίσει (ή τύχει) να περιμένει το «σφύριγμα» ή την εντολή «ψάξε», τότε είναι δυσκολότερο να σε βρει (το ζητούμενο δηλαδή) και μόλις σε βρίσκει αφήνεις εκείνο το ενθουσιώδες τσιριγματάκι έκπληξης και χαράς που αυθόρμητα βγάζουμε οι περισσότεροι δίποδοι όταν μας ανακαλύπτει ο σκύλος μας. Κι αυτός λατρεύει να μας ακούει να αντιδρούμε έτσι. Κορύφωση του παιχνιδιού αποτελεί φυσικά το γέλιο μας και λίγο σωματικό παιχνίδι «τύπου πάλης», που και αυτό μας βγαίνει αυθόρμητα μέσα στον ενθουσιασμό.

Το αμοιβαία ευχάριστο παιχνίδι είναι τόσο σημαντικό για τους περισσότερους σκύλους που πάω στοίχημα: οι άνθρωποι που παίζουν με τους σκύλους τους βαθμολογούν τη συμπεριφορά του σκύλου τους, ή έστω το δέσιμο μαζί τους, πολύ ψηλότερα από ανθρώπους που δεν παίζουν με τους σκύλους τους.

Εδώ σταματάω να γράφω και πάω αμέσως να κρυφτώ, να τον πιάσω στον ύπνο (κατάφερα να με πείσω). Και θέλω πολύ να μάθω ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο παιχνίδι με το σκύλο σου, πώς προέκυψε και, φυσικά, πώς παίζεται!