Ερώτηση: «Με τους γονείς μου έχουμε πάρει ένα θηλυκό Μπόξερ, τη Σόνια, εδώ και 15 μήνες. Είχε ήδη την πρώτη της περίοδο και είναι αστείρωτη. Αντιμετωπίζουμε όμως μερικά προβλήματα:
- Τραβάει στη βόλτα, ακόμη και αν φοράει τον πνίχτη.
- Όταν έρχονται επισκέπτες στο σπίτι πηδάει πάνω τους, με φιλικές διαθέσεις. Ακόμη και αν ο επισκέπτης φύγει για 5 λεπτά και ξανάρθει, εκείνη κάνει το ίδιο.
- Παίρνει πράγματα από το τραπεζάκι του σαλονιού και τα κρεβάτια και τα τρώει. Έχει φάει μπόλικα υγρά μαντιλάκια, πάνες, χαρτομάντιλα, χαρτοπετσέτες, φύλλα λεμονιάς, δύο τηλεκοντρόλ, το πλαστικό από ένα ξυραφάκι και έχει ραγίσει το γυαλί στο κινητό της μαμάς μου. Μασουλάει την τάπα του μπάνιου και, όταν βρίσκουμε λεμονάκια, της τα δίνουμε και παίζει (όχι πολύ, γιατί είναι όξινα και πειράζουν το στομαχάκι της).
- Ακούει μόνο τον μπαμπά. Σ’ εκείνον είναι «Παναγίτσα» και σ’ εμάς διαολάκι. Μήπως φταίει που τη βγάζει βόλτα πολύ περισσότερες φορές από εμάς;
- Όταν παίρνει πράγματα και πηγαίνει κάτω από το κρεβάτι, δεν μας αφήνει να της τα πάρουμε, ενώ, όταν προσπαθούμε, γυρίζει να μας δαγκώσει. Με εξαίρεση τον μπαμπά, βέβαια.
Την αγοράσαμε από pet shop σε μικρή ηλικία, έχει αρκετά παιχνίδια για να παίζει, τρώει 2 γεύματα την ημέρα (ξηρά τροφή) και βγαίνει καθημερινά τις βόλτες της και με το παραπάνω. Δεν έχει περάσει από εκπαίδευση.»
Απαντά η εκπαιδεύτρια Έφη Παπαδοπούλου
Η αλήθεια είναι πως έχετε αρκετά θέματα με το μποξεράκι σας.
- Ο πνίχτης δεν είναι για να μην τραβάει, είναι εργαλείο διόρθωσης και θα πρέπει να σας δείξουν πώς χρησιμοποιείται. Τώρα η Σόνια απλώς συνεχίζει να τραβάει και να πνίγεται, και είναι κρίμα.
- Χρειάζεται εκπαίδευση για να μάθει να ελέγχει τον ενθουσιασμό της και να υποδέχεται τους επισκέπτες καθιστή. Αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να το είχε μάθει από κουτάβι, αλλά ξεκινήστε το από τώρα. αφού πρόκειται για αρκετά συνηθισμένο πρόβλημα.
- Πρέπει να τη μαλώνετε όταν παίρνει κάτι που δεν είναι δικό της, αλλά ταυτόχρονα να της δίνετε ένα δικό της παιχνίδι για να ασχοληθεί και να την παροτρύνετε να παίζει με αυτό, ώστε να κάνει το διαχωρισμό τι επιτρέπεται και τι όχι. Θα πρέπει τα δικά της παιχνίδια να της τα κάνετε ενδιαφέροντα και να τα εναλλάσσετε ανά μερικές ημέρες. Έτσι, θα εκτονώνει την περίσσια ενέργεια σε αυτά και δεν θα βαριέται ψάχνοντας τι άλλο να μασουλήσει.
- Ακούει μόνο τον μπαμπά γιατί τον σέβεται περισσότερο, όχι γιατί τη βγάζει βόλτα. Εφόσον είστε τρεις, καλό θα ήταν να τη βγάζετε περισσότερο και οι υπόλοιποι. Όχι μόνο περισσότερες βόλτες, αλλά και κάποιες με μεγαλύτερη διάρκεια, γιατί ως φυλή έχει μεγάλη ανάγκη εκτόνωσης, για να μη γίνεται καταστροφική στο σπίτι. Αν δεν κουράζεται αρκετά, θα προσπαθήσει να βγάλει αυτή την ενέργεια σε ό,τι βρει.
- Το θέμα έλλειψης σεβασμού και κτητικότητας (με ό,τι κλέβει και διεκδικεί) θα έπρεπε επίσης να «δουλευτεί» με εκπαιδευτή εφόσον κινδυνεύετε να σας δαγκώσει. Αυτά, δυστυχώς, δεν λύνονται μέσα από μία απάντηση στις ΤΡΙΧΕΣ.
Διαβάστε επίσης
Όταν το σκύλου πήδημα γίνεται ενοχλητικό
διαφήμιση
Η ώρα του φαγητού είναι καλή ευκαιρία για εκπαίδευση
Πώς θα σταματήσει το «καβάλημα»;
Δεν μασουλάω πια έπιπλα ούτε παντόφλες, κι ας είμαι ακόμα κουτάβι!
Πώς θα μάθουμε στο κουτάβι μας να παίζει χωρίς να μας δαγκώνει;
Το κουτάβι μου θεωρεί το αυτοκίνητο παιχνίδι
Κάτι πιτσιρικάδες τον «αγρίεψαν» και πλέον αγριεύει σε όσους δεν συμπαθεί.
Γεια σας, θα ήθελα να ρωτήσω κάτι. Εμένα και την μητέρα μου η σκυλίτσα μου (1χρ.), μας σέβεται μεν, αλλά αν θέλει να κάνει κάτι οπωσδήποτε θα μας αγνοήσει (πχ αν τη φωνάζουμε και δεν θέλει να έρθει, δεν θα έρθει). Εμείς την βγάζουμε βόλτα, εμείς την φροντίζουμε, της δείχνουμε αγάπη κλπ. Τον πατέρα μου ο οποίος δεν έχει καμία ουσιαστική επαφή μαζί της, τον σέβεται (ή τον φοβάται;). Δηλαδή με το που θα πει κάτι το κάνει σαν βρεγμένη γάτα. Δείχνει δηλαδή πολύ φοβισμένη. Ο πατέρας μου δεν έχει ασκήσει ποτέ βία πάνω της, όμως έχει επιβλητική παρουσία. Γιατί συμβαίνει αυτό; Και πώς γίνεται ένας σκύλος να μας σέβεται απόλυτα αλλά να μην μας φοβάται (δεν θέλω να χω τέτοια σχέση με τον σκύλο μου); Ευχαριστώ πολύ!!!