Ίσως πρόκειται για τη μεγαλύτερη αντίφαση στο νέο σχέδιο νόμου:
Κάνει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ τη στείρωση των δεσποζόμενων ζώων, ενώ ταυτόχρονα μας ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ τη στείρωση των αδέσποτων που φροντίζουμε.

Ας μιλήσουμε πρώτα για τους αδέσποτους σκύλους.

Οι αριθμοί τους έχουν περιοριστεί, ιδίως στα αστικά κέντρα, χάρη στα φιλοζωικά σωματεία και τους ευαισθητοποιημένους πολίτες, που εδώ και χρόνια σώζουν σκύλους από το δρόμο, τους φροντίζουν, τους στειρώνουν και τους βρίσκουν σπίτια. Έτσι, άλλωστε, σώθηκε και ο Peanut που υιοθετήθηκε πρόσφατα από τον πρωθυπουργό. Χωρίς τους εθελοντές θα είχε βρει τραγικό θάνατο στο δρόμο και τώρα κυκλοφορεί στου Μαξίμου.

Πατώντας σε αυτό το κεκτημένο, και με την παραδοχή ότι δε χαθεί ούτε μέρα, ίσως να είναι εφικτό οι αδέσποτοι σκύλοι να στειρώνονται αποκλειστικά μέσω δημοτικών προγραμμάτων. Προηγείται, βέβαια μια θεμελιώδης προϋπόθεση: ότι όλοι οι δήμοι της χώρας θα έχουν αποκτήσει, εν μια νυκτί, ολοκληρωμένα προγράμματα διαχείρισης, με υποδομές, εξοπλισμό, τεχνογνωσία και προσωπικό με φιλοζωική συνείδηση και σύμβαση με κτηνιάτρους ή οργανωμένο Δημοτικό κτηνιατρείο.

Οι αδέσποτες γάτες όμως θα στειρώνονται αποκλειστικά μέσω δημοτικών προγραμμάτων;
Ο πληθυσμός είναι τεράστιος, η δυσκολία να πιαστούν μεγάλη και αναπαράγονται με γρήγορο ρυθμό. Οι άγριες αδέσποτες γάτες πιάνονται μόνο αν κτιστεί πρώτα μια μακροχρόνια σχέση εμπιστοσύνης, κι όχι με ραντεβού με το συνεργείο του Δήμου κατά τις ώρες εργασίας του. Οσοι ασχολούνται με γάτες το ξέρουν όπως και ότι πολλαπλασιάζονται γεωμετρικά αν παραμείνουν αστείρωτες. Μία μόνο αστείρωτη γάτα αρκεί για να μηδενιστεί το έργο των εθελοντών σε μια γειτονιά.

Κι όμως, οι εμπνευστές του νόμου απαγορεύουν στους πολίτες να στειρώνουν τις αδέσποτες γάτες που φροντίζουν!

Πώς τα κατάφεραν έτσι;

Το νέο σχέδιο νόμου απαγορεύει στους κτηνιάτρους να στειρώνουν ζώα που ΔΕΝ είναι σημασμένα και καταχωρημένα στο Εθνικό Μητρώο Ζώων Συντροφιάς, είτε ως ιδιόκτητα, είτε ως αδέσποτα με ιδιοκτήτη κάποιον δήμο.

Έτσι λοιπόν, η αδέσποτη γάτα (ή σκύλος) που φροντίζουμε ΔΕΝ θα μπορεί να στειρωθεί από τον κτηνίατρό μας…

…ούτε ως αδέσποτο ζώο γιατί δεν είναι καταχωρημένη σε δήμο
(σε αυτή την περίπτωση θα ήταν, προφανώς, ήδη στειρωμένη),

…ούτε ως δεσποζόμενο, καθώς η εγγραφή της στο μητρώο απαιτεί αναγραφή της προέλευσης και δεν δέχεται ως αιτιολογία “την εύρεση μη σημασμένου αδέσποτου ζώου”, και άρα θα είναι αδύνατο να ολοκληρωθεί η καταχώρηση.

Συνεπώς, ο ΜΟΝΟΣ τρόπος για να στειρωθεί μια αδέσποτη γάτα (ή σκύλος) θα είναι ΜΟΝΟ μέσω των προγραμμάτων διαχείρισης αδέσποτων των δήμων και ΜΟΝΟ στους συνεργαζόμενους, με αυτούς, κτηνιάτρους. Αν αναλογιστεί κανείς πόσες χιλιάδες στειρώσεις πραγματοποιούνται αυτή τη στιγμή από σωματεία και φιλόζωους πολίτες, που την επόμενη της ψήφισης του νόμου δεν θα γίνονται πια, η ζημιά είναι ανυπολόγιστη.

διαφήμιση

Συνοψίζοντας

Ο νομοθέτης:

• απαγορεύει σε κτηνίατρο να στειρώσει αδέσποτα ζώα αν δεν έχει συνάψει σύμβαση με το δήμο.
• απαγορεύει σε φυσικό πρόσωπο ή σωματείο να στειρώσει τα αδέσποτα που φροντίζει, σε κτηνίατρο που εμπιστεύεται, ακόμα κι αν προτίθεται να καλύψει το έξοδο στείρωσης (και ηλεκτρονικής σήμανσης).
• θεωρεί ότι όλοι οι Δήμοι διαθέτουν ολοκληρωμένα προγράμματα διαχείρισης των αδέσποτων γατιών, και προσφέρουν «κατ’ ελάχιστον, την περισυλλογή, παροχή κτηνιατρικής περίθαλψης, ηλεκτρονική σήμανση και καταγραφή, στείρωση και υιοθεσία τους». Ή ότι θα τα αποκτήσουν όλα αυτά εν μία νυκτί.
• προϋποθέτει ότι τα κονδύλια των δήμων για στειρώσεις αδέσποτων γατιών θα είναι ανεξάντλητα και αέναα.
• θεωρεί ότι το σύστημα διαχείρισης αδέσποτων μπορεί να λειτουργήσει ΧΩΡΙΣ τη συνδρομή των πολιτών, είτε ατομικά είτε ως μέλη μιας φιλοζωικής οργάνωσης.
• αντί να δίνει κίνητρα και να διευκολύνει τους πολίτες να στειρώνουν αδέσποτες γάτες τους το απαγορεύει.

Μάλλον, ο νομοθέτης θεωρεί ότι τα αδέσποτα γατιά που εμείς πηγαίνουμε στον κτηνίατρο για στείρωση ΔΕΝ είναι αδέσποτα, κι ότι τα ΑΛΗΘΙΝΑ αδέσποτα είναι καταχωρημένα ΟΛΑ στο μητρώο και στην πλατφόρμα υιοθεσιών από τους δήμους.

Σε αριθμούς:

• Στον αστικό δήμο που κατοικώ κυκλοφορούν ελάχιστοι αδέσποτοι σκύλοι, σχεδόν όλοι στειρωμένοι, και περίπου 25.000 αδέσποτες γάτες εκ των οποίων υπολογίζουμε 2.500-3.500 στειρωμένες. Οι περισσότερες εξ αυτών έχουν στειρωθεί, εκτός προγράμματος του δήμου, χάρη στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στο τοπικό φιλοζωικό σωματείο.
• Στη χώρα μας αναλογεί ένας αδέσποτος σκύλος σε περισσότερες από 50 αδέσποτες γάτες.
• Η σήμανση και καταγραφή μιας αδέσποτης γάτας στο Εθνικό Μητρώο Ζώων Συντροφιάς και στην Πανελλήνια Πλατφόρμα Υιοθεσιών απαιτεί περισσότερο χρόνο για έναν έμπειρο κτηνίατρο, από ότι η ίδια η στείρωση.
• Με τα χρήματα της κάθε καταγραφής θα μπορούσε να στειρωθεί μια ακόμα γάτα και με ψυχρή οικονομική λογική, να μας “γλιτώσει” από το κόστος διαχείρισης των δεκάδων απογόνων της. Εξάλλου η διεθνής πρακτική κοπής μικρού τμήματος του ενός αυτιού γάτας αρκεί για να αναγνωρίζουμε ποιες γάτες είναι στειρωμένες και ποιες όχι.

Τελικά ο νομοθέτης θα πρέπει να αποφασίσει αν το πρόγραμμα “Άργος” αφορά μόνο σκύλους (όπως υπονοεί το όνομά του) καθώς και αν η συνδρομή πολιτών και οργανώσεων στη στείρωση των αδέσποτων είναι ανεπιθύμητη (όπως προκύπτει από τις διατάξεις).

Διαβάστε επίσης

Σαρωτική επικράτηση των μητρώων επί της ευζωίας στο νέο νόμο για τα ζώα συντροφιάς

Χρειαζόμαστε φιλοζωικό νόμο ευρείας αποδοχής

Το σχέδιο νόμου για τα ζώα ή πώς η ελπίδα πέθανε νωρίς

Ποιος έχει διαβάσει το νέο νομοσχέδιο για τα ζώα συντροφιάς;